Biblia Wujka (1923)/Księga Hioba 18
A odpowiadając Baldad Suchitczyk, rzekł:
2 A dokądże słowa miotać będziecie? Wyrozumijcie pierwéj, tóż mówmy.
3 Czemu poczytani jesteśmy jako bydło, i staliśmy się smrodliwymi przed wami?
4 Który tracisz duszę swą w zapalczywości twojéj, aza dla ciebie będzie opuszczona ziemia, i przeniosą się skały z miejsca swego?
5 Aza światło niezbożnego nie zagaśnie: ani się będzie świecił płomień ognia jego?
6 Światłość zaćmi się w przybytku jego i świeca, która nad nim jest, zagaśnie.
7 Ściśnione będą kroki siły jego, a obali go rada jego.
8 Uwikłał bowiem w sieci nogi swoje, a w okach jéj chodzi.
9 Poimana będzie w sidle stopa jego, i rozpali się pragnienie przeciw jemu.
10 Skryta jest w ziemi łapica jego, a samołówka jego na ścieżce.
11 Zewsząd go straszyć będą strachy, i uwichłają nogi jego.
12 Niech się umniejszy od głodu moc jego, zmorzenie niech przypadnie na kości jego.
13 Niechaj pożre piękność skóry jego, niech strawi ramiona jego pierworodna śmierć.
14 Niech wyrwana będzie z przybytku jego ufność jego: a niech po nim depce jako król zginienie.
15 Niech mieszkają w przybytku jego towarzysze onego, który nie jest: niech potrzęsą w przybytku jego siarką.
16 Ze spodku korzenie jego niech uschnie, a z wierzchu niech będzie potarte żniwo jego.
17 Pamiątka jego niechaj zginie z ziemie: a imię jego niech nie będzie wspominane po ulicach. [1]
18 Wypędzi go z światłości do ciemności i z świata go przeniesie.
19 Nie będzie nasienia jego ani pokolenia w ludu jego: ani żadnego szczątku w krainach jego.
20 Nade dniem jego zdumieją się ostatni, a na pierwsze przypadnie strach.
21 Te są tedy przybytki niezbożnego, i to miejsce tego, który nie zna Boga.