Zielnik lekarski/88
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Zielnik lekarski |
Podtytuł | Zastosowanie, opis botaniczny i uprawa najważniejszych polskich roślin lekarskich |
Wydawca | Księgarnia J. Przeworskiego |
Data wyd. | 1938 |
Druk | Zakł. Druk. F. Wyszyński i S-ka |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały tekst |
Indeks stron | |
Galeria grafik w Wikimedia Commons |
B. — Roślina o drzewiastych kłączach, pokrytych cienkimi korzonkami. Łodyga szorstka, prosta, nieco kanciasta, dorastająca do 30 cm wysokości. Liście odziomkowe długoszypułkowe, sercowate lub jajowate, liście łodygowe siedzące, podługowate, całobrzegie, szorstkie, często z białymi plamkami. Kwiaty osadzone na wierzchołkach łodyg z początku czerwone, potem błękitne lub fioletowe. Rozłupki okrągłe, drobne. Smak śluzowaty, nieco ściągający. Zapachu nie ma.
ROŚNIE w cienistych i wilgotnych lasach i zaroślach.
UPRAWA. Rozmnaża się przez rozsadzanie starych karpek lub siew na wiosnę lub zaraz po dojrzeniu nasion, w miejscach choćby bardzo zacienionych, najlepiej na ziemi nieco gliniastej, obfitej w próchnicę, trochę wilgotnej. Corocznie sam odrasta.
KWITNIE od marca do maja.
ZBIERA SIĘ liście odziomkowe pod koniec kwitnienia. Suszyć szybko, gdyż łatwo czernieje i gnije. Rozkładać cienką warstwą na papierze, w cieniu i silnym przewiewie.
SKŁADNIKI: śluz roślinny, wapń (ostry ług).
DZIAŁANIE ściągające, powlekające i wykrztuśne.
UŻYTEK z liści odziomkowych w naparze (30 gr na litr wody) przy chrypce, katarze oskrzeli (bronchicie) i innych chorobach dróg oddechowych oraz dolegliwościach żołądka. Miesza się zwykle z innymi ziołami, ułatwiającymi wydzielanie flegmy, jak z podbiałem i babką. Pić 3—4 razy dziennie po filiżance.
Jako środek zewnętrzny stosuje się napar do przemywania ran.
Sok wyciśnięty z liści stosuje się jako domieszka do kuracji wiosennych.
W Anglii jadają liście jako jarzynę.
CENA: 100 kg liści (Herba Pulmonariae) 70—90 zł.