Zielnik lekarski/71
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Zielnik lekarski |
Podtytuł | Zastosowanie, opis botaniczny i uprawa najważniejszych polskich roślin lekarskich |
Wydawca | Księgarnia J. Przeworskiego |
Data wyd. | 1938 |
Druk | Zakł. Druk. F. Wyszyński i S-ka |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały tekst |
Indeks stron | |
Galeria grafik w Wikimedia Commons |
B. — Bylina o zakorzeniającym się pędzie głównym. Łodyga pełzająca, pusta długości od 30 cm do 1 m, wypuszcza gałązki dorastające do 30 cm wysokości, a z kolanek kłącze. Liście pierzaste, naprzemianległe, z wierzchu ciemno-zielone, jajowate lub prawie sercowate. Kwiaty o białych płatkach i żółtych pylnikach, zebrane w grona. Nasiona długości nr 36) przeciwgnilne, moczopędne, ściągające; czyści krew, wzmacnia trawienie.
UŻYTEK. Sok wyciśnięty z ziela lub nastój zaleca się przeciw szkorbutowi, skrofułom, chorobom wątroby, dróg moczowych (kamieniom), żółtaczce, puchlinie wodnej, obstrukcji, nieżytom dróg oddechowych i narządów trawienia, na wyrzuty skórne, wole (środek ludowy) i miażdżycę naczyń.
Sok stosuje się razem z innymi sokami roślinnymi, jak dymnicy i korzenia cykorii, do kuracji wiosennych. Brać co dzień rano po 2 łyżeczki w ciepłej wodzie.
Dr Walser zaleca przy chorobach płuc spożywać codziennie od lutego do maja garść rzeżuchy bez soli i octu.
Sok rzeżuchy używa się do sporządzania znakomitej maści skutecznej zwłaszcza przy oparzeniach. W tym celu bierze się 4 do 6 gr soku i rozciera z 30 gr świeżego niesolonego masła lub lanoliny.
Rzeżucha spożywana jest w dużych ilościach jako sałata w środkowych Niemczech, w Nadrenii i we Francji.
Zaleca się spożywanie sałaty z rzeżuchy zwłaszcza wiosną celem poprawienia krwi; zaprawia się ją sokiem cytrynowym. Rzeżucha drobno posiekana i przyrządzona z sokiem cytrynowym i olejem działa znakomicie jako środek wypędzający robaki z jelit, zwłaszcza u dzieci. Nasiona rzeżuchy stosowane są jako przyprawa do mięsa.
CENA: 100 kg ziela (Herba Nasturtii) 50 zł.