Dziady część III/Scena IX
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Dziady część III |
Redaktor | Józef Kallenbach |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1920 |
Druk | W. L. Anczyc i Spółka |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały tekst |
Indeks stron |
SCENA IX[1]
NOC DZIADÓW
Opodal widać kaplicę, smętarz: guślarz i kobiéta w żałobie.
guślarz Już idą w cerkiew gromady, kobiéta[3] Ja tam nie pójdę, guślarzu;[4] I mnie dzikiém okiem łowił guślarz On żył może, gdym go badał:[6][7] kobiéta 25 Cóż znaczyła w piersiach rana?[11] guślarz Widać, że w duszę zadana. kobiéta Ja tu sama zgubię drogę.[12] guślarz Ja tu z tobą zostać mogę. Czy słyszysz te śpiéwy w dali?[13] kobiéta On nie będzie z temi duchy![19] guślarz Widzisz, blask z kaplicy bucha.[20] Ukryj się ze mną w dąb suchy.[22] kobiéta Co widzisz?[30] guślarz Trup to świeży![31] Żarzą się dwie złote blaszki,[32] widmo[36] Gdzie kościół? — gdzie kościół? — gdzie Boga lud chwali,[37] I znowu tém wleję korytem, guślarz Ha! kobiéta Co widzisz? guślarz Ha, jak blisko! Skacze ku niéj trup zwiedziony, I znowu w sztuki rozdarty — kobiéta Tak się boisz?[55] guślarz Tak się brzydzę! kobiéta On nie będzie z temi duchy! guślarz 150
Wkrótce, wkrótce koniec dziadów.[57] kobiéta I nie przyszedł on na dziady![60] guślarz 155
Jeśli duch ten jeszcze w ciele, kobiéta Wymówiłam — guślarz On nie słucha — kobiéta Niema ducha![61] guślarz O, kobiéto! Twój kochanek, Wychodzą z drzewa[64]
Cóż to? cóż to? — Patrz, z zachodu, kobiéta On! guślarz Tu jedzie. kobiéta I znowu nazad zawrócił, guślarz 180
Pierś miał zbroczoną posoką,[65] kobiéta Któż weń wraził tyle mieczy?[68] guślarz[69] Narodu nieprzyjaciele. kobiéta Jedną ranę miał na czole,[70] guślarz Ta największe sprawia bole: Tę ranę sam sobie zadał; kobiéta 195 Ach, ulecz go, wielki Boże!
Koniec aktu pierwszego[72]
|
- ↑ W nagłówku: Scena IX. ] Scena X ostatnia D. W R1 zamiast całego nagłówka, podanego w tekście, czytamy:
Intermezzo smentarz Kobieta w bieli — guslarz.
W D: Smętarz. O podal widać kaplicę — Noc dziadów — Guślarz i kobieta w żałobie. - ↑ w. 3 R1: Jak noc zimna, jak noc głucha.
- ↑ po w. 3: Kobieta — niegdyś Maryla.
- ↑ w. 4 R1: Ja nie pójdę, mój guślarzu.
- ↑ w. 8 Zjawił się po mém weselu ] Widziałeś mój przyjacielu R1
- ↑ w. 13 może ] wtedy R1.
- ↑ ww. 13—24 są komentarzem dla objaśnienia Widma z końca II cz. Dziadów. Ob. wydanie Bibl. Nar. Nr. 11.
- ↑ w. 16 W tajemniczą noc na dziady ] W tajemniczej nocy dziadów R1.
- ↑ w. 17 wzywać ] przyzwać R1.
- ↑ w. 24 głucha ] smutna R1.
- ↑ w. 25 w piersiach ] jego R1.
- ↑ ww. 27—30 niema w R1.
- ↑ Między w. 31 a 32 mamy w R1: I już guślarz ognie pali.
- ↑ Po w. 32 rozpoczyna się różnica układu wierszy między R1 a tekstem drukowanym. Po w. 32 następuje w R1 bezpośrednio wiersz 52. Natomiast wiersze od 33—51 następują w R1 po w. 146.
- ↑ w. 33 zaklęli ] wyrzekli D.
- ↑ w. 35 Wezwali ] Wzywaią R1.
- ↑ w. 36 świateł ] iskier R1.
- ↑ w. 39 powietrznych roje ] roje powietrznych R1.
- ↑ w. 47 R1: Czy stąd będę widzieć duchy.
- ↑ w. 48 blask z kaplicy ] (kaplicę) blask w kaplicy R1.
- ↑ w. 49 klęli ] zaklną R1.
- ↑ w. 54 ze mną ] tylko R1.
- ↑ w. 56 niegdyś ] wielkie R1.
- ↑ w. 57 Już ] Patrz R1.
- ↑ w. 58 Rozwiérają ] Patrz ruszają R1; rozwierają O1.
- ↑ w. 59—60 R1: I powstają w górę deski
Wybuchnął ogień niebieski. - ↑ w. 61 Wysuwają ] I powstają R1.
- ↑ w. 63 żarzewie ] zarzewie D.
- ↑ w. 65 i 66 R1: Dzikie strasznie widmo stoi
Guslarz duchów się nie boi - ↑ w. 67 Ha! Co widzisz? ] Co ty widzisz? R1.
- ↑ ww. 67—98 Trup to świeży. Mowa tu o doktorze Bécu, którego zabił piorun d. 26 sierpnia 1824 r., a więc na dwa miesiące niespełna przed wywiezieniem filomatów.
- ↑ w. 72 Żarzą się dwie ] Żarzące się R1.
- ↑ w. 73 Każdego ] złotego R1.
- ↑ w. 77 R1: Leci trup zębami zgrzyta.
- ↑ w. 80 srebro ] złoto R1.
— wrzące srebro — aluzja do rubli srebrnych stopionych od pioruna w biurku »tuż u głów doktora«. - ↑ w. 81 widmo ] Duch R1.
- ↑ w. 82 kościół ] cerkiew R1.
- ↑ w. 84 srebro ] złoto R1.
- ↑ w. 85 wyléj ] wyjmij R1, człowieku ] człowiecze R1.
- ↑ w. 87 R1: weźmij mi z dłoni ten straszny żar złoty.
- ↑ w. 89 kruszec ] złoto R1.
- ↑ w. 90 kiedyś ten ] póki on R1.
- ↑ w. 92 Ten kruszec ] Ja złoto R1.
- ↑ w. 93 uszy ] oczy R1.
- ↑ w. 95 R1: Ja będę swym...
- ↑ w. 97—98 niema w R1; natomiast czytamy tam: Pódź, pódź, ia cię żarem przesieję. Z autografu widać, że parę razy zaczynał ten wiersz Poeta. Między tym a następnym wierszem papier niezapisany na szerokość 5 cm.
- ↑ po w. 98 Ucieka ] Ucieka przez cmentarz R1.
- ↑ w. 100 R1: Wylazł z ziemi.
- ↑ ww. 101—145: obrzydłe trupisko. Mowa o Bajkowie, który kochał się w ideale Odyńca, Zofji Chłopickiej; zmarł nagle w marcu 1829 r. przed Ostrą Bramą w Wilnie.
- ↑ w. 107 Od kaplicy ] (Ale) Nie, nie do nas R1.
- ↑ w. 127 Wszystkie, jak ] I jakby R1.
- ↑ w. 130 R1: Ku dziewicy ogniem.
- ↑ w. 141 Znowu wabi ] wabi z dala R1.
- ↑ w. 142 Znowu ] leci R1.
- ↑ w. 146 Tak ] Ty; Tak ] Ja R1; Po tym wierszu w R1 widać przerwę w pisaniu i miejsce niezapisane na szerokość 4 cm.
- ↑ w. 147—148 niema w R1.
- ↑ w. 150 wkrótce koniec dziadów ] trzeci kur zapieje R1.
- ↑ w. 151 Słyszysz? trzeci kur już pieje ] Już się zakończyły Dziady R1.
- ↑ w. 152 Tam ] Już R1; śpiéwają ] śpiewają O1.
- ↑ w. 154 kobieta I nie przyszedł on na dziady ] niema w R1.
- ↑ w. 161—162 R1 inny podział: kobiéta Wymówiłam — on nie słucha. guślarz Zaklinałem — niema ducha.
- ↑ w. 164 Albo zmienił ] Musiał zmienić R1.
- ↑ w. 165 Gustaw zmienił imię stare, gdyż, jak wiemy z Prologu, w inskrypcji łacińskiej nazwał się Konradem. Kochanek Maryli w Improwizacji objawił się jako kochanek »całego narodu«, wszystkich »przeszłych i przyszłych pokoleń«
- ↑ po w. 168 Wychodzą z drzewa ] Niema w R1.
- ↑ w. 180 miał ] ma R1.
- ↑ Zam. w. 181, którego niema w R1 czytamy tam: Tkwi w niej jeszcze dawna rana Widać, że w duszę zadana, Lecz koło niej innych wiele.
- ↑ w. 185 w R1: Nikt go z ran tych nie wyleczy.
- ↑ w. 186 weń ] mu R1; wraził ] wsadził D. Mickiewicz poprawił.
- ↑ po w. 186 czytamy w R1: Przeleciał, lecz jam go zbadał.
- ↑ ww. 188—190 wypowiada w R1 Guślarz, nie zaś jak w wydaniach Kobieta. w. 188 miał ] ma R1.
- ↑ w. 192 niema w R1.
- ↑ Koniec aktu pierwszego. ] Koniec R1 D; w R2: »Koniec. Skączyłem Tak i dziś wymawiają w gwarze kresów wschodnio-północnych. przepisywać na przewodną niedzielę 1832 w dziesięć lat po napisaniu (pierwsz) czwartej części«. —