Pieśni Petrarki/Sonet 39

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
Indeks stron

›››

[106]Sonet 39.

Już nożem śmierci zdała się być tknięta
Mojego życia nić w jej ręku złota,
I gdy się duch mój przeciw temu miota,
Jakbądź to droga do wiecznego święta,
Żądzy mej twarde precz odjąłem pęta;
Niech choćby błądząc szuka łask żywota —
Alić, jak widzę, ciągnie ją tęschnota
Tam wrócić, kędy lepsze dni pamięta.

[107]

Ja się ociągam trwożny idąc za nią,
Bowiem mię znowu stawi przed mą panią,
W której spojrzeniu widzę postać własną!
I oto — póki oczy te nie zgasną,
Dopóty życia we mnie. Wśród mej biedy
Niech nmrę^[1], jeśli zwątpię o tem kiedy!—

1.  Błąd w druku; powinno być – umrę.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.