Wikiźródła

Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1178

Ta strona została przepisana.

 30. A które przenaznaczył, te téż powołał; a które powołał, te téż usprawiedliwił; a które usprawiedliwił, te téż uwielbił.
 31. Cóż tedy rzeczemy na to? Ieźli Bóg[1] za nami, któż przeciwko nam?
 32. Który ani własnemu[2] synowi nie przepuścił, ale go za nas wszystkich wydał; iakożby wszystkiego z nim nie darował nam?
 33. Któż będzie skarzył na wybrane Boże? Bóg iest, który[3] usprawiedliwia.
 34. Któż iest, coby ie potępił? Chrystus iest, który umarł, owszem i zmartwychwstał, który téż iest na prawicy Bożéy, który się téż przyczynia za nami.
 35. Któż nas odłączy od miłości Chrystusowéy? czyli utrapienie? czyli ucisk? czyli prześladowanie? czyli głód? czyli nagość? czyli niebezpieczeństwo? czyli miecz?
 36. Iako napisano: Dla ciebie cały[4] dzień zabiiani bywamy, poczytaniśmy iako owce, na rzeź naznaczone;
 37. Ale w tem wszystkiém przezwyciężamy przez tego, który nas umiłował.
 38. Albowiem pewienem tego, iż ani śmierć, ani żywot, ani Aniołowie, ani księstwa, ani mocarstwa, ani teraźnieysze ani przyszłe rzeczy,
 39. Ani wysokość, ani głębokość ani żadne insze stworzenie nie będzie nas mogło odłączyć od miłości Bożéy, która iest w Iezusie Chrystusie, Panu naszym.]

ROZDZIAŁ IX.
 I. Uczy, że dwoiacy są synowie Abrahamowi 1 — 14. II. z którymi Bóg według woli swoiéy 15 — 19. III. iako garncarz z gliną wolnie sobie poczyna 20 — 23. IV. potém wezwania Poganów a Żydów odrzucenia z Proroków dowodzi 24 — 33.

Prawdę mówię w Chrystusie, a nie kłamam, w czém mi poświadcza sumnienie moie przez Ducha świętego:
 2. Że mam wielki smętek i nieustawaiący ból w sercu moiém.
 3. Albowiem żądałbym sam, abym[5] się stał odłączonym od Chrystusa za braci moie, za pokrewne moie według ciała.
 4. Którzy są Izraelczycy, których[6] iest przysposobienie synowskie i chwała i przymierza i zakonu[7] danie i służba Boża i obietnice;
 5. Których są oycowie, i z których poszedł Chrystus ile według ciała, który iest nad wszystkimi Bóg błogosławiony na wieki. Amen.
 6. Lecz nie można, żeby miało[8] upaść słowo Boże; albowiem nie wszyscy, którzy są[9] z Izraela, są Izraelem;
 7. Ani iż są nasieniem Abrahamowém, wszyscy są dziećmi; ale rzeczono: W Izaaku[10] będzie tobie nazwane nasienie;
 8. To iest, nie dzieci ciała są dziećmi Bożymi; ale dzieci[11] obietnicy bywaią w nasienie policzone.
 9. Albowiem obietnicy słowo to iest: O tym właznie[12] czasie przyidę, a Sara będzie miała syna;
 10. A nie tylko to, ale i Rebeka,[13] gdy z iednego oyca naszego Izaaka brzemienną została.
 11. Gdy się ieszcze były dziatki nie narodziły, ani co dobrego albo złego uczyniły, aby się ostało postanowienie Boże według wybrania, nie z uczynków, ale z tego, który powoływa,
 12. Rzeczono iéy, że większy będzie służył[14] mnieyszemu,
 13. Iako napisano: Iakubam[15] umiłował, alem Ezawa miał w nienawiści.
 14. Cóż tedy rzeczemy? Iestże niesprawiedliwość[16] u Boga? Nie day tego Boże!
 II. 15. Albowiem do Moyżesza[17] mówi: Zmiłuię się, nad kim się zmiłuię a zlituię się, nad kim się zlituię.
 16. A przetoż nie należy na tym, co chce, ani na tym, co bieży, ale na Bogu, który się zmiłowywa.

 17. Albowiem mówi pismo do Faraona: Na tom[18] cię samo wzbudził, abym okazał moc moię na tobie, a iżby opowiadane było imię moie po wszystkiéy ziemi.

  1. ↑ 4 Moy. 14, 9.
  2. ↑ Izai. 53, 10. Ian. 3, 16.
  3. ↑ Izai. 53, 11. 1 Kor. 6, 11. Tyt. 3, 7.
  4. ↑ Ps. 44, 23. 1 Kor. 4, 9. 2 Kor. 4, 11.
  5. ↑ 2 Moy. 32, 32.
  6. ↑ 5 Moy. 7, 6.
  7. ↑ Efez. 2, 12.
  8. ↑ 4 Moy. 23, 19.
  9. ↑ Rzym. 2, 28.
  10. ↑ 1 Moy. 21, 12. Żyd. 11, 8.
  11. ↑ Gal. 9, 28.
  12. ↑ 1 Moy. 18, 10.
  13. ↑ 1 Moy. 25, 21.
  14. ↑ 1 Moy. 25, 23.
  15. ↑ Mal. 1, 2.
  16. ↑ 5 Moy. 32, 4. 2 Kron. 19, 7. Iob. 8, 3. r. 34, 10.
  17. ↑ 2 Moy. 33, 19.
  18. ↑ 2 Moy. 9, 16.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Biblia_Gdańska_wyd.1840.pdf/1178&oldid=2771583”