Biblia Wujka (1923)/Księga Hioba 21


Poniżej znajduje się Księga Hioba podzielona na rozdziały. Jeżeli chcesz skorzystać z całego tekstu zamieszczonego na jednej stronie, przejdź tutaj.

Biblia Wujka
Stary Testament - Księga Hioba

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42


ROZDZIAŁ XXI.
Job uprosiwszy pomilczenie, dochodzi przyczyny, czemu grzesznicy przez wszystek żywot swój na wszem pofortunieniu bywają: na koniec odpowiada, że je Pan Bóg na dzień zatracenia chowa, a tem zbija fałeszną pociechę przyjaciół swoich.

A odpowiadając Job, rzekł:

Słuchajcie, proszę, mów moich, a czyńcie pokutę.

Znoście mię, a ja mówić będę: a po moich słowach, będzieli się zdało, śmiejcie się.

Izali przeciwko człowiekowi jest gadanie moje, abych się słusznie smucić nie miał?

Patrzcie na mię i zdumiejcie się, a włóżcie palec na usta wasze.

I ja, gdy wspomnię, lękam się, a wstrząsa drżenie ciało moje.

Przeczże tedy niepobożni żywią, podniesieni są i zmocnieni bogactwy? [1]

Nasienie ich trwa przed nimi, bliskich gromada i wnuków przed ich oczyma.

Domy ich przespieczne są i spokojne, i niemasz rózgi Bożéj nad nimi.

10 Krowa ich poczęła a nie poroniła: jałowica się ocieliła a płodu swego nie stradała.

11 Wychodzą dziatki ich jako trzody, a maluczkie ich igrając skaczą.

12 Trzymają bęben i arfę i weselą się przy głosie muzyki.

13 Prowadzą w dobrach dni swoje, a we mgnieniu oka do piekła zstępują.

14 Którzy mówili Bogu: Idź precz od nas: i wiadomości dróg twoich nie chcemy.

15 Któż jest Wszechmogący, żebyśmy mu służyli? a co nam pomoże, choćbyśmy się mu modlili? [2]

16 Wszakże iż nie są w ręce ich dobra ich, rada niezbożnych niechaj będzie daleko odemnie.

17 Ilekroć świeca niezbożników zgaśnie, i przyjdzie na nie powódź? i rozdzieli boleści zapalczywości swojéj.

18 Będą jako plewy przed wiatrem: i jako pérz, który wicher rozwiewa.

19 Zachowa synom jego boleść ojcowską: a gdy odda, tedy pozna.

20 Ujrzą oczy jego zabicie swe, a z zapalczywości Wszechmogącego pić będzie.

21 Bo co do niego należy o domie jego po nim, choćby liczba miesiąców jego była na poły ukrócona?

22 Aza Boga będzie kto uczył rozumu, który wysokie sądzi?

23 Ten umiera duży i zdrowy, bogaty i szczęśliwy.

24 Wnętrzności jego są pełne sadła, a kości jego napiły się szpiku.

25 A drugi umiera w gorzkości dusze bez żadnéj majętności.

26 A przecię pospołu w prochu spać będą, a robacy okryją je.

27 Zaiste wiem myśli wasze i wyroki nieprawe przeciwko mnie.

28 Bo mówicie: Gdzie jest dom książęcy, a gdzie przybytki niezbożnych ludzi?

29 Zapytajcie kogóżkolwiek z podróżnych, a doznacie, że on téż to rozumie.

30 Iż na dzień zatracenia chowają złego, a na dzień zapalczywości wiedzion będzie.

31 Któż będzie strofował przed nim drogę jego? a co czynił, kto mu odda?

32 On do grobów wiedzion będzie, a w gromadzie umarłych czuć będzie.

33 Słodki był piaskowi Kocytu: a za sobą wszelkiego człowieka pociągnie, a przed sobą niezliczone.

34 Jakóż tedy cieszycie mię próżno, gdyż wasza odpowiedź pokazała się być przeciwna prawdzie.





  1. Jerem. 12, 1. Habak. 1, 3.13. (Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku. Najprawdopodobniej mowa tu o całym fragmencie: Habak. 1, 3—13.)
  2. Mal. 3, 14.