ku, ten błogosławiony będzie w sprawie swojéj.
26. A jeźli kto mniema, że jest nabożnym, powściągając języka swego, ale zawodząc serce swe, tego nabożeństwo próżne jest.
27. Nabożeństwo czyste i niepokalane u Boga i Ojca to jest: Nawiedzać sieroty i wdowy w ucisku ich, a siebie zachować niezmazanym od tego świata.
Bracia moi! nie miejcie z brakowaniem osób wiary Pana naszego Jezusa Chrystusa chwalebnego.
2. Albowiem gdyby wszedł do zgromadzenia waszego mąż, mający złoty pierścień w szacie świetnéj, wszedłby téż i ubogi w plugawéj szacie, [1]
3. I patrzylibyście na tego, co się odział w świetną szatę, i rzeklibyście mu: Ty siedź tu dobrze! a ubogiemubyście rzekli: Ty stój tam! albo siedź pod podnóżkiem nóg moich,
4. Azaż nie sądzicie sami między sobą i nie staliście się sędziami myśli złościwych?
5. Słuchajciez, bracia moi najmilsi! Azaż Bóg nie obrał ubogich na tym świecie bogatymi w wierze, i dziedzicmi królestwa, które Bóg obiecał tym, którzy go miłują?
6. A wyście nie uczcili ubogiego. Aza bogacze przez moc was nie uciskają, i ci was do sądów nie pociągają?
7. Aza oni nie bluźnią dobrego imienia, które wzywane jest nad wami?
8. Jednak jeźli zakon królewski pełnicie według Pisma: Będziesz miłował bliźniego twego jako samego siebie, dobrze czynicie,
9. Lecz jeźli osobami brakujecie, grzech czynicie, przekonani od zakonu jako przestępcy.
10. A ktobykolwiek zachował, wszystek zakon, a w jednymby upadł, stał się winien wszystkiego. [2]
11. Bo który rzekł: Nie cudzołóż, rzekłci téż: Nie zabijaj. A jeźlibyś nie cudzołożył, alebyś zabijał, stałeś się przestępcą zakonu.
12. Tak mówcie i tak czyńcie jako ci, którzy mają być sądzeni przez zakon wolności.
13. Albowiem sąd bez miłosierdzia temu, który miłosierdzia nie czynił. A miłosierdzie przewyższa sąd.
14. Cóż za pożytek, bracia moi! gdyby kto mówił, iż ma wiarę, a, uczynkówby nie miał? Izali go może wiara zbawić?
15. A jeźliby brat i siostra byli nadzy i potrzebowaliby powszedniéj żywności, [3]
16. A rzekłby im który z was: Idźcie w pokoju, zgrzejcie się, a nie dalibyście im, czego potrzeba ciału, cóż pomoże?
17. Także i wiara, jeźliby nie miała uczynków, martwa jest sama w sobie.
18. Ale rzecze kto: Ty wiarę masz, a ja mam uczynki; okaż mi wiarę twą bez uczynków, a ja tobie okażę wiarę moję z uczynków.
19. Ty wierzysz, iż jest jeden Bóg. Dobrze czynisz; i czarcić wierzą i drżą.
20. A chcesz wiedzieć, o człowiecze próżny, iż wiara bez uczynków martwa jest?
21. Abraham, ojciec nasz, izali nie z uczynków usprawiedliwiony jest, ofiarowawszy Izaaka, syna swego, na ołtarzu? [4]
22. Widzisz, iż wiara spólnie robiła z uczynkami jego, a z uczynków wiara się wykonała.
23. I wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył Abraham Bogu, i poczytano mu jest ku sprawiedliwości, i nazwan jest przyjacielem Bożym. [5]
24. Widzicie, iż z uczynków bywa usprawiedliwiony człowiek, a nie z wiary tylko?
25. Tak i Rahab nierządnica, izali nie z uczynków jest usprawiedliwiona, przyjąwszy posły i inszą drogą wypuściwszy? [6]
26. Albowiem jako ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków martwa jest.
