[132]Sonet 59.
Jeśliby jeszcze tak być miało dalej
Jak mi zjiściły lata upłynione —
To tylko w zimnymi grobie już ochłonę
Z tej srogiej żądzy co mi wnętrze pali.
W obec miłości, słabiśmy i mali!
Patrzcie — toż moje życie udręczone
Przedstawia, wiecznie w Laury biegnąc stronę,
Odpływającej podobieństwo fali!
Tak sam się sobą trawiąc, z każdą chwilą
Czuję, że coraz dalej gdzieś odchodzę,
Zwolna jej wzrokiem dobijany srodze.
Ze mną nadzieje moje w grób się chylą!
Dożyłem dotąd, ale czy dożyję
Jutra? — czyż przyszłość zgadną myśli czyje? —
