<<< Dane tekstu >>>
Autor Francesco Petrarca
Tytuł Pieśni Petrarki
Wydawca nakładem tłumacza
Data wyd. 1881
Druk Józef Sikorski
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Felicjan Faleński
Źródło Skany na commons
Indeks stron
Sonet 71.

Po stracie przyjaciela swego Cino da Pistoja[1].

Płaczcie dziewice! i niech miłość z wami
Wszystkich kochanków usty rzewnie kwili!
Gdyż wspomnień męża, cośmy w grób złożyli,
Żadna powszednia nigdy myśl nie splami.
O! do nas gorzkie łzy! i temi łzami
Obyśmy sobie w części choć ulżyli
Ból rozłączenia; bowiem od tej chwili
Dziwnie wśród świata staliśmy się sami!
I ty o pieśni! brzmieniem kwil zbolałem —
Bo mię przyjaciel odbiegł, w którym miałem
Darów nieziemskich wzór i arcydzieło —
I niech Pistojo! twoja zawiść wściekła

Płacze łzy krwawe, żeś się go wyrzekła —[2]
Ciesz się zaś niebo żeś go sobie wzięło! —







  1. Umarł on w roku 1335 — niewiadomo jednak: czy Sonet z tego czasu pochodzi.
  2. Przypomina to w Dantem (Inf. c. XXV):
    Ah Pistoja! Pistoja! chè non stanzi
    D’incenerarti.....





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.