Biblia Wujka (1923)/Pierwszy List św. Jana 3
Patrzcie, jaką miłość dał nam Ojciec, że nazwani jesteśmy synami Bożymi i jesteśmy. Dlatego świat nie zna nas, iż onego nie zna.
2 Najmilejsi! teraz synami Bożymi jesteśmy, a jeszcze się nie okazało, czem będziemy. Wiemy, iż gdy się okaże, podobni mu będziemy, iż go ujrzemy, jako jest.
3 A wzelki, który ma tę nadzieję w nim, poświęca się, jako i on święty jest.
4 Każdy co grzech czyni, i nieprawość czyni, a grzech jest nieprawość.
5 A wiecie, iż się on okazał, aby grzechy nasze zgładził a grzechu w nim niemasz. [1]
6 Wszelki, który w nim mieszka, nie grzeszy: a wszelki, który grzeszy, nie widział go, ani go nie poznał.
7 Synaczkowie! niechaj was żaden nie zwodzi. Kto czyni sprawiedliwość, sprawiedliwy jest, jako i on jest sprawiedliwy.
8 Kto czyni grzech, z djabła jest, gdyż od początku djabeł grzeszy. Na to się okazał Syn Boży, aby zepsował dzieła djabelskie. [2]
9 Wszelki, co się narodził z Boga, grzechu nie czyni, iż nasienie jego w nim trwa: i nie może grzeszyć, iż z Boga narodzony jest.
10 Przez to jawni są synowie Boży i synowie djabelscy. Wszelki, który nie jest sprawiedliwy, nie jest z Boga, i który nie miłuje brata swego.
11 Albowiem to jest opowiadanie, któreście słyszeli od początku, abyście jeden drugiego miłowali. [3]
12 Nie jako Kain, który był ze złośnika i zabił brata swego. A dla czegóż go zabił? Iż uczynki jego złośliwe były, a brata jego sprawiedliwe. [4]
13 Nie dziwujcie się, bracia! jeźli was świat nienawidzi.
14 My wiemy, iżeśmy przeniesieni z śmierci do żywota, iż miłujemy bracią. Kto nie miłuje, trwa w śmierci. [5]
15 Każdy, co nienawidzi brata swego, mężobójca jest: a wiecie, iż wszelki mężobójca nie ma żywota wiecznego w samym sobie trwającego. [6]
16 W temeśmy poznali miłość Bożą, iż on duszę swą za nas położył: i myśmy powinni kłaść duszę za bracią. [7]
17 Ktoby miał majętność tego świata, a widziałby, że brat jego ma potrzebę, a zawarłby wnętrzności swe przed nim, jakoż w nim przebywa miłość Boża? [8]
18 Synaczkowie moi! nie miłujmy słowem ani językiem, ale uczynkiem i prawdą.
19 Po tem znamy, iż z prawdy jesteśmy: i przed oczyma jego ubezpieczymy serca nasze.
20 Bo jeźliby nas winowało serce nasze, większy jest Bóg niż serce nasze, i wie wszystko.
21 Najmilejsi! jeźliby nas serce nasze nie winowało, ufanie mamy ku Bogu.
22 I o cokolwiekbyśmy prosili, weźmiemy od niego; bo przykazania jego chowamy, i to, co się przed nim upodobało, czynimy. [9]
23 A to jest przykazanie jego, abyśmy wierzyli w imię Syna jego Jezusa Chrystusa i miłowali jeden drugiego, jako nam rozkazanie dał. [10]
24 A kto chowa przykazania jego, w nim mieszka, a on w nim. A po tem znamy, iż mieszka w nas, po duchu, którego nam dał. [11]