Zwierzyna. Sposoby przyrządzania/Pasztet z sarniny
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Zwierzyna |
| Podtytuł | Sposoby przyrządzania |
| Wydawca | Towarzystwo Wydawnicze „BLUSZCZ“ |
| Data wyd. | 1929 |
| Druk | Zakł. Graf. Tow. Wyd. „BLUSZCZ“ |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
31. Pasztet z sarniny. Pasztety z sarniny robi się zupełnie tak samo, jak z zająca. Używa się nań przodków, czyli żeberek i szyi. O ile chcemy, aby w pasztecie były kawałki sarniny, bierzemy jeszcze część kotletówki bliżej karku i po uduszeniu wykrawamy z niej filety, które potem, pokrajane zgrabnie, układamy pomiędzy pasztetem. Zamiast dodawać wątróbki cielęcej lub wieprzowinę, można do pasztetu użyć wątróbki sarniej, wpierw przez kilka godzin wymoczonej w mleku. Ilość wszystkich dodatków: bułeczki, jaj, słoniny, cebuli i korzeni — należy zwiększyć w stosunku doilości mięsa, jakie mamy do rozporządzenia; określić to zgóry trudno, gdyż sarny bywają różnych rozmiarów, trzeba się też kierować wzrokiem i smakiem. Można również z przodków i wątróbki sarniej zrobić pasztet oszczędnościowy, o którym mowa w rozdziale o zającu.
