[219]XCVI.
Wielkanoc.
Już słońce goręcéj grzeje,
Przybliża się pora wiosny:
Wkrótce dla was zajaśnieje
Dzień szczęśliwy, dzień radosny.
Kucharz w pracy zawsze gracki,
Zamyka się w kuchni na noc,
By piec ciasta, baby, placki:
To Wielkanoc!
Uczeń, co był piérwszym w klasie,
Co się trudził zimę całą,
Rachuje sobie w tym czasie,
Ile pracy dlań zostało;
Marzy we dnie, marzy zmrokiem,
Kładąc się do łóżka na noc,
Jakim zalśni mu urokiem,
Ta Wielkanoc!
[220]
Panienka, która na pensyi,
W naukach była wzorowa,
Bez zachodu, bez pretensyi
Swe książeczki w tekę chowa,
Myśląc: jam lekcye z swobodą
Zdała, ucząc się ich na noc,
Teraz trudów mych nagroda
Jest Wielkanoc!
Nawet kilkoletnie dziécię,
Co się nie zna z abecadłem,
Dla którego wszystkiem w świecie,
Dobry kąsek z smaczném jadłem,
Duma, słodkie stojącstrojąc minki,
W każdéj porze, we dnie, na noc,
Jak wyborne te rodzynki,
Na Wielkanoc!
Słowem wszyscy: starzy, młodzi,
I chłopczyki i dziewczęta,
Rachują czas co uchodzi,
Myśląc, że już blizkie święta,
A rozchodząc się z wieczora,
Mówią sobie na dobranoc:
Jakaż to wesoła pora,
Ta Wielkanoc!
Ja wam jednak powiem dziatki,
Że ni ciasta wypieczone,
Ni łakocie, co tak łatwo
Można dostać na święcone,
Ani wytchnienie po trudzie,
Co kołysze do snu na noc
Sprawia, że się cieszą ludzie,
Na Wielkanoc.
[221]
Owa chwila wielka, święta,
Owe błogie serc wylanie,
Owa rozkosz niepojęta,
To Chrystusa Zmartwychwstanie!
To cud, co z Wielkiéj Soboty
W Niedzielę spełnił się na noc...
Dla nas więc jak promień złoty
Lśni Wielkanoc!
Zatém dziatki moje drogie,
Miasto gnać za złudą marną,
Gdy się zbliżą te dnie błogie,
Wniknijcie w chwilę ofiarną,
Chylcie przy modlitwie czoła,
Mówiąc sobie na dobranoc:
Dziś nadszedł tryumf kościoła,
Dziś Wielkanoc!
