Biblia Wujka (1923)/Druga Księga Kronik 21
I zasnął Jozaphat z ojcy swymi i pogrzebion jest z nimi w mieście Dawidowem: a Joram, syn jego, królował miasto niego. [1]
2 Który miał bracią, syny Jozaphatowe: Azaryasza i Jahiel i Zacharyasza i Azaryasza i Michaela i Saphatyasza: wszyscy ci synowie Jozaphata, króla Judzkiego.
3 I dał im ojciec ich darów wiele, śrebra i złota i dochody: z miasty bardzo obronnemi w Juda, a królestwo oddał Joramowi, przeto iż był pierworodny.
4 Powstał tedy Joram na królestwo ojca swego, i gdy się zmocnił, zabił wszystkie braty swe mieczem i niektóre z książąt Izraelskich.
5 Trzydzieści i dwa lata miał Joram, gdy począł królować, a ośm lat królował w Jeruzalem.
6 I chodził drogami królów Izraelskich, jako czynił dom Achabów; bo córka Achabowa była żoną jego, i czynił złość przed oczyma Pańskiemi.
7 A Pan nie chciał wytracić domu Dawidowego, dla przymierza, które był z nim uczynił, a iż był obiecał, że mu miał dać świecę i synom jego, przez wszystek czas.
8 W one dni odstąpił Edom, aby nie był poddanym Judzie, i postanowił sobie króla.
9 I gdy się ruszył Joram z hetmany swymi i ze wszystką jazdą, która była z nim, powstał w nocy i poraził Edom, który go był obtoczył i wszystkie hetmany jazdy jego.
10 Wszakóż Edom odstąpił go, aby nie był pod mocą Judy aż do dnia tego. Tego czasu odstąpiła i Lobna, aby nie była pod ręką jego; bo był opuścił Pana, Boga ojców swoich.
11 A nad to naczynił wyżyn w mieściech Judzkich i przywiódł w cudzołóstwo obywatele Jeruzalem, i Judę w przestępstwo.
12 I przyniesiono mu list od Eliasza proroka, w którym napisano było: To mówi Pan, Bóg Dawida, ojca twego: Iżeś nie chodził drogami Jozaphata, ojca twego, i drogami Asa, króla Judzkiego:
13 Aleś chodził drogą królów Izraelskich, i przywiodłeś ku cudzołóstwu Judę i obywatele Jeruzalem, naśladując cudzołóstwa domu Achabowego, nadto pomordowałeś i bracią twą, dom ojca twego, lepsze nad cię:
14 Oto Pan skarze cię kaźnią wielką, z ludem twoim i z syny i z żonami twemi i ze wszystką majętnością twoją.
15 A ty zachorzejesz złą niemocą wnętrza twego, aż wynidą trzewa twoje pomału na każdy dzień.
16 Pobudził tedy Pan na Jorama ducha Philistynów i Arabczyków, którzy są o granicę z Ethyopiany.
17 I wtargnęli do ziemie Judzkiéj i spustoszyli ją i pobrali wszystkę majętność, która się nalazła w domu królewskim, ktemu syny jego i żony: i nie został mu syn, jedno Joachas, który był najmłodszy.
18 A nad to wszystko zaraził go Pan niemocą wnętrza nieuleczoną.
19 A gdy dzień na dzień następował i toczyły się czasy, wyszły dwa lata: i tak długą chorobą wysuszony, tak iż téż z siebie wnętrzności swe wyrzucał, zaraz z chorobą i żywota pozbył. I umarł bardzo złą chorobą, i nie uczynił mu lud wedle zwyczaju spalenia pogrzebu, jako był uczynił przodkom jego.
20 Trzydzieści i dwa lata miał, gdy począł królować, a ośm lat królował w Jeruzalem, dobrze, i pogrzebli go w mieście Dawidowem, wszakże nie w grobie królów.