Biblia Wujka (1923)/Księga Kapłańska 2
Dusza, gdy przyniesie obiatę ofiary Panu: biała mąka będzie ofiara jéj: i naleje na nię oliwy, i włoży kadzidła.
2 I przyniesie do synów Aaronowych kapłanów: z których jeden weźmie garść pełną mąki białéj i oliwy, i wszystko kadzidło, i położy pamiątkę na ołtarzu, na wonność najwdzięczniejszą Panu.
3 A co zostanie z ofiary, będzie Aaronowe i synów jego, święte świętych z ofiar Pańskich. [1]
4 Ale gdy ofiarujesz ofiarę upieczoną w piecu: z białéj mąki, to jest chleby bez kwasu oliwą rozmieszane, i kreple przaśne oliwą pomazane.
5 Jeźli obiata twoja będzie z panwie białéj mąki oliwą rozmięszana i bez kwasu,
6 Podzielisz ją w kęsy, i wlejesz na nię oliwy,
7 Ale jeźli z rostu będzie ofiara, także biała mąka oliwą będzie zaczyniona:
8 Którą ofiarując Panu, oddasz w ręce kapłańskie.
9 Który gdy ją będzie ofiarował, weźmie pamiętne z ofiary i spali na ołtarzu na wonność wdzięczności Panu.
10 A cokolwiek zostanie, będzie Aaronowe i synów jego, święte świętych z obiat Pańskich. [2]
11 Wszelka obiata, którą ofiarują Panu, bez kwasu czyniona będzie, i bynajmniej kwasu ani miodu nie będą palić na ofierze Panu.
12 Pierwociny tylko tych rzeczy będziecie ofiarować i dary: ale na ołtarz nie włożą ich na wonność wdzięczności.
13 Cokolwiek ofiary będziesz ofiarował, solą posolisz, ani odejmiesz soli przymierza Boga twego z ofiary twojéj. Przy wszelkiéj obiacie twojéj ofiarujesz sól. [3]
14 Ale jeźli ofiarujesz dar pierwszego zboża twego Panu, z kłosów jeszcze zielonych, będziesz prażył ogniem i zetrzesz je jako krupy, i tak ofiarujesz pierwociny twoje Panu:
15 Nalawszy z wierzchu oliwy, a włożywszy kadzidła; bo jest obiata Pańska:
16 Z któréj kapłan spali na pamiątkę daru część startych krup i oliwy i kadzidło wszystko.
- ↑ Eccl. 7, 34. (
Błąd w druku; odsyłacz do Księgi Mądrości Syracha, nie występującej w tym wydaniu Biblii.) Niż. w rozd. 6, 25.
- ↑ Niż. 6, 25.
- ↑ Marc. 9, 49.
