Biblia Wujka (1923)/Pierwsza Księga Królewska 14
W onym czasie rozniemógł się Abia, syn Jeroboamów.
2 I rzekł Jeroboam żonie swéj: Wstań a odmień szaty, aby cię nie poznano, żeś żona Jeroboamowa, a idź do Sylo, gdzie jest Achias prorok, który mi powiedział, żem miał królować nad tym ludem.
3 Weźmij téż w rękę twą dziesięcioro chleba i placek i faskę miodu, a idź do niego; on tobie bowiem oznajmi, co się stanie dziecięciu temu.
4 Uczyniła żona Jeroboamowa, jako był rzekł: i wstawszy poszła do Sylo i przyszła do domu Achiasowego. Lecz on nie mógł widzieć; bo mu oczy były zaszły od starości.
5 I rzekł Pan do Achiasa: Oto żona Jeroboamowa wchodzi, aby się ciebie radziła o synie swym, który choruje: to a to będziesz jéj mówił. Gdy tedy ona wchodziła i nie pokazowała się być tą, którą była,
6 Usłyszał Achias szłapanie nóg jéj wchodzącej we drzwi, i rzekł: Wnidź, żono Jeroboamowa: przecz się inszą czynisz? a jam posłan do ciebie srogi poseł.
7 Idź a rzecz Jeroboamowi: To mówi Pan, Bóg Izraelów: Iżem cię wywyższył z pośrodku ludu i dałem cię wodzem nad ludem moim Izraelskim:
8 I rozerwałem królestwo domu Dawidowego i dałem je tobie, a nie byłeś jako sługa mój Dawid, który strzegł przykazania mego i chodził za mną ze wszystkiego serca swego, czyniąc, co się przed oczyma memi podobało:
9 Aleś czynił złe nade wszystkie, którzy przed tobą byli, i naczyniłeś sobie bogów cudzych i litych, abyś mię ku gniewu pobudził, a mnieś zarzucił w tył sobie:
10 Przetóż oto ja przywiodę złe na dom Jeroboamów, i wytracę z Jeroboama mokrzącego na ścianę i zamknionego i ostatecznego w Izraelu: i wymiotę ostatki domu Jeroboamowego, jako wymiatają gnój aż do czysta.
11 Którzy z Jeroboam umrą w mieście, psi ich zjedzą: a którzy umrą na polu, zjedzą je ptacy powietrzni; bo Pan powiedział.
12 A tak ty wstań, a idź do domu twego: a w samem wejściu nóg twoich w miasto umrze dziecię.
13 A będzie go płakał wszystek Izrael, i pogrzebie; ten sam bowiem wniesion będzie z Jeroboam do grobu, iż się nad nim nalazła mowa dobra od Pana, Boga Izraelowego, w domu Jeroboam.
14 Lecz postanowi sobie Pan króla nad Izraelem, który wytraci dom Jeroboamów tego dnia, i tego czasu.
15 I porazi Pan Bóg Izraela, jako się zwykła chwiać trzcina na wodzie: a wyrwie Izraela z ziemie téj dobréj, którą dał ojcom ich, i wywieje je za rzekę; bo sobie naczynili gajów, aby rozdraźnili Pana.
16 I wyda Pan Izraela dla grzechów Jeroboamowych, który zgrzeszył, i ku zgrzeszeniu przywiódł Izraela.
17 Wstała tedy żona Jeroboamowa i poszła i przyszła do Thersa: a gdy wstępowała na próg domu, dziecię umarło.
18 I pogrzebli je, i płakał go wszystek Izrael według mowy Pańskiéj, którą mówił w ręku sługi swego, Achiasa proroka.
19 A ostatek słów Jeroboam, jako walczył i jako królował, oto napisano jest w księgach słów dni królów Izraelskich.
20 A dni, których królował Jeroboam, dwadzieścia i dwa lata są: i zasnął z ojcy swymi: i królował Nadab, syn jego, miasto niego.
21 Lecz Roboam, syn Salomonów, królował w Judzie. Czterdzieści lat i jedno miał Roboam, gdy począł królować: siedmnaście lat królował w Jeruzalem mieście, które obrał Pan, aby tam położył imię swoje, ze wszech pokoleń Izraelskich. A imię matki jego Naama, Ammonitka. [1]
22 I uczynił Juda złość przed Panem, i rozgniewali go nad wszystko, co byli uczynili ojcowie ich w grzechach swych, którymi grzeszyli.
23 Bo i ci nabudowali sobie ołtarzów i bałwanów i gajów na każdym pagórku wysokim i pod każdem drzewem gałęzistem.
24 Ale i niewieściuchowie byli w ziemi i czynili wszystkie obrzydłości poganów, które starł Pan przed obliczem synów Izraelowych.
25 Piątego roku królestwa Roboam przyciągnął Sesak, król Egipski, do Jeruzalem.
26 I pobrał skarby domu Pańskiego i skarby królewskie, i wszystko rozszarpał: i tarcze złote, które był sprawił Salomon:
27 Miasto których poczynił król Roboam tarcze miedziane i dał je w ręce przełożonym tarczników i tym, którzy na straży byli przede drzwiami domu królewskiego.
28 A gdy wchodził król do domu Pańskiego, nosili je ci, którzy mieli urząd wprzód chodzenia, a potem odnosili do zbrojownie tarczników.
29 A ostatek mów Roboamowych i wszystko, co czynił, oto napisano w księgach mów dni królów Juda.
30 I była wojna między Roboam a Jeroboamem po wszystkie dni.
31 I zasnął Roboam z ojcy swymi, i pogrzebion jest z nimi w mieście Dawidowem: a imię matki jego Naama Ammonitka: i królował Abiam, syn jego, miasto niego.