Biblia Wujka (1923)/Księga Hioba 5
Wołajże tedy, jeźli jest kto, być odpowiedział, a obróć się do którego z świętych[1].
2 Zaiste gniew zabija głupiego, a zawiść umarza malutkiego.
3 Jam widział głupiego mocnie wkorzenionego: i wnetem złorzeczył ozdobie jego.
4 Daleko będą synowie jego od zbawienia i starci będą w bramie, i nie będzie, ktoby wyrwał.
5 Którego żniwo głodny zje, a samego porwie zbrojny, a pragnący będą pić bogactwa jego.
6 Nic się na ziemi bez przyczyny nie dzieje, a z ziemie nie wschodzi boleść.
7 Człowiek się rodzi na pracą, a ptak na latanie.
8 Przetóż ja będę prosił Pana a u Boga przełożę mowę moję:
9 Który czyni wielkie rzeczy i nie wybadane i dziwne bez liczby.
10 Który dawa deszcz na ziemię i polewa wodami wszystkie rzeczy.
11 Który pokorne kładzie wysoko, a smętne wywyższa zdrowiem.
12 Który rozprasza myśli złośliwych, aby ręce ich nie mogły dokonać, co były poczęły.
13 Który chwyta mądre w ich chytrości a radę przewrotnych rozsypuje. [2]
14 We dnie wbieżą w ciemności, a jakoby w nocy tak będą macać w południe.
15 Ale zachowa ubogiego od miecza ust ich, od ręki gwałtownika niedostatecznego.
16 I będzie nadzieja ubogiemu, a nieprawość stuli gębę swoję.
17 Błogosławiony człowiek, którego Bóg karze: karania tedy Pańskiego nie odrzucaj.
18 Bo on zrania i leczy: uderza, i ręce jego uzdrowią.
19 W sześciu ucisków wybawi cię, a w siódmym nie tknie cię złe.
20 Wybawi cię od śmierci czasu głodu a na wojnie z ręki miecza.
21 Od bicza języka zakryt będziesz i nie ulękniesz się nieszczęścia, gdy przyjdzie.
22 Będziesz się śmiał w spustoszeniu i w głodzie, i nie będziesz się bał zwierząt ziemskich.
23 Ale z kamieńmi pól przymierze twoje, a bestye ziemne spokojneć będą.
24 I poznasz, że ma pokój przybytek twój, a nawiedzając ozdobę twoję nie zgrzeszysz.
25 Doznasz téż, iż rozliczne będzie nasienie twoje, i potomstwo twe jako ziele ziemie.
26 Wnidziesz w dostatku do grobu, jako wnoszą kopę pszenice czasu swego.
27 Oto jakośmy tego doszli, takci jest: co usłyszawszy umysłem rozbieraj.