Pieśni Petrarki/Sonet 94

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
Indeks stron

›››

[151]Sonet 94.
Ku Wokluzie, z gorzką wymówką z powodu Awinionu.

Zamykająca raj Wokluzy skało —
Od czego słynie imię jej szeroko!^[1]
Gdyby się tobie, w Rzym zwracając oko,
Do Awinionu stać plecami chciało,
W stronę nadziei moich jakże śmiało
Westchnienia słałbym, które dziś się wloką
Dość opieszale — jakbądź za tą zwłoką
Z drogi się swojej żadne nie zbłąkało.
Bowiem tak dla nich słodka tam gościna,
I tak tam zostać rozkosz jest prawdziwa,
Że każde chętnie wracać zapomina.
Wzrok tylko mocno się upracowywa,
W oddali mglistej, przez tumanów dziwa
Szukać, gdzie gwiazda zaszła mu jedyna. —

1. Val chiusa, co znaczy zamknięta dolina.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.