Biblia Gdańska/Księgi Ezdraszowe 7
I. Ezdrasz z ostatkiem ludu z Babilonu do Ieruzalemu ciągnie 1 — 10. II. Król Artakserkses chwałę Bożą odnowić i na to z swoich dochodów nakład czynić kazał 11 — 23. III. Sługi kościelne od podatków uwolnił 24. IV. Starsze, do rządzenia ludu obrać rozkazał 25. 26. V. za które dobrodzieystwa Ezdrasz Bogu dziękuie 27. 28.
A po tych sprawach za królowania Artakserksesa, Króla Perskiego, Ezdrasz, syn Saraiasza, syna Azaryaszowego, syna Helkiaszowego,
2. Syna Sallumowego, syna Sadokowego, syna Achytobowego,
3. Syna Amaryaszowego, syna Azaryaszowego, syna Meraiotowego,
4. Syna Zerahyaszowego, syna Uzego, syna Bukkiego,
5. Syna Abisuiego, syna Fineesowego, syna Eleazarowego, syna Aarona Kapłana naywyszego;
6. Ten Ezdrasz wyszedł z Babilonu, a był człowiekiem biegłym w zakonie Moyżeszowym, który był dał Pan Bóg[1] Izraelski; a pozwolił mu był Król według ręki Pana Boga iego nad nim na wszystkę proźbę iego.
7. (Wyszli téż niektórzy z synów Izraelskich, i z Kapłanów, i z Lewitów, i śpiewaków, i z odźwiernych, i z Netyneyczyków do Ieruzalemu roku siodmego Artakserksesa Króla.)
8. I przyszedł do Ieruzalemu miesiąca piątego; tenci był rok siodmy Króla Daryusza.
9. Albowiem w pierwszy dzień miesiąca pierwszego wyszedł z Babilonu, a dnia pierwszego miesiąca piątego przyszedł do Ieruzalemu według łaskawego wspomożenia Boga swego.
10. Bo Ezdrasz przygotował był serce swe, aby szukał zakonu Pańskiego, i aby czynił, i nauczał w Izraelu ustaw i sądów.
II. 11. A tenci iest przepis listu, który dał Król Artakserkses Ezdraszowi, Kapłanowi nauczonemu w zakonie, i biegłemu w tych rzeczach, które przykazał Pan, i w ustawach iego w Izraelu.
12. Artakserkses, Król nad Królmi, Ezdraszowi, Kapłanowi nauczonemu w zakonie Boga niebieskiego, mężowi doskonałemu, i Cheenetczykom.
13. Wydany ode mnie est dekret, iż ktobykolwiek dobrowolnie w królestwie moiém z ludu Izraelskiego, i z Kapłanów iego i z Lewitów chciał iść z tobą do Ieruzalemu, aby szedł.
14. Ponieważ od Króla i od siedmi radnych panów iego iesteś posłany, abyś doyrzał Iudy i Ieruzalemu według zakonu Boga twego, który iest w ręku twoich;
15. A iżbyś odniósł śrebro i złoto, które Król i radni panowie iego dobrowolnie ofiarowali Bogu Izraelskiemu, którego przybytek iest w Ieruzalemie;
16. Do tego wszystko śrebro i złoto, któregobyś nabył we wszystkiéy krainie Babilońskiéy, z dobrowolnymi darami od ludu i od Kapłanów, którzyby co dobrowolnie ofiarowali na dom Boga swego, który iest w Ieruzalemie;
17 Abyś prędko nakupił za to śrebro cielcow, baranów, baranków z śniednemi ofiarami ich, i z mokremi ofiarami ich, a ofiarował i na ołtarzu domu Boga waszego, który iest w Ieruzalemie;
18. A cokolwiek się tobie i braciom twoim będzie dobrego zdało, z ostatkiem śrebra i złota uczynić, według woli Boga waszego uczyńcie.
19. Naczynia téż, któreć są oddane do usługi domu Boga twego, odday przed Bogiem w Ieruzalemie;
20. Także i inne rzeczy, należące do domu Boga twego, i coby potrzeba dać, dasz z domu skarbów królewskich.
21. A ia, ia Król Artakserkses, rozkazałem wszystkim Podskarbim, którzyście za rzeką, aby wszystko, czegobykolwiek żądał od was Ezdrasz Kapłan, nauczyciel zakonu Boga niebieskiego, prędko się stało,
22. Aż do sta talentów śrebra, i aż do sta korcy pszenicy, i aż do sta wiader wina, i aż do sta bareł oliwy, a soli bez miary.
23. Cobykolwiek było z rozkazania Boga niebieskiego, niech będzie prędko dodano do domu Boga niebieskiego; bo przecz ma bydź wzruszony gniew iego przeciwko królestwu, Królowi i synom iego?
III. 24. Także oznaymuiemy wam, aby na żadnego z Kapłanów, i z Lewitów, i z śpiewaków, i z odźwiernych, Netyneyczyków, i innych sług domu Boga tego, cła, czyńszów, i dani dorocznéy[2] żaden Starosta nie wkładał.
IV. 25. A ty Ezdraszu! według mądrości Boga twego, która iest w tobie, postanowisz Sędzie, i w prawie biegłe, aby sądzili wszystek lud, który iest za rzeką, ze wszystkich, którzy są powiadomi zakonu Boga twego, a ktoby nie umiał, uczyć go będziecie.
26. A ktobykolwiek nie czynił dosyć zakonowi Boga twego, i prawu królewskiemu, aby prędki dekret był o nim wydany albo na śmierć, albo na wygnanie iego, albo na skaranie na maiętności albo na więzienie. I rzekł Ezdrasz:
V. 27. Błogosławiony Pan, Bóg oyców naszych, który to dał w serce królewskie, aby uwielbił dom Pański, który iest w Ieruzalemie;
28. A ku mnie skłonił miłosierdzie przed Królem[3] i radą iego, i wszystkimi Książęty królewskimi możnymi. Przetoż ia, będąc umocniony ręką Pana Boga moiego, która iest nademną, zgromadziłem z Izraela przednieysze, którzy wyszli zemną.
 Ezd 6 |
Ezd 7 | Ezd 8  |
|