Pieśni Petrarki/Sonet 70

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 70.

Jak się zdaje do Gerarda, brata Petrarki, który w tej porze kochankę utraciwszy, w żalu po niej do klasztoru wstąpił.

Toż ta przezemnie tyle niegdyś czczona,
Słyszę, odeszła ciebie bracie drogi —
I jak przystało, prosto w niebios progi,
Porosłe w skrzydła wzniosły ją ramiona!
Więc gdyś znów panem woli, którą ona
Trzymała dotąd w swej niewoli błogiej.
Jeślibyś ku niej szukał prostej drogi,
Z nią wszelka w tobie ziemska myśl niech skona.
Tak od najcięższej wyswobodzon nędzy,
I mniej też ważne zrzucisz z siebie prędzej,
Jak pątnik gdy się iść pod górę zmusza.
Ztąd mimo bólu, rzecz to dobroczynna
Najcięższą ponieść stratę, bowiem dusza,
Chcąc iść ku Panu. lekką być powinna. —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.