Pieśni Petrarki/Sonet 209

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 209.

Przesadą dziwną zda się komu może
Przezemnie, z głębi serca, mej dziewczynie
Składana wielka cześć, — i że z niej czynię
Najdoskonalsze w świecie dzieło Boże.
Ja zaś, przeciwnie, smucę się i trwożę,
Że jeszcze nie dość wielbię w niej Boginię —
A kto tej wierze obcy, ten jedynie
Raz niech ją ujrzy, a wnet wyzna szczerze:
Że cześć jej zdolna strudzić najognistsze
Równie wymowy jak poezyi Mistrze,
Bo język ziemski, gdy się tylko sili

Jej chwale sprostać, zaraz jednej chwili
Miłość niemotą drętwić go poczyna,
I w tem nie jego, lecz przeznaczeń wina! —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.