Antygona (tłum. Kaszewski)/Orchestikon

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Sofokles
Tytuł	Antygona
Wydawca	Feliks West
Data wyd.	1902
Miejsce wyd.	Brody
Tłumacz	Kazimierz Kaszewski
Tytuł orygin.	Ἀντιγόνη
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[65]ORCHESTIKON.
Chór.
(Strofa 1).

Bachu, boże różnych mian^[1]!
Matki cnej ozdobą-ś ty,
Córy Kadma; ojcem ci
Zeus, nasz gromowładny pan.
Czczony-ś śród italskich ziem^[2],        5
Głośny na wybrzeżu tem,
Gdzie Eleuzy wspólny gród^[3]
Na dzień igrzysk zwabia lud,
Gościsz i w naszej ziemicy,
W Tebach, w Bachantek stolicy,        10
Gdzie Ismenu^[4] lśni przeźrocze,
Gdzie nasienie wzrosło smocze^[5].

[66](Antystrofa 1).

Jasny płomień ku twej czci
Na Parnasu^[6] wzgórzach lśni,
Gdzie kastalski bije zdrój        15
I gdzie nimf koryckich rój
Z Bachantkami składa chór.
Ty z Nizejskich schodzisz gór^[7],
Rzucasz bluszczów gęste stroje
I zielone winnic zwoje;        20
Słuchasz, jak Bachantek grono
W Tebach pieśń grzmi nieskończoną!

(Strofa 2).

Teby, gród nad grody słynny,
Ulubiony to twój dom;
To twej matki gród rodzinny,        25
Której życie wydarł grom.
Dziś, gdy on zaniemógł srogo,
Ty zbawienną zstąp nań nogą.
Przebądź Parnasu opokę.
Czy grzmiącą morza zatokę.        30

(Antystrofa 2).

Ty, coś wodzem gwiazd na niebie,
Ty, co pośród nocnej pory
Uroczyste zbierasz chory;
Synu Zeusa! prosim ciebie,
Zstąp tu do nas, zstąp ze swemi        35
Tyadami naksyjskiemi^[8],
Co po grodzie w nocy całe
Dziką pieśnią, chorowodem,
Rozbrzmiewają Jacha chwałę^[9],
Który szaleństw ich powodem.        40

---

 

1. „Bachu, boże różnych mian“. Dyonizns, zwany także Bakchos, Iakchos, Lynjos, Euios, Dithyrambos, Hyes itd., był synem Zeusa i Semeli, córki Kadmosa, założyciela Teb; stąd był bogiem narodowym państwa tebańakiego. Semela zapragnęła widzieć Zeusa w całej jego potędze, a gdy ten ukazał się wśród błyskawic i grzmotów, rażona piorunem, zmarła, wydając na świat przedwcześnie Dyonieosa.
2. „wśród italskich ziem“. Za czasów Sofoklesa nazywały się Włochy południowe, zamieszkałe przez Greków i zwane także Wielką Grecyą.
3. „Eleuzy gród“ Eleuzys, miasto nad zatoką Saronicką. Tajemice eleuzyjskie na cześć Demetry były uroczystością całej Grecyi.
4. Ismen — rzeczułka we wschodniej stronie Teb.
5. „nasienie smocze“. Kadmos, założyciel Teb, zabił smoka, z którego zębów rozsypanych po ziemi powstał lud tebański.
6. Parnas, góra w Focydzie (dziś: Liakura lub Lykeri), siedziba Muz, była zarazem i miejscem uroczystości bachicznych, na które zbiegały się kobiety nawet ze stron dalekich. U stóptej góry, a powyżej miasta Delf, znajdowało się poświęcone Apollinowi i Muzom zródło: Kastalia. Pod Parnasem także o 5 ćwierci mili od Delf była obszerna, wapienna grota korycka (Korytion antron), siedziba bachantek.
7. „z nizejskich gór“. Góry Nizejskie (Nysaei Montes) dają się spostrzegać w trzech miejscach na mapach starożytnych; tu zapewne mowa o Eubejskich.
8. „Tyadami naksyjskiemi“. Tyody, Menady, Bachantki; wszystko to kapłanki Bacha czyli Jacha. — Naksos wyspa na Archipelagu.
9. „Jacha chwałę“. Iakchos była to nazwa Dyonizosa w misteryach eleuzyskich; świątynia jego w Atenach blizko bramy pirejskiej zwała się Iakchejon.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Sofokles i tłumacza: Kazimierz Kaszewski.