Biblia Wujka (1923)/List św. Jakuba 1
Jakób, Boży i Pana naszego Jezusa Chrystusa sługa, dwiemanaście pokoleniom, ktore są w rozproszeniu, zdrowia.
2 Za wszelką radość poczytajcie, bracia moi! gdy w rozmaite pokusy wpadniecie.
3 Wiedząc, iż doświadczenie wiary waszéj sprawuje cierpliwość. [1]
4 A cierpliwość ma doskonały uczynek, abyście byli doskonali i zupełni, którym ni naczem nie schodzi.
5 A jeźli który z was potrzebuje mądrości, niech prosi od Boga, który obficie wszystkim dawa, a nie wymawia, a będzie mu dana.
6 A niech prosi z wiarą, nic nie wątpiąc; bo kto wątpi, podobny jest wału morskiemu, którego wiatr wzrusza i tam i sam nosi. [2]
7 Przetóż niech on człowiek nie mniema, aby co miał wziąć od Pana.
8 Mąż umysłu dwoistego niestateczny jest we wszech drogach swoich.
9 A niech się brat podły chlubi w podwyższeniu swojem,
10 A bogaty w podłości swojéj; boć przeminie jako kwiat trawy. [3]
11 Albowiem weszło słońce z upaleniem i ususzyło trawę, i kwiat jéj opadł, i zginęła śliczność oblicza jego, tak i bogaty w drogach swoich uwiędnie.
12 Błogosławiony mąż, który zdzierża pokusę; bo gdy będzie doświadczony, weźmie koronę żywota, którą obiecał Bóg tym, którzy go miłują. [4]
13 Żaden, gdy bywa kuszon, niech nie mówi, że od Boga bywa kuszon; albowiem Bóg nie jest kusiciel złych, a sam nikogo nie kusi.
14 Lecz każdy bywa kuszony, od własnéj pożądliwości pociągniony i przynęcony.
15 Zatem pożądliwość gdy pocznie, rodzi grzech: a grzech, gdy wykonany będzie, rodzi śmierć.
16 Nie mylcie się tedy, bracia moi najmilsi!
17 Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały z wysoka jest, zstępujący od Ojca światłości, u którego niemasz odmiany, ani zaćmienia przemiany.
18 Dobrowolnie bowiem porodził nas słowem prawdy, żebyśmy byli niejakim początkiem stworzenia jego.
19 Wiecie, bracia moi najmilsi! niech wszelki człowiek będzie prędki ku słuchaniu, a leniwy ku mówieniu, i leniwy ku gniewowi. [5]
20 Bo gniew męża nie sprawuje sprawiedliwości Bożéj.
21 Przeto odrzuciwszy wszelakie plugastwo i obfitość złości, przyjmijcie w cichości słowo wszczepione, które może zbawić dusze wasze.
22 A bądźcie czynicielmi słowa, a nie słuchaczmi tylko, oszukiwającymi samych siebie. [6]
23 Bo jeźli kto jest słuchaczem słowa, a nie czynicielem, ten podobny będzie mężowi przypatrującemu się obliczu narodzenia swego we zwierciedle;
24 Bo się obejrzał i odszedł i wnet zapomniał, jakowy był.
25 Lecz ktoby pilniéj wejrzał w zakon doskonałéj wolności i wytrwał w nim, nie stawszy się słuchaczem zapamiętliwym, ale czynicielem uczynku, ten błogosławiony będzie w sprawie swojéj.
26 A jeźli kto mniema, że jest nabożnym, powściągając języka swego, ale zawodząc serce swe, tego nabożeństwo próżne jest.
27 Nabożeństwo czyste i niepokalane u Boga i Ojca to jest: Nawiedzać sieroty i wdowy w ucisku ich, a siebie zachować niezmazanym od tego świata.