Pieśni Petrarki/Sonet 129

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 129.

Murawo miękka i szczęśliwe kwiecie,
Wy, które Laura depcze zamyślona!

Z których nie jedno, choć miłośnie kona,
Ślady jej pięknych stóp zachowujecie!
Gąszcze, wiejące tkliwą woń po świecie —
Fiołki, rozkoszą zbladłe u jej łona —
Cieniste gaje, gdzie jest jej ochrona,
Gdy z nieba słońce złote strzały miecie!
I ty krynico toni jak najgładszej,
W której gdy ona w swoje wdzięki patrzy.
Od nich jaśniejesz jak od bla«ku wiosny —
Jakżem wam wszystkim Laury mej zazdrosny!
O! niechby nawet mchem obrosłe skały
Miłością moją, tak jak ja pałały! —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.