Słowo o wyprawie Igora/X
| <<< Dane tekstu >>> | ||
| Autor | ||
| Tytuł | Słowo o wyprawie Igora | |
| Rozdział | X | |
| Redaktor | Aleksander Brückner | |
| Wydawca | Biblioteka Narodowa im. Ossolińskich | |
| Data wyd. | 1928 | |
| Druk | W. L. Anczyc i Spółka | |
| Miejsce wyd. | Kraków | |
| Tłumacz | Julian Tuwim | |
| Źródło | Skany na Commons | |
| Inne | Cały tekst | |
| ||
| Indeks stron | ||
 Artykuł w Wikipedii
| ||
Cyt! Śpiewają na dunaju włócznie[2],
Nie zazula zawodzi w dąbrowie,
Słychać głos Jarosławny[2] przed jutrznią:
Ach, kukułką frunę k dunajowi!
W smętnej rzece, w Kajale krwawej,
I ochłodzę ja znój Igorowy,
Zwilżę rany bobrowym rękawem.
Jarosławna zawodzi żałośnie
Wietrze, wietrze! Czemu wiejesz tak groźnie!
Wichrze, wichrze! Bezlitosny panie!
Z obu twoich niestrudzonych skrzydeł
Czemu miotasz ciemierzyce-groty
Małoż tobie bujać górnym lotem
I kołysać na morzu okręty?
Spójrz! rozwiała się łkaniem-płakaniem
Radość moja po stepie, po rosie. —
Jarosławna zawodzi żałośnie.
Sławny Dnieprze[4]! Na swej bystrej wodzie,
Co przebiła połowieckie skały,
Hołubiłeś Światosława łodzie,
Ty mi ładę przyhołub na łodzi,
Iżbym morzu łez nie słała za nim!
Jarosławna żałośnie zawodzi
Na Putywlu murach przed zaraniem.
Słonko wszystkim łaskawe i rade!
Czemu prażysz płomiennem gorącem
W chrobre pułki, w mego męża-ładę?
Skwar na wyschłej pali się cięciwie,
Jarosławna płacze żałośliwie
Na Putywlu murach przed zaraniem[5].
- ↑ X. Płacz Jarosławny.
- ↑ 2,0 2,1 w. 1—3. W oryginale: «Na dunaju Jarosławny głos słyszno, kukułką, nie wiemy, rano woła». Dunaj, nazwa ogólna, ludowa (we wszelkich pieśniach obrzędowych), dla rzeki wogóle. Jarosławna, druga żona Igora, córka halickiego Jarosława Osmomysła, wyszła za Igora r. 1184; imię jej Efrozynia.
- ↑ w. 15. łada, por. obj. do VI, w. 30.
- ↑ w. 22. Sławny Dnieprze! W oryginale: «O Dnieprze Słowuticiu», Dnipro-Sławuta w pieśni ludowej. O zwycięstwie Światosława II nad chanem Kobjakiem i Polowcami była wyżej mowa.
- ↑ w. 36 i 37 powtórzył tłumacz.
