Podanie flisackie o sporze Narwi z Wisłą

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Sebastian Fabian Klonowic
Tytuł	Podanie flisackie o sporze Narwi z Wisłą
Pochodzenie	Klejnoty poezji staropolskiej
Redaktor	Gustaw Bolesław Baumfeld
Wydawca	Towarzystwo Wydawnicze w Warszawie
Data wyd.	1919
Druk	Drukarnia Naukowa
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cała antologia Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[293]

SEBASTJAN KLONOWICZ.

PODANIE FLISACKIE
O SPORZE NARWI Z WISŁĄ.

(Z „FLISA“).

Dwa bracia z siostrą w drogę sie wybrali:  
Z Litwy — Niemen, Bug — z Wołynia zuchwały
I Narew bystra, jako siostra starsza,
 Przyszła z Podlasza.

Wziąwszy przymierze bez gniewu i trwogi,
Zażyła sobie przyjacielskiej drogi
W małym orszaku, co więc nie nowina:
 Zgodna rodzina!

Potem lepszego bytu chcieli użyć:
Zachciało się im u królowej służyć,
Co do niej płyną ze wszech stron poprzeki
 Sarmackie rzeki.

[294]

Przystali tedy do Nowegodworu
Narew i z bracią, puściwszy się toru,
I tak służyli Wandzie Krakusowej,
 Jako królowej.

Czując do siebie Narew śliczną gładkość,
Czując też w braci siłę i też wartkość,
Chciała być równa w rodzaju, w urodzie
 Wandalskiej wodzie.

Pani, ślicznością i domem chwalebna,
Nie chcąc być tańszą, niż panna służebna,
Wyzwała Narew, chcąc ją wywieść z błądu,
 Pozwem do sądu.

Na którym zasiadł strumień nieujęty,
Do tego wolnie z obu stron przyjęty, —
Ów, co u Gniewu swemi wroty wpada,
 Wisłę rozbada.

Sędzia roztropny puścił przed się strony
I zagaił sąd tuż u samej brony.
Szła para panien, każda z nich osobna,
 Gwiaździe podobna.

I długo myślił, niż wszystkie przymioty
Wybaczył w obu i wrodzone cnoty;
Chwilę tak okiem poglądał na obie
 Czujnem osobie.

Upatrzył sędzia, iż nad księżnę owa
Osobliwszego coś miała królowa,
Jako nad leśne Nimfy ma Dyjana,
 Złotem ubrana.

A także zatem wnet uczynił wyrok,
Jako sumnienie świadczyło i też wzrok:
Skazał, iż gładsza królowa, rzecz ista,
 Niźli służbista.

Narew i z bracią wnet się rozgniewała
A inszą drogą płynącpłynąć się wezbrała,

[295]

Więc miejscamiejsce sądu na brzegu, na lewem,
 Nazwano Gniewem.

A gdzie się Narew na prawo chynęła,
A od królowej na różno płynęła,
Pod sławny Olbiąg, Nogatem to zową
 Flisowską mową.

(1598.)^[1]

1.  Podanie flisackie o sporze Narwi z Wisłą. „Flis to jest spuszczanie statków Wisłą“ S. F. Klonowicza zawiera opisy, podania, rady i przestrogi, tyczące się żeglugi po Wiśle do Gdańska.
    Poprzeki — poprzek; nieujęty — nieprzekupiony: w tem miejscu mowa o strumieniu Wierzycy; brony — bramy; osobna — śliczna, wybaczył — wypatrzył, wyśledził; rzecz ista — oczywiście.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Sebastian Fabian Klonowic.