[194]Sonet 153.
Bardzo przesadny.
Gdyby Wirgila oczy i Homera
To słońce moje były oglądały,
Ci dwaj, na jego cześć, swych sił udziały
W pieśńby złożyli która nie umiera.
W niem jest i Enej, dusza wielce szczera —
Przebiegły Odyss — Achill pełen chwały —
[195]
I znowu August, Rzymu Car wspaniały —
I ten, co Egist zabił go przechera.
I wreszcie Scypion — cnota niepożyta —
Czyż nie podobny do tej, w której kwiecie
Z pięknością zacność w jedno się złączyły?
O pierwszym Enniusz twardy rytm swój zgrzyta.
Ja zaś tej drugiej święcę pieśń, — a przecię
Bodaj nad moje czy to nie jest siły! —
