33. Lubo to, gdyście byli i urąganiem i utrapieniem na[1] podziw wystawieni, lub téż gdyście się stali uczęstnikami tych, z którymi się tak obchodzono.
34. Albowiemeście i z więzienia mego zemną utrapieni byli, i rozchwycenie[2] maiętności waszych przyięliście[3] z radością, wiedząc, że macie w sobie lepszą maiętność w niebie,[4] i trawaiącą[5].
35. Przetoż nie odrzucaycie dufności waszéy, które ma wielką zapłatę;
V. 36. Albowiem cierpliwości wam potrzeba, abyście wolą Bożą czyniąc, odnieśli obietnicę.
37. Boć ieszcze bardzo, bardzo maluczko, a oto ten, który ma przyiść, przyidzie, a nie omieszka.
VI. 38. A sprawiedliwy z wiary[6] żyć będzie; a ieźliby się kto schraniał, nie kocha się w nim dusza moia.
39. Lecz my nie iesteśmy z tych, którzy się schraniaią ku zginieniu, ale z tych, którzy wierzą ku pozyskaniu duszy.
I. Powiedziawszy, co iest wiara, 1. II. dowodzi, iż nie inaczéy wszyscy, którzy od początku świata zbawieni byli 2. 3. III. Bogu służyli 4 — 34. IV. męki cierpieli i Bogu się podali, tylko przez wiarę; aby wiedzieli Żydowie, że tylko przez samę wiarę w święta iedność z oycami mogą bydź złączeni 35 — 40.
A wiara iest[7] gruntem tych rzeczy, których się spodziewamy, i dowodem rzeczy niewidzialnych;
II. 2. Albowiem przez nię świadectwa doszli przodkowie.
3. Wiarą rozumiemy, iż świat[8] iest sprawiony słowem Bożém, tak iż rzeczy, które widziemy, nie stały się z rzeczy widzialnych, ale z niczego.
III. 4. Wiarą lepszą ofiarę ofiarował[9] Abel Bogu, niżeli Kain, przez którą świadectwo otrzymał, że iest sprawiedliwy, iakoż sam Bóg świadectwo dał o darach iego a przez te umarłszy[10] ieszcze mówi.
5. Wiarą Enoch[11] iest przeniesiony, aby nieoglądał śmierci, i nie iest znaleziony, przeto, że go Bóg przeniósł; albowiem pierwéy niż iest przeniesiony, miał świadectwo, że się podobał Bogu.
6. A bez wiary nie można, podobać się Bogu; albowiem ten, co przystępuie do Boga, wierzyć musi, że iest Bóg, a że nagrodę dawa tym którzy go szukaią.
7. Wiarą obwieszczony będąc od Boga[12] Noe o tém, czego ieszcze nie było widzieć, uczciwość wyświadczaiąc, przygotował korab ku zachowaniu domu swego, przez który potępił świat, i stał się dziedzicem sprawiedliwości téy, która iest z wiary.
8. Wiarą powołany będąc Abraham,[13] usłuchał Boga, aby poszedł na ono mieysce, które miał wziąć za dziedzictwo, i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie.
9. Wiarą[14] mieszkał w ziemi obiecanéy iako w cudzéy, mieszkaiąc w namieciech z Izaakiem i z Iakubem, spólnymi dziedzicami téyże obietnicy.
10. Albowiem oczekiwał miasta[15] maiącego grunty, którego sprawcą i budownikiem iest Bóg.
11. Wiarą także Sara wzięła moc[16] ku przyięciu nasienia, i mimo czas wieku porodziła, gdyż miała za wiernego tego, który obiecał.
12. A przetoż z iednego, i to[17] obumarłego, rozpłodziło się potomstwo, iako mnóstwo[18] gwiazd niebieskich i iako piasek niezliczony, który iest na brzegu morskim.
13. Według wiary umarli ci wszyscy, nie wziąwszy obietnic, ale z daleka ie upatruiąc, i cieszyli się nimi, i witali ie i wyznawali, iż są gośćmi i przychodniami[19] na ziemi.
14. Bo ci, którzy tak mówią, iawnie okazuią, iż oyczyzny szukaią.
15. A w prawdzie gdyby byli na onę pamiętali, z któréy byli wyszli, mieli dosyć czasu wrócić się zaś.
- ↑ 1 Kor. 4, 9.
- ↑ 1 Tess. 2, 14.
- ↑ Dzie. 5, 11.
- ↑ Matt. 6, 20. r. 19, 21.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – trwaiącą.
- ↑ Abak. 2, 4. Rzym. 1, 17. Gal. 3, 11.
- ↑ Rzym. 3, 38.
- ↑ 1 Moy. 1, 1. Ian. 1, 3.
- ↑ 1 Moy. 4, 4.
- ↑ Żyd. 12, 24.
- ↑ 1 Moy. 5, 24.
- ↑ 1 Moy. 6, 13.
- ↑ 1 Moy. 12, 1. Dzie. 7, 2. 3.
- ↑ 1 Moy. 14, 13.
- ↑ Żyd. 12, 22. r. 13, 14. Obiaw. 21, 14.
- ↑ 1 Moy. 17, 19. r. 21, 2. Rzym. 4, 18.
- ↑ Rzym. 4, 19.
- ↑ 1 Moy. 15, 5. r. 22, 17.
- ↑ 1 Moy. 23, 4. r. 47, 9.
