Czasy saskie, Stanisław August Poniatowski/Zła czy dobra wróżba
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Czasy saskie, Stanisław August Poniatowski |
| Pochodzenie | Legendy, podania i obrazki historyczne |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1912 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Na Woli okrzyknięto królem Leszczyńskiego, ale sąsiedzi popierali Sasa, syna Augusta II, więc ci, którzy nie chcieli sprzeciwiać się woli sąsiadów, ogłosili królem Augusta III w małej wiosce Kamieniu, z tamtej strony Wisły.
Po elekcji odprawiano zwykle nabożeństwo i śpiewano uroczyście hymn dziękczynny Te Deum Laudamus (Ciebie, Boże, chwalimy), więc i w Kamieniu hymn ten kazano odśpiewać w starym i małym miejscowym kościołku.
Niewiele szlachty na tę elekcję przybyło, ale i ci w kościołku zmieścić się nie mogli. Natłoczyli się jednak, ile wlazło.
Grają organy, huczą głosy szlachty, a przed kościołem grzmią na wiwat działa.
Wtem trzask okropny, jakby się świat walił, ryk przerażenia — trwoga ogarnęła wszystkich.
To w kościołku zapadła się podłoga, spróchniała widać ze starości, i całe zgromadzenie runęło do grobów, które się pod kościołem znajdowały.
Niepodobna opisać przerażenia pozostałego przed kościołem tłumu: to nietylko nieszczęście, to zła wróżba! Okropna wróżba: groby się otwarły, aby pochłonąć przyjaciół Augusta.
Wierzono wówczas w wróżby i znaki niebieskie, które o wszystkiem ostrzegały ludzi, jeśli je rozumiano. Brak oświaty przyczyniał się do tego.
Więc już gotowi i odstąpić Sasa po tak strasznym wypadku.
A wtem zuch jakiś staje na kamieniu i woła, ile mu głosu wystarczy:
— Bracia, panowie szlachta! podziękujmy Bogu, bo to szczęśliwa wróżba: zapadliśmy do grobów, a nikt się nie zabił, czyż potrzeba lepszego znaku? Tak samo i kraj cały z nowym królem szczęśliwie ze wszelkiego ocali się niebezpieczeństwa. Niech żyje August III!
— Niech żyje August III! — zakrzyknął tłum cały, zadowolony z tego tłumaczenia, i pełni otuchy wrócili do domów, dobrą wróżbę opowiadając.
