Emir Tadż-Ulfechr

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Wincenty Pol
Tytuł	Emir Tadż-Ulfechr
Pochodzenie	Pieśni Janusza. Dumy Widorta
Wydawca	Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd.	1921
Druk	Drukarnia Literacka w Krakowie
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Całe Dumy Widorta: Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[118]

EMIR TADŻ-ULFECHR^[1]

Ścichły wiatry nad wieczorem
 Od zapadniej^[2] strony,
Na oazie^[3] legł taborem
 Emir zamyślony.       4

Śniąc o stepach i o zysku,
 Arabowie spali.
A kozacy przy ognisku
 Jakąś pieśń śpiewali.       8

„Hej! Emirze, atamanie!
 Synu wojewody!
Jako zdrój w Arabistanie
 Płynie wiek twój młody.       12

Płynie — płynie; — lecz przepłynie
 Jako pieśń wesoła,

[119]

A zatęsknisz po rodzinie,
 Zatęsknisz do sioła.       16

Luboż teraz w naszem siole,
 Ciepły wietrzyk świsnął,
Mgły przemknęły czarną rolę,
 I miesiąc zabłysnął.       20

We mgłach dzikie kaczki lecą,
 Wabią przepiórzyce,
A łuczywem w chatach świecą
 Nasze krasawice.       24

Nieraz dziuba^[4] ręce łamie:
 Idzie lato, zima;
Próżno czeka! sroczka^[5] kłamie,
 Lubych gości niéma.       28

W naszej cerkwi nietoperze,
 Stary krzyż upada,
Za nas cała już gromada
 Odmawia pacierze.       32

A nas wodzą światem mary
 Poza obce rzeki,
A my wieziem drogie dary
 Do pogańskiej Mekki.       36

My na obce pokolenia
 Leciem przez pustynie,
A tam Moskal lud wyplenia
 W naszej Ukrainie.       40

[120]

Kiedyż — kiedyż, atamanie!
 Znajdziem sobie żniwo?
Kiedyż będziem na majdanie^[6]
 Kosić szablą krzywą?!       44

Nieraz dziuba we drzwiach stanie,
 O zdradę nas wini;
A my, — ojcze atamanie!
 Dyszem na pustyni.       48

Gdzie zdrój wodą nie pociecze,
 Wiatr nie czesze błoniem,
Gdzie kruk kości nie zawlecze,
 Tam my toczem koniem.       52

We dnie spieka nad taborem,
 W nocy gad się wije,
Ach! a serce nad wieczorem
 Codzień żywiej bije.       56

Czy nie lepiej tobie było
 Pić z lackiemi pany?
Wszak za stołem słuchać miło,
 Jak brzmią teorbany? —       60

Czy nie lepiej własnym było
 Stepom się pożalić?
Z mołojcami pod mogiłą
 Nocny ogień palić?       64

Trawa buja ścieżką naszą,
 Jak zdrój lata płyną.
Oj! zatęsknił koń za paszą,
 Kozak za dziewczyną!“ —       68

„Cyt! cyt, druhu! — cyt, kozacze!“
 — Ataman zawoła —

[121]

„Kiedy nasza luba płacze,
 „Toć zdążem do sioła.       72

„Siodłaj Guldję^[7], — nabij bronie, —
 „Dalej, druhy, przodem!
„W Czarnem morzu mimochodem
 „Napojemy konie.“       76

1. Emir Tadż-Ulfechr. Tem imieniem zwany powszechnie na Wschodzie nasz Wacław Rzewuski. (Obj. poety).
2. w. 2 zapadniej = zachodniej.
3. w. 3 oaza, z greckiego oasis, miejsce w pustyni piaszczystej, obdarzone wodą i roślinnością.
4. w. 25 dziuba, krasawica Ukrainka. Znana pieśń ruska: „Ne płacz dziubo, moja lubo."
5. w. 27 sroczka. Ob. prześliczną sielankę Szymonowicza Kołacze ww. 1–6.
6. w. 43 majdan = plac obozowy.
7. w. 73 Guldja, obacz objaśnienie poety na str. 123.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Wincenty Pol.