Ta strona została skorygowana.
Rozd. IV. Bóg najwyższém będąc dobrem, koniecznie jest nieskazitelny
164.
Rozd. V. Jego powątpiewania o początku złego
165.
Rozd. VI. Porzucił próżne gwiazdowieszczów przepowiednie
167.
Rozd. VII. Wynurza udręczenie swéj duszy w badaniu początku złego
170.
Rozd. VIII. Bóg dopóty pobudzał go niespokojnością, dopóki nie uznał prawdy
172.
Rozd. IX. Że w księgach Platońskich znalazł Bóstwo Słowa; lecz o pokorze jego wcielenia nic nie czytał
173.
Rozd. X. Postrzega, że Bóg jest światłem nieodmienném
175.
Rozd. XI. Jakim sposobem stworzenia są, i nie są
177.
Rozd. XII. Że każda istota jest dobrą z początku
—
Rozd. XIII. Że wszystkie dzieła Boskie są dobre: każde w swoim rodzaju
178.
Rozd. XIV. Obudza się nakoniec do prawdziwego poznania Boga
179.
Rozd. XV. Wszystkie rzeczy są ucześnikami prawdy i dobroci Boskiéj
180.
Rozd. XVI. Czém jest nieprawość
—
Rozd. XVII. Po jakich stopniach wzniósł się do poznania Boga
181.
Rozd. XVIII. Nie był jeszcze oświecony w tajemnicy wcielenia Jezusa Chrystusa
182.
Rozd. XIX. Uważał Jezusa Chrystusa jako człowieka wysokiéj mądrości
183.
Rozd. XX. Księgi platońskie przed czytaniem jeszcze Pisma ś. mędrszym go nieco uczyniły; lecz niemniéj próżnym
185.
Rozd. XXI. W piśmie ś. znajduje pokorę i prawdziwą drogę do zbawienia
186.
Rozd. I. Udaje się Augustyn do Symplicyana z prośbą o doradzenie mu sposobu życia
189.
Rozd. II. Symplicyan opowiada mu nawrócenie Wiktoryna wielkiego mowcy rzymskiego
191.
Rozd. III. Jak wielka radość wynurza się z nawrócenia grzeszników
194.
Rozd. IV. Dla czego nawrócenia wielkich ludzi, wielką natchnąć nas powinny radością
197.
Rozd. V. Zły nałóg jego życia był mu do nawrócenia się główną przeszkodą
198.
