I. O słowie oném wieczném, w którém iest żywot 1 — 4. II. i światłość, mówiąc 5 — 8. III. łaskę Bożą wiernym obiecuie, ieźliby pod ciężarem grzechów wzdychaiąc, do iego się miłosierdzia uciekali 9 — 19[1].
Co było od początku, cośmy słyszeli, cośmy oczyma naszemi widzieli, i na cośmy patrzyli, i czego się ręce nasze dotykały, o Słowie żywota;
2. (Bo żywot obiawiony iest, i widzieliśmy i świadczymy i zwiastuiemy wam on żywot wieczny, który był u oyca, i obijawiony nam iest.)
3. Cośmy, mówię, widzieli i słyszeli, to wam zwiastuiemy, abyście i wy z nami społeczność mieli, a społeczność nasza aby była z oycem i z synem iego, Iezusem Chrystusem.
4. A toć wam piszemy, aby radość wasza[2] zupełna była.
II. 5. A toć iest poselstwo, któreśmy słyszeli od niego, i zwiastuiemy wam: Iż Bóg iest[3] światłość, a żadnéy ciemności w nim niemasz.
6. Ieźlibyśmy rzekli, iż społeczność mamy z nim, a w ciemności chodzimy, kłamamy, a nie czynimy prawdy.
7. A ieźli w światłości chodzimy, iako on iest w światłości, społeczność mamy między sobą, a krew Iezusa Chrystusa, syna iego, oczyścia[4] nas od wszelkiego grzechu.
8. Ieźlibyśmy rzekli, iż grzechu[5] nie mamy, sami siebie zwodzimy, a prawdy w nas niemasz.
III. 9. Ieźlibyśmy wyznali[6] grzechy nasze, wiernyć iest Bóg i sprawiedliwy, aby nam odpuścił grzechy, i oczyścił nas od wszelkiéy nieprawości.
10. Ieźlibyśmy rzekli, żeśmy nie zgrzeszyli, kłamcą go czynimy, a słowa iego niemasz w nas.
I. Chrystus pośrzednik i przyczyńca 1. 2. II. znaiomość Boża się przez świętobliwość żywota pokazuie 3 — 11. III. która wszelkiego wieku ludziom służy 12 — 13. IV. Byle przy samym Chrystusie trwali 14. V. świat wzgardzić 15 — 17. VI. Antychrysta się strzedz 18 — 23. VII. przy poznanéy prawdzie statecznie trwać 24 — 29.
Dziatki moie! to wam piszę, abyście nie grzeszyli; i ieźliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u oyca, Iezusa Chrystusa sprawiedliwego;
2. A on iest ubłaganiem za grzechy nasze; a nie tylko za nasze, ale téż za grzechy[7] wszystkiego świata.
II. 3. A przez to wiemy, żeśmy go poznali, ieźli przykazania iego zachowywamy.
4. Kto mówi: Znam go, a przykazania iego nie zachowywa, kłamcą iest, a prawdy w nim niemasz.
5. Lecz ktoby zachował słowa iego, prawdziwie się w tym miłość Boża wykonała; przez to znamy, iż w nim iesteśmy.
6. Kto mówi, że w nim mieszka, powinien, iako on chodził, i sam także chodzić.
7. Bracia! nie nowe przykazania[8] wam piszę, ale przykazanie stare, któreście mieli od początku; a to stare przykazanie iest ono słowo, któreście słyszeli od początku.
8. Zasię przykazanie nowe[9] piszę wam, które iest prawdziwe w nim i w was, iż ciemność przemiia, a prawdziwa ona światłość iuż świeci.
9. Kto mówi, iż iest w światłości, a brata swego nienawidzi, w ciemności iest aż dotąd.
10. Kto miłuie brata swego, w światłości mieszka, i zgorszenia w nim[10] niemasz.
11. Lecz kto nienawidzi brata[11] swego, w ciemności iest i w ciemność chodzi, a nie wie, gdzie idzie, iż ciemność zaślepiła oczy iego.
III. 12. Piszę wam, dziatki! iż wam są odpuszczone grzechy dla imienia[12] iego.
13. Piszę wam, oycowie! żeście poznali tego, który iest od początku. Piszę wam, młodzieńcy! żeście zwyciężyli onego złośnika.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – 10.
- ↑ Ian. 15, 11.
- ↑ Ian. 8, 12. Ian. 9, 5.
- ↑ Żyd. 9, 14. 1 Piotr. 1, 19. Obiaw. 1, 5.
- ↑ 1 Król. 8, 46. 2 Kron. 6, 36. Przyp. 20, 9.
- ↑ Ps. 32, 5. Przyp. 28, 13. Dan. 9, 5. Matt. 3, 6. Dzie. 19, 18. Iakub. 5, 16.
- ↑ 1 Ian. 1, 9. r. 3, 16.
- ↑ 2 Ian. w. 5.
- ↑ Ian. 13, 34.
- ↑ Rzym. 14, 15.
- ↑ 1 Ian. 3, 14. 15.
- ↑ Łuk. 24, 47.
