Pieśni Petrarki/Sonet 69

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 69.

Napisany podobno w r. 1342, w odpowiedzi na. czyjeś zarzuty, tyczące się piękności Laury.

W pośród tych bujnych włosów jej pierścieni,
Wierz mi — słoneczne grało niegdyś złoto;
W tych oczach, rajską zgasłych dziś tęschnotą,
Przemoc się niegdyś błyskawiczna mieni.
Mniemali ludzie szczęście śnić, wpatrzeni
W jej boskie wdzięki; — więc się nie dziw oto,
Że gdy się one w moje życie wplotą,
Jam się rozkochał w nich jak najszaleniej!
Ziemskiego w sobie Laura nic nie miała —
Ani w uśmiechu, ani w kształtach ciała,
Ni w mowie, w której Święci Niebem brzmieli,

Nieśmiertelnego wzorem też Anioła
Myśl sama o niej wieczną jest, jeżeli
Z duszy ją Baju, wygnać czas nie zdoła! —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.