A nad studnią przebiegała
I z kozła się naśmiewała. 20
Kozieł wołał: „Wszakeś ślubiła,
„Aby mię stąd wyzwoliła:
„Pomożyż mi, gdyś na świebodzie.
„Bych nie ostał w tejto wodzie“!
Liszka rzekła: „Koźle miły! 25
„Rozumy cię omyliły,
„Których w swej brodzie mało masz,
„Chocia się w niej barzo kochasz.
„Abowiem, by ty był rozum miał.
„W studniąby był nie wstępował, 30
„Ażeby pierwej opatrzył,
„Kędyby zasię wyskoczyl”.
„Wszelki mądry, kto ma działo,
Aby się mu mądrze zstało,
Koniec przeźrzy, niż co poczniesz, 35
A tak w szkodę nie upadniesz.
Rimicius: D (153) De vulpe et trago. [H 45 Ἀλώπηξ ϰαὶ τράγος]. Phaedrus IV, 9 Vulpes et caper. St (245) De vulpe et hirco. — FE (56) O koźle z liszką. — Rej Zw. IV, 54. Z chytrym złe towarzystwo. — Potocki, Ogród II, 175: Nie jest mądrego mówić: nie rozumiałem. — Niemirycz (12 verso) Kozieł i lis. (L III. 5 Le renard et le bone). — Minasowicz (48) Złośliwi, żeby sami nie zginęli, gubią. Liszka i kozieł. — EW 2 Kozieł i liszka. — Jakubowski 47 Lis i kozieł (L j.w.). — Kniaźnin II, 11 Lis i kozieł. — Górecki (II, 305) Kozioł i lis. — Mickiewicz (162) Lis i kozioł.
Liszka kiedy lwa uźrzała
(A przedtym go nie widała)
