[151]Sonet 95.
Napisany w r. 1343.
Już to szesnasty za mną rok zapada
Tęschnicy gorzkiej, — a ja pytam: po co
Tak się do kresu śpieszę iść przemocą,
Jakby dopiero dziś mi była biada?
Potrzebą boleść stała mi się blada —
Lecz bodaj prędzej wieczną zaszło nocą
Nieznośne życie, nim je osierocą
Myśli, odbite jako ptak od stada!
Tum jest, a chciałbym indziej być, i znowu
Chcieć więcej chciałbym niż chcę, a nie mogę,
I mało mogąc działam nad swe siły.
I tylko żądze moje, pieśni słowu
Zwierzam, gdyż nawet w wieczną idąc drogę,
Też same będą co są, i co były. —
