Biblia Wujka (1923)/List św. Jakuba 5
Nuż teraz, bogacze! płaczcie, narzekając na nędze wasze, które przyjdą na was.
2 Bogactwa wasze zgniły, a szaty wasze mole pogryzły.
3 Złoto i srebro wasze pordzewiało, a rdza ich będzie wam na świadectwo i zje ciała wasze jako ogień. Skarbiliście sobie gniew w ostatnie dni.
4 Oto zapłata robotników, którzy żęli pola wasze, która jest zatrzymana od was, woła, i wołanie ich weszło do uszu Pana zastępów.
5 Zażywaliście na ziemi i w zbytkach wytuczyliście serca wasze w dzień zabijania.
6 Skazaliście i zabiliście sprawiedliwego, a nie sprzeciwił się wam.
7 Przetóż cierpliwymi bądźcie, bracia! aż do przyjścia Pańskiego. Oto, oracz oczekiwa drogiego owocu ziemie, cierpliwie znosząc, ażby wziął zaranny i wieczorny.
8 I wy bądźcie cierpliwymi i utwierdzajcie serca wasze; albowiem przybliżyło się przyjście Pańskie.
9 Nie wzdychajcie, bracia! jedni przeciw drugim, abyście nie byli sądzeni. Oto sędzia przed drzwiami stoi.
10 Bracia! bierzcie na przykład zejścia złego utrapienia i cierpliwości proroki, którzy mówili w imię Pańskie.
11 Oto za błogosławione mamy tych, którzy wycierpieli. Jobowę cierpliwość słyszeliście, i koniec Pański widzieliście, iż litościwy jest Pan i miłosierny.
12 A przed wszystkiem, bracia moi! nie przysięgajcie ani na niebo, ani na ziemię, ani żadną inną przysięgą; ale wasza mowa niech będzie: Jest, jest; Nie, nie, abyście w sąd nie wpadli. [1]
13 Smuci się kto z was? niech się modli. Wesołego serca jest? niechajże śpiewa.
14 Choruje kto między wami? niech wwiedzie [2] kapłany kościelne, a niech się modlą nad nim, pomazując go olejem w imię Pańskie. [3]
15 A modlitwa wiary uzdrowi niemocnego, i ulży mu Pan, a jeźliby w grzechach był, będą mu odpuszczone.
16 Spowiadajcie się tedy jedni drugim grzechów waszych, i módlcie się jedni za drugimi, abyście byli zbawieni; albowiem wiele może ustawiczna prośba sprawiedliwego.
17 Eliasz był człowiek nam podobny, cierpiętliwy, a modlitwą modlił się, żeby deszcz nie padał na ziemię: i nie padał trzy lata i sześć miesięcy. [4]
18 I zasię modlił się, a niebo spuściło deszcz, i ziemia dała owoc swój. [5]
19 Bracia moi! jeźliby kto z was zabłądził od prawdy, a nawróciłby go kto:
20 Ma wiedzieć, iż któryby uczynił, że się nawrócił grzesznik od błędnéj drogi jego, zbawi duszę jego od śmierci, i zakryje mnóstwo grzechów.
- ↑ Matth. 5, 34
- ↑ t. j. dosłownie: niechże wzowie starszych zborowych.
- ↑ Mar. 6, 13.
- ↑ 3. Król. 17, 1. Luk. 4, 25.
- ↑ 3. Król. 18, 41. 45.