Żyd wieczny tułacz (Junosza, 1874)/II

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Klemens Junosza
Tytuł	Żyd wieczny tułacz
Podtytuł	Fantazja dramatyczno-liryczna na obraz i podobieństwo Ahasverusa. W czterech obrazach
Pochodzenie	„Kolce“, 1874, nr 19
Redaktor	S. Czarnowski
Wydawca	A. Pajewski i F. Szulc
Data wyd.	1874
Druk	Aleksander Pajewski
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

II.

Walka.

(Ahasverus zagląda przez lufcik).

Ahasverus.

Czego chcesz odemnie?

Wieszcz

(wystraszony).

O nieba! kogóż widzę!

Ahasverus.

Żyda widzisz, żyda,
Który spytać cię pragnie, na co się to przyda,
Gdy o mojej przeszłości zechcesz bajki prawić?
Tyś wieszcz, więc masz porywać, nauczać lub bawić,
Nie zaś twoje natchnienie włóczyć po Golgocie,
Gdzie przeszło już przed tobą trubadurów krocie.

Wieszcz.

Coś wyrzekł?

Ahasverus.

Nie przerywaj, lecz słuchaj młodzieńcze!
Dopóty ci koroną skroni nie uwieńczę,
Dokąd nie będziesz wpuszczon do wieszczów Walhalli,Walhalli.

Dwóch djabłów

(na stronie).

A to ci dziad weredyk, to mu prawdę pali!

Ahasverus.

Dopóki raz nie staniesz na rodzinnej ziemi,
Aby śpiewać o ludziach i zbratać się z niemi; —
Bo ja znam co poezja, bo od lat tysiąca
Dźwięk cudownych melodji moje ucho trąca,
Bo już słyszałem bardów i takich pieśniarzy,
Których słowo potężne jak ogień się żarzy,
Które jak wulkan tryska życiem i miłością
I jak herold postępu biegnie przed ludzkością.

Rozsądek

(trącając wieszcza delikatnie w łokieć).

Idź, idź! kochany wieszczu za radą tułacza,
Co taką piękną drogę twej muzie naznacza.
Porzuć widma i mary, poznaj świat i ludzi,
Jak to piękne mrowisko krząta się i trudzi, —
Wyciągnij ku twym braciom przyjacielskie ramię
I jak człowiek przed ludźmi nieś postępu znamię.

Wieszcz

(zaczyna się irytować).

Idźcie precz! bo na szatana,
Kałamarzem na was rzucę!
Ja do ziemi się nie wrócę —
Lira moja nieskalana!
Ja duchami tylko żyję,
Ja natchnienie ztamtąd piję,
Bom poeta! bom ja duch!

Dwóch djabłów

(zacierając ręce).

Bravo! bravo! to mi zuch!

Rozsądek.

Słuchaj!

Ahasverus.

Słuchaj!

Wieszcz.

Nic nie słyszę!
Precz złe duchy! niechaj piszę,
Piszę wolny i swobodny,
Bo nasz ludek wrażeń głodny:
Lubi duchy, lubi mary,
Świat fantazji, piekło, czary.
Precz rozsądku! na nic rada!

(chwyta kałamarz i rzuca na blade cienie starego Ahasverusa i rozsądku).

Ahasverus i Rozsądek

(razem).

O biadaż wam ludzie! biada!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Klemens Szaniawski.