Biblia Wujka (1923)/Druga Księga Kronik 33
Dwadzieścia lat miał Manasses, gdy królować począł, a pięćdziesiąt i pięć lat królował w Jeruzalem. [1]
2 A czynił złość przed Panem według obrzydłości poganów, które był Pan wywrócił przed syny Izraelskimi.
3 I obróciwszy się pobudował wyżyny, które był obalił Ezechiasz, ojciec jego: i zbudował ołtarze Baalim i naczynił gajów i kłaniał się wszystkiemu wojsku niebieskiemu i służył mu.
4 Zbudował téż ołtarze w domu Pańskim, o którym powiedział Pan: W Jeruzalem będzie imię moje na wieki.
5 A zbudował je wszystkiemu wojsku niebieskiemu we dwu sieniach domu Pańskiego.
6 I przewodził syny swe przez ogień w dolinie Benennom: przestrzegał snów, bawił się wieszczbą, czarnoksięskim naukom służył, miał przy sobie czarnoksiężniki i czarowniki: i wiele złego pobroił przed Panem, aby go drażnił.
7 Postanowił téż bałwana rytego i litego w domu Bożym, o którym Bóg mówił do Dawida i do Salomona, syna jego, mówiąc: W tym domu i w Jeruzalem, którem obrał ze wszystkich pokoleń Izraelskich, położę imię moje na wieki.
8 A nie dopuszczę ruszyć się nodze Izraela z ziemie, którąm dał ojcom ich: wszakże tak, jeźli przestrzegać będą i czynić, com im rozkazał, i wszystek zakon i Ceremonie i sądy, przez rękę Mojżeszowę.
9 Manasses tedy zwiódł Judę i obywatele Jeruzalem, że czynili złość nad wszystkie narody, które był Pan wywrócił od oblicza synów Izrael.
10 I mówił Pan do niego i do ludu jego, ale dbać nie chcieli.
11 Przetóż nawiódł na nie hetmany wojska króla Assyryjskiego: i poimali Manasse, i związanego łańcuchami i pętami, zawiedli do Babilonu.
12 Który gdy był uciśniony, modlił się Panu, Bogu swemu, i czynił pokutę bardzo przed Bogiem ojców swoich.
13 I prosił go i modlił się pilnie: i wysłuchał modlitwę jego i przywrócił go do Jeruzalem na królestwo jego. I poznał Manasses, iż Pan sam jest Bogiem.
14 Potem zmurował mur przed miastem Dawidowem na zachód słońca Gihon w dolinie, od wejścia rybnéj bramy wokoło aż do Ophel i podniósł go bardzo i postanowił hetmany wojska we wszystkich miastach obronnych Juda.
15 I zniósł bogi cudze i bałwana z domu Pańskiego i w Jeruzalem i wyrzucił wszystkie przed miasto.
16 Zatem naprawił ołtarz Pański, ofiarował ofiary i zapokojne i chwałę: i rozkazał Judzie, aby służył Panu, Bogu Izraelskiemu.
17 A wszakóż jeszcze lud ofiarował na wyżynach Panu, Bogu swemu.
18 A ostatek spraw Manasse, i modlitwa jego do Boga swego, słowa téż widzących, którzy mówili do niego w imię Pana, Boga Izraelskiego, zamykają się w mowach królów Izraelskich.
19 Modlitwa téż jego i wysłuchanie i wszystkie grzechy i wzgarda, miejsca téż, na których zbudował wyżyny, i poczynił gaje i słupy, przedtem niźli pokutę czynił, napisane są w mowach Hoza.
20 Zasnął tedy Manasses z ojcy swymi, i pogrzebli go w domu swoim: i królował Amon, syn jego, miasto niego.
21 Dwadzieścia i dwa lata miał Amon, gdy począł królować, a dwa lata królował w Jeruzalem.
22 I czynił złe przed oczyma Pańskiemi, jako był uczynił Manasses, ojciec jego: i wszystkim bałwanom, których był naczynił Manasses, ofiarował i służył.
23 I nie wstydził się oblicza Pańskiego, jako się wstydał Manasses, ojciec jego: i daleko więcéj zgrzeszył.
24 A sprzysiągłszy się przeciw jemu słudzy jego, zabili go w jego domu.
25 A ostatek mnóstwa ludu pobiwszy te, którzy byli Amona zabili, postanowił królem Jozyasza, syna jego, miasto niego.