Śpiewnik kościelny/Infinitae bonitatis

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Infinitae bonitatis
Pochodzenie Śpiewnik kościelny
Redaktor Michał Marcin Mioduszewski
Data wyd. 1838
Druk Stanisław Gieszkowski
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Inne Cały rozdział Pieśni na Boże Narodzenie
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron

PIEŚŃ XIV.
Proza na Boże Narodzenie.



\relative g { \clef tenor
a4 b c b | d c b b | a b c b | d c b b | \break
e e8 e\noBeam d4 e | c b4. a8 a4 | c c8 c\noBeam b4 b | \break
c c8 c\noBeam b4 b | e e8 e\noBeam d4 d | f f8 f\noBeam e4 e | \break
e e8 e\noBeam d4 e | b8 c\noBeam d c\noBeam b4 a \bar "|."
}
\addlyrics { \small {
In -- fi -- ni -- tæ bo -- ni -- ta -- tis,
Et im -- men -- sæ Ma -- jes -- ta -- tis,
Sce -- nam re -- clu -- dit præ -- sci -- pi -- um. 
Hic a -- mor ri -- get, Hic ig -- nis fri -- get, 
Hic De -- us ja -- cet, Hic ver -- bum la -- cet, 
Hic im -- mor -- ta -- lis nas -- ci -- tur mor -- ta -- lis.
}
}

Infinitae bonitatis

Infinitæ bonitatis,
Et immensæ Majestatis,

Scenam recludit præsepium.
Hic amor riget, Hic ignis friget,
Hic Deus jacet, Hic verbum tacet,
Hic immortalis nascitur mortalis.

Pennis venti qui portatur,
Hic a ventis flagellatur,
Lux vera, nocte obruitur.
Soles gemelli — Fluunt ocelli,
Amore plenæ — Diffluunt genæ,
Artus tenelli — Trepidant Puelli.

Quem nec ampla terræ castra,
Nec cœlorum ambiunt astra,
Parvis contegitur fasciolis:
Pro Cœli aula — Vilis est caula,
Illustre tectum — Nix tegit lectum,
Patens rigori — Pervium furori.

Orbem terræ qui creavit,
Cœli molem qui fundavit,
Non habet locum in diversorio.
Cui cœlum sedes — Non habet ædes;
Qui nos amænat — Qui nos serenat,
Flet sub acerbis — Boreæ procellis.

Egredimini de duris,
Obstinati cordis muris,
Filiæ Sion egredimini!
Videte bellum — Regem Puellum,
Cui sella gramen — Cui thronus stramen,
Cui misellus — Servus est asellus.

O mi Jesu! o meorum
Prima vena gaudiorum:
O Angelorum lætitia!
O mi amator! — O sospitator!
Tune miselle — Rex es Puelle?
Tune Creator — Cœli Imperator?

O immensæ charitatis,
Inexhaustæ bonitatis
Tuæ, mi Jesu! quis est numerus?
Quis te amor angit? — Quis te ignis tangit?
O mundi lumen! — O Cœli Numen!
Salutis author — Patrone et fautor.

O cunabula! o fœnum!
O præsepe Deo plenum!
O Virgo Parens! o Puellule!
Puelle nate — Deus incarnate,
Hic ignis crescit — Cor emollescit,
Pectus liquescit — Amor obstupescit.

Wspaniałości niezmierzonej [1]

PIEŚŃ XVI.
Z łacińskiego: Infinitae — Melodyja taż sama.


Wspaniałości niezmierzonej,
I dobroci nieskończonej,
Żłób nam widowisko otwiera.
Tu miłość mdleje — Ogień ziębnieje,
Tu Bóg w spocznieniu — słowo w milczeniu,
Tu nieśmiertelny — Rodzi się śmiertelny.

Skrzydlaste co go wznaszają
Wiatry, tu go przerażają,
Światłość prawdziwą noc pokrywa.
By dwa słoneczka — Płaczą oczeczka,
Lice kochane — Łzami oblane,
Drżą niemowlątka — Członeczki dzieciątka.

Którego objąć nie może
Ziemia, niebo, w swym przestworze,
Szczupłe przyodziewa powicie.
Za dwór niebieski — Ma zły chlew wiejski,
Co za pokrycie — Snieg mży na dziecię,
Mróz srogi ściska — Wiatr się zewsząd wciska.

Ten co ziemi okrąg stworzył,
I ogrom nieba założył,
Nie znalazł skłonienia na świecie.
Nieba mieszkaniec — Tu jest wygnaniec;
Co rozwesela — Pociech udziela,
Zlewa się łzami — Pod wiatrów burzami.

Uporczywych serc i hardych,
Wychodźcie już z murów twardych,
Wychodźcie córeczki Syońskie.
Patrzcie na czyny — Króla dzieciny,
Tron tego Pana — Z słomy i siana,
Słudzy: osiołek — I mizerny wołek.

O Boże! tyś źródło czyste
Mej pociechy i wieczyste,
O uweselenie Anielskie!
O kochający! — O zbawiający!
Tyżeś dzieciątko — Król niemowlątko?
Tyżeś jest stwórca — Tyżeś nieba rządzca?

O miłości niezmierzona!
O dobroci nieskończona!

Jezu! któż cię określić może!
Jakaż cię męczy — Miłość i dręczy?
O światło świata! — W niebie odpłata,
Zbawienia sprawco — Obrońco i dawco.

Kolebeczko! o sianeczko!
Pełna Boga stajeneczko!
Panno rodzicielko! o dziecię!
Dziecię zrodzone! — Słowo wcielone!
Tu ogień wzrasta — Serca przyrasta,
Tu pierś topnieje — Tu miłość drętwieje.






  1. Przypis własny Wikiźródeł Tłumaczenie z tegoż Śpiewnika kościelnego, str. 426 (w Dodatku).





Znak domeny publicznej
Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).