Pieśni Petrarki/Sonet 170

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 170.
Do Laury.

Płonę — niestety! — któż mi wierzyć raczy?
I z kim ja nędzą moją się podzielę?
Gdy ta, za której ufność dałbym wiele,
Inaczej widzi — wierzy zaś inaczej!
O mało wierny duszy mej Aniele!
Czytaj że serce w oczu mych prostaczej
Przezroczy uczuć, a wnet szał rozpaczy
Litością twoją zmienisz mi w wesele.
Gdyż wiedz — jakkolwiek nie dbasz o to wcale —
Cześć moja, która w każdy czas i wszędzie
We mnie tysiącem żądz szlachetnych płonie,

Z którą się w pieśniach na świat cały chwalę,
Dzięki rozgłośnej sławie ich, żyć będzie
W pamięci ludzkiej — nawet po twym zgonie! —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.