Biblia Wujka (1923)/Księga Kapłańska 4


Poniżej znajduje się Księga Kapłańska podzielona na rozdziały. Jeżeli chcesz skorzystać z całego tekstu zamieszczonego na jednej stronie, przejdź tutaj.

Biblia Wujka
Stary Testament - Księga Kapłańska

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27


ROZDZIAŁ IV.
Sposób ofiarowania ofiar za kapłana, za przełożonego nad ludem, i za pospolitego człowieka, któryby się czego dopuścił przez niewiadomość.

I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:

Mów synom Izraelowym: Dusza, któraby zgrzeszyła z niewiadomości, i ze wszystkich rozkazań Pańskich, które przykazał, aby nie czyniono, uczyniłaby co:

Jeźliby kapłan, który jest pomazan, zgrzeszył, przywodząc lud ku grzechowi, ofiaruje za grzech swój cielca bez makuły Panu.

I przywiedzie go do drzwi przybytku świadectwa przed Pana i położy rękę na głowę jego i ofiaruje go Panu.

Poczerpnie téż ze krwie cielcowéj wnosząc ją do przybytku świadectwa.

I omoczywszy palec we krwi, pokropi nią siedmkroć przed Panem, przeciwko zasłonie świątnice.

I włoży z téjże krwie na rogi ołtarza kadzenia najwdzięczniejszego Panu, który jest w przybytku świadectwa: a ostatek wszystek krwie wyleje na podstawek ołtarza całopalenia, który jest w wejściu przybytku.

A łój cielca wyjmie za grzech, tak ten, który okrywa wnętrzności, jako i wszystko, co we wnętrzu jest:

Dwie nereczki i odziedzkę, która na nich jest przy trzewach, i tłustość wątroby z nereczkami.

10 Jako wybierają z cielca ofiary zapokojnych: i spali je na ołtarzu całopalenia.

11 A skórę i wszystko mięso z głowy i z nogami i z wnętrzem i z gnojem,

12 I z ostatkiem mięsa, wyniesie za obóz na miejsce czyste, gdzie wysypują popiół: i zapali je na stósie drew, które na miejscu wysypanego popiołu spalone będą.

13 A jeźliby wszystek lud Izraelski nie wiedział, a z niewiadomości uczynił, co przeciw przykazaniu Pańskiemu jest,

14 A potemby obaczył grzech swój: ofiaruje za grzech swój cielca i przywiedzie go do drzwi przybytku.

15 I włożą starsi z ludu ręce swe na głowę jego przed Panem: i ofiarowawszy cielca przed oblicznością Pańską,

16 Wniesie kapłan, który jest pomazany, ze krwie jego do przybytku świadectwa:

17 Omoczywszy palec, pokrapiając siedmkroć przeciw zasłonie.

18 I włoży z téjże krwie na rogi ołtarza, który jest przed Panem w przybytku świadectwa: a ostatek onéj krwie wyleje przy podstawku ołtarza całopalenia, który jest przede drzwiami przybytku świadectwa.

19 I wszystek łój jego weźmie i spali na ołtarzu.

20 Tak czyniąc i z tym cielcem, jako uczynił i pierwéj: a gdy się będzie kapłan modlił za nimi, będzie im Pan miłościw.

21 A samego cielca wyniesie za obóz i spali, jako i pierwszego cielca; bo jest za grzech pospólstwa.

22 Jeźliby zgrzeszył książę, a uczyni niewiadomie jedno z wielu, co się Pańskim zakonem zakazuje,

23 A potemby obaczył grzech swój, ofiaruje ofiarę Panu, kozła od kóz bez makuły.

24 I położy rękę swą na głowę jego: a ofiarowawszy go na miejscu, gdzie zwykli zabijać całopalenie przed Panem, ponieważ za grzech jest,

25 Omoczy kapłan palec we krwi ofiary za grzech i dotykając rogów ołtarza całopalenia, a ostatek wylewając u podstawku jego.

26 A łój spali na wierzchu, jako jest obyczaj czynić przy ofiarach zapokojnych: i będzie się kapłan modlił zań i za grzech jego, a będzie mu odpuszczon.

27 Jeźliby zgrzeszyła dusza niewiadomie z ludu ziemie, że uczyni cokolwiek z tych rzeczy, których się zakonem Pańskim zakazuje, a wstąpiłaby,

28 I poznała grzech swój: ofiaruje kozę bez makuły.

29 I włoży rękę na głowę ofiary, która za grzech jest, i ofiaruje ją na miejscu całopalenia.

30 I weźmie kapłan ze krwie na palec swój: a dotknąwszy się rogów ołtarza całopalenia, ostatek wyleje u podstawku jego.

31 A wszystkę tłustość wybrawszy, jako wybierają z ofiar zapokojnych, spali na ołtarzu na wonność wdzięczności Panu: i będzie się modlił za nim, a będzie mu odpuszczono.

32 A jeźliby z drobiu ofiarował ofiarę za grzech, to jest owcę bez makuły:

33 Położy rękę na głowę jéj, i ofiaruje ją na miejscu, kędy biją ofiary całopalenia.

34 I weźmie kapłan krwie jéj palcem swym, a dotknąwszy się rogu ołtarza całopalenia, ostatek wyleje u podstawku jego.

35 Wszystek téż łój wybrawszy, jako wybierają łój barani, którego ofiarują za zapokojne: spali na ołtarzu na zapał Panu: i będzie się modlił zań i za grzech jego, a będzie mu odpuszczono.