Pieśni Petrarki/Sonet 82

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 82.

Na cześć Stefana Colonny, po odniesionem przez niego zwycięztwie nad stronnikami Orsiniego, którego tu, igrając słowy, niedźwiedziem zowie.

Hannibal niegdyś zmógł swe harde wrogi —
Lecz cóż, gdy z szczęścia korzyść wziąść zaniecha!
Niech więc choć większa będzie nam pociecha
Z twych zwycięztw świetnych, o mój panie drogi!
Niech niedźwiedź, wparty w leśnych puszcz rozłogi,
Po szczeniąt stracie kłócąc śpiące echa,
Kły tępi, szpony zdziera, wściekle breha,
Myśliwców próżno chcąc nabawić trwogi —
Im ztąd dotkliwszy ból mu wnętrze dojmie,
Tem niech go srożej twego moc oręża,
We własnem dławiąc gnieździe, uciemiężą.
Tak bowiem tylko możesz mieć rękojmię:
Że pamięć twoja, przez świat cały grzmiąca,
Dożyje w chwale aż do lat tysiąca! —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.