lecz się podawał niesprawiedliwie[1] sądzącemu;
24. Który sam na ciele swem grzechy nasze nosił na drzewie, abyśmy umarłszy grzechom, żyli sprawiedliwości; którego sinością jesteście uleczeni.[2]
25. Boście byli jako owce błądzące; ale teraz jesteście nawróceni do pasterza i biskupa dusz waszych.
Także i żony niech będą poddane mężom swoim, aby téż, jeźli którzy nie wierzą słowu, przez spólne z żonami mieszkanie bez słowa pozyskani byli, [3]
2. Obaczywszy czyste w bojaźni obcowanie wasze.
3. Których niech nie będzie zwierzchowne trefienie włosów i obłożenie się złotem, albo strojenie w ubiorze szat; [4]
4. Ale który skryty jest serca człowiek, w nieskażeniu spokojnego i skromnego ducha, który jest przed oblicznością Bożą bogaty.
5. Albowiem tak niekiedy i święte niewiasty ufające w Bogu, ubierały się, będąc poddane własnym mężom.
6. Jako Sara posłuszna była Abrahamowi, nazywając go panem, któréj jesteście córkami, czyniąc dobrze, a nie bojąc się żadnego postrachu. [5]
7. Także mężowie spół mieszkając wedle umiejętności, jako słabszemu naczyniu niewieściemu wyrządzając uczciwość, jako téż spólnym dziedziczkom łaski żywota, aby się nie przeszkadzało modlitwom waszym. [6]
8. A na koniec wszyscy jednomyślni, spółcierpiący, braterstwa miłośnicy, miłosierni, skromni, pokorni,
9. Nie oddawając złego za złe, ani złorzeczeństwa za złorzeczeństwo; lecz przeciwnym obyczajem błogosławiąc: gdyż na to jesteście wezwani, abyście błogosławieństwo dziedzictwem posiedli. [7]
10. Albowiem kto chce żywot miłować i oglądać dni dobre, niech pohamuje język swój od złego, i usta jego niech nie mówią zdrady. [8]
11. Niech się oddala od złego, a niech czyni dobrze: niech szuka pokoju, a niechaj go ściga; [9]
12. Albowiem oczy Pańskie nad sprawiedliwymi, a uszy jego ku prośbie ich; lecz twarz Pańska na działające złości.
13. I któż jest, coby wam zaszkodził, jeźli dobrego naśladowcami będziecie?
14. Ale i choć co cierpicie dla sprawiedliwości, błogosławieniście: a strachu ich nie strachajcie się, ani sobą trwóżcie. [10]
15. Lecz Pana Chrystusa święćcie w sercach waszych; zawżdy gotowymi będąc ku dosyć uczynieniu każdemu domagającemu się od was sprawy o téj nadziei, która w was jest;
16. Ale z cichością i z bojaźnią, mając sumnienie dobre, aby w tem, w czem wam uwłaczają, zawstydzili się ci, którzy potwarzają obcowanie wasze dobre w Chrystusie. [11]
17. Albowiem lepiéj cierpieć dobrze czyniąc, (jeźliby wola Boża była), niźli źle czyniąc.
18. Bo i Chrystus raz umarł za grzechy nasze, sprawiedliwy za niesprawiedliwe, aby nas ofiarował Bogu, acz umartwiony ciałem, ale ożywiony duchem. [12]
19. W którym téż tym, którzy w ciemnicy byli duchom, przyszedłszy przepowiadał.
20. Którzy niekiedy niewierni byli, kiedy czekali cierpliwości Bożéj za dni Noego, gdy korab budowano: w którym mało, to jest, ośm dusz zachowane były przez wodę. [13]
21. Który was i teraz podobnego kształtu zbawia chrzest, nie składanie cielesnego plugastwa, ale zapytanie sumnienia dobrego ku Bogu, przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa,
22. który jest na prawicy Bożéj, połknąwszy śmierć, abyśmy się stali dziedzicmi żywota wiecznego: szedłszy do nieba, poddawszy sobie Anioły i zwierzchności i mocy.
- ↑ t. j. dosłownie: temu, który sprawiedliwie sądzi.
- ↑ Isai. 53, 4. 5.
- ↑ Eph. 5, 22. Kol. 3, 18.
- ↑ 1.Tim. 2, 9.
- ↑ Gen. 18, 12.
- ↑ 1.Kor. 7, 3.
- ↑ Przyp. 17, 13. — 20, 22. Matth. 5, 39. Rzym. 12, 17. 1. Thes. 5, 15.
- ↑ Psal. 33, 13.
- ↑ Psal. 33, 15. — 36, 8. Isai. 1, 16.
- ↑ Matth 5, 10.
- ↑ Wyż. 2, 12.
- ↑ Rzym. 5, 6. Żyd. 9, 14. 28.
- ↑ Gen. 6, 14. Matth. 24, 37. Luc. 18, 26.
