Biblia Królowéj Zofii/Księga Rodzaju 11


Poniżej znajduje się Księga Rodzaju podzielona na rozdziały. Jeżeli chcesz skorzystać z całego tekstu zamieszczonego na jednej stronie, przejdź tutaj.
(Na szaro oznaczono rozdziały, które się nie zachowały).[1]
Genesis

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26
27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50

Dodatkowe oznaczenia w tekście wprowadzone przez Antoniego Małeckiego
* – podkreślenie oryginalności zapisu, [słowo] – uzupełnienie tekstu, (słowo) – transkrypcja słowa na zrozumiałą formę, (?) – oznaczenie prawdopodobnego błędu popełnionego przez skrybę, słowo – miejsce warte zwrócenia uwagi, (!) – miejsce warte zwrócenia szczególnej uwagi, – koniec strony w kodeksie


Bil gest lud tedi wszitko gednego yó̗zika a rzeczy gednostayney.

A gdisz bily przyszly ode wschoda sluncza, y nalazu* pole w zemy Sennaar y bidlyly na nyem.

Y rzekl geden ku drugemu: Poczczye a nadzalaymi czegel, a sezzemi ge w ognyu. Y myely só̗ cegli myasto kamyenya, a klyy myasto wapna.

Y rzekly: Podzmi, uczynymi sobye myasto, a wyeszó̗ wisokó̗ aze do nyeba. a slawymi swe gymyó̗, ktoresz bó̗dzemi rozmnaszacz po wszech zemyach.

Tedi gospodzyn gest sstó̗pyl, abi uszrzal myasto a wyeszó̗, gesto dzalaly synowye adamowy.

Y rzekl gest bog: Tocz gest geden lud a geden yó̗zik myedzi wszemy. Y poczó̗li tak czynycz, yakoz biły umiszlyly. nye chczyely tego zostacz, bi swey woley skutkyem nye napelnyly.

Przeto szedl k nym a tu gich dzalo poganyl, abi geden drugego nye rozumyal.

A tak gest ge gospodzyn rozdzelyl s tego myasta po wszech zemyach, y przestaly só̗ dzelacz myasta,

a sdzalaly só̗ gemu gymyó̗ Babel, przeto yze gest tu poganyl chwaló̗ wszey zemye.

10  Tocz gest pokolenye Sem. Bil gest Sem we szczye leczyech, gdisz gest bil urodzyl Arphaxat syna, drugego lata po potopye.

11  Y bil gest Sem zyw po narodzenyu Arphaxat pyó̗cz set lat, a myal gest syni a dzewky.

12  Potem Arphaxat w pyó̗czy a we trzidzeszczy lat urodzyl syna Sale.

13  y bil gest potem zyw Arphaxat trzista a trzy lata, a myal syni a dzewky.

14  Potem Sale bil wre cztyrdzeszczy leczyech, y urodzyl Hebera.

15  y bil gest potem, gdisz gest urodzyl Hebera, zyw bil Sale trzy sta a trzi lata, a rodzyl syni i dzewky.

16  Potem Heber bil we cztyrzech a w cztyrdzeszczy leczyech, a urodzyl Phalecha.

17  potem gest bil Heber zyw, gdisz urodzyi Phalecha, trzista lat a trzidzeszczy, a rodzyl syni a dzewky.

18  Potem Phalech we trzidzeszczy leczech a urodzyl Reu,

19  po gegoszto narodzenyu bil zyw Phalech dwye szczye lat y dwa roky, a myal syni a dzewky.

20  Potem[2] Saruch.[3]

21  brak wersetu w tłumaczeniu

22  A Saruch bil we trzidzeszczy leczyech, a urodzyl Nachora.

23  Potem gest bil zyw Saruch po urodzenyu Nachorowem dwye szczye lyat, a myal syni a dzewky.

24  Potem Nachor bil we cztyrdzeszczy leczyech bez gednego, a urodzyl Tare.

25  Potem Nachor bil gest zyw po urodzenyu Tare ku trzem dzeszó̗t a ku stu lat, a myal syni y dzewky.

26  Potem Tare bil w szedmy dzeszó̗t leczyech, a urodzyl Abrama, Nachora a Arama.

27  Tocz gest pokolenye Thare. Thare urodzyl Abrama, Nachora a Arama. Potem Aram urodzyl Lotha,

28  y umarl gest Aram pyrwey, nyze Tare gego oczyecz w zwey przyrodzoney zemy, w Hur kaldeyskyey.

29  Potem Abram a Nachor poyó̗lasta sobye zoni. gymyć zeni abra — mowy bilo Saray, a nachorowi zoni gymyó̗ bilo Melcha, tzcza (dca) Aaronowa, oczcza Melche.

30  Y bila gest Saray przezdzadkyny a nye mayó̗cz synow.

31  Tako potem Thare uszrzy Abrama, swego syna, a Lotha, syna aramowa, syna swego, a Saray, nyewyastó̗ swó̗, zonó̗ Aabramowa*, swego syna. y wiwyodl ge s oney zemye w Hur kaldeyskyey, abi szly do szemye Chanaan. Y przyszly só̗ az do Aram i bidlyly tu.

32  Y bil gest Tare zyw wszech swich dny pyó̗cz a dwyeszczye lat, y umarl w Aram.





  1. Przypis własny Wikiźródeł Podział na wersy wprowadzony przez zespół Wikiźródeł za Biblia Królowej Zofii (Szaroszpatacka) wraz ze staroczeskim przekładem Biblii Stanisław Urbańczyk i Vladimír Kyas Ossolineum 1965–1971
  2. Wypuszczono kilka wyrazów z textu pierwotworu.
  3. Przypis własny Wikiźródeł Umiejscowienie fragmentu wersetu zgodnie z Biblią Tysiąclecia