Przemiany (Owidiusz)/Spis imion własnych
| <<< Dane tekstu | |
| Autor | |
| Tytuł | Przemiany |
| Pochodzenie | Przemiany Życie i poezja Owidjusza |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1933 |
| Druk | W. L. Anczyc i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Bruno Kiciński |
| Tytuł orygin. | Metamorphoseon, Libri Quindecim |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Acetes (Acoetes) — Lidyjczyk, sternik, czciciel Bakchusa.
Achaja — środkowa Grecja.
Achaje — Grecy.
Acheloj (Achelous) — rz. w Etolji i bożek tej rzeki.
Achelojdy (Acheloides) — córki Acheloja i Melpomeny, Syreny.
Achemenid, Achemenida (Achaemenides) — Grek z Itaki, towarzysz Uliksesa.
Acheron — rz. i bóg lej rzeki w podziemiu.
Achilles — syn Peleusza i bogini morskiej, Tetydy.
Achiwi — Grecy.
Admet — syn Feresa z Fer w Tessalji.
Aello — nazwa suki.
Agamemnon — syn Atreusza, król Mycen.
Aganippe — źródło na Helikonie w Beocji.
Agawe (Agaue) — córka Kadmusa, matka Penteusza.
Agenor — król fenicki, ojciec Europy.
Aglaura (Aglauros) — córka Cekropsa.
Agre — nazwa suki.
Agrjod (Agriodus) — nazwa psa.
Ajaks — syn Ojleja, bohater grecki.
Ajaks — syn Telamona, bohater grecki.
Akast (Acastus) — syn Peliasza w Tessalji.
Akontej (Akonteus) — wojownik etjopski.
Akryzjusz (Acrisius) — syn Abasa, ojciec Danay, król Argos.
Aktejska dolina. Akte — dawniejsza nazwa Attyki.
Akteon (Actaeon) — syn Arysteusa i Autonoy, wnuk Kadmusa.
Aktora syny — synowie Aktora z Elis, bliźniaki: Eurytus i Cteatus.
Akwilon — wiatr północny.
Alastor — Licyjczyk.
Albula — dawna nazwa rz. Tybru.
Alce — nazwa suki.
Alcyd, Alcyda, zob. Herkules.
Alcymedon — żeglarz tyrreński.
Alcyona (Alcyone) — córka boga wiatrów, Eola, żona Ceiksa.
Alcytoe (Alcithoe) — córka Miniasza, króla Orchomenu.
Aleksyra (Alexiroe) — córka bożka rzeki Granik.
Alfeusz, Alfej (Alpheus) — rz. w Elidzie.
Alfenor — syn Nioby i Amfiona.
Alkander — Licyjczyk.
Alkmena — matka Herkulesa.
Almo — rzeczka w Lacjum.
Alpy — góry, stanowiące półn. granicę Italji.
Alteja (Althaea) — żona Eneusza, matka Meleagra.
Amazonki — wojowniczy lud niewiast.
Amenan (Amenanus) — rz. na Sycylji.
Amfimedon — wódz etjopski.
Amfion — syn Jowisza i Antyopy, mąż Nioby, król tebański.
Amfis (Amphissus) — syn Dryopy.
Amfitryte — córka Nereusza i Dorydy (Nereida), małżonka Pozejdona, bogini morza.
Amfryskie skały — nieznana skądinąd część wybrzeża połudn. Italji.
Amfryz (Amphrisus) — rz. w Tessalji.
Amikla syn — Hiacynt.
Ammon — 1) bóg libijski 2) wojownik etjopski.
Ammona zdrój — w oazie libijskiej boga Ammona ma według nowszych podróżnych wieczorem ciepłotę 60°, o północy 100°, z rana 80°, w południe 40° C.
Amor, syn Wenery — bożek miłości.
Ampik (Ampycus) — kapłan etjopski.
Z Amykli — Amyclae, m. w Lakonji. Król tego miasta Hippokoon wyprawił kilku synów na słynne polowanie do Kalidonu.
Amyma (Amymone) — źródło w pobliżu Argos.
Anaksareta (Anaxarete) — dumna dziewica z rodu Teukra na Cyprze.
Anapis — rz., mająca swe ujście w Wielkim porcie syrakuzańskim.
Andromeda — córka króla etjopskiego Cefeusza i Kassyopy.
Anigr (Anigrus) — potok w Elis na Peloponezie.
Anjo (Anio) — rz. w Italji, lewy dopływ Tybru.
Antedon — m. na wybrzeżu Beocji naprzeciw Eubci.
Antej, Anteusz (Antaeus) — syn Neptuna i Ziemi, król Libji, zmuszał przechodniów do zapaśniczej walki. Ponieważ Anteusz czerpał siłę z zetknięcia z ziemią, więc Herkules podniósł go do góry i osłabionego udusił.
Antenor — Trojańczyk.
Antyfates (Antiphates) — król Lestrygonów.
Antyfata gród — Formiae.
Antygona — córka króla trojańskiego, Laomedonta, dumna ze swych długich włosów równała się z Junoną, a ta za karę zmieniła jej włosy w węże; bogowie, litując się, przemienili ją w bociana, wroga wężów.
Antyssa (Antissa) — mały półwysep na Lesbos, dawniej osobna wysepka.
Aonowie — dawna nazwa mieszkańców Beocji.
Apenin — pasmo górskie w Italji.
Apidan (Apidanus) — rzeczka w Tessalji.
Apollo, syn Jowisza i Latony, brat Dyany, zrodzony na wyspie Delos, bóg słońca i światła (Febus), muzyki i poezji.
Apollina syn — Eskulap.
Arachne — Lidyjka, córka Idmona, niezrównana mistrzyni w wzorzystem tkaniu.
Arcesy (Arcesios) — dziad Uliksesa, syn Jowisza.
Aretuza (Arethusa) — źródło na wyspie Ortygja w Syrakuzach.
Arg (Argos) — nazwa okrętu, na którym Jazon z wyborem bohaterów popłynął do Kolchidy po złote runo.
Argonauci — wybór bohaterów greckich, którzy pod przewodem Jazona wyprawili się po złote runo do Kolchis pod Kaukazem.
Argos — m. w środkowym Peloponezie.
Arjadna (Ariadne) — córka króla kreteńskiego, Minosa.
Arkas — Arkadyjczyk Ancaeus, syn Likurga, z arkadyjskiej krainy Parrasia.
Askalaf (Ascalaphus) — syn Acheronta i Orfne.
Assarak (Assaracus) — syn Trosa, dziad Anchizesa.
Astrea, — córka Tytana Astreusa, bogini sprawiedliwości.
Astyag (Astyages) — wojownik etjopski.
Atalanta — córka Iasiona z Tegey w Arkadji, na zachód od góry Lycaeus, stąd »ozdoba licyjskiego gaju«, słynna łowczyni.
Atamańska woda — Athamanes, lud w południowym Epirze; mowa o źródle Jowisza w Dodonie w Epirze.
Atamas (Athamas) — syn Eola, mąż Inony, wuj Penteusza.
Ateny — m. w Attyce.
Ateńczyków grody — Ateny (miasto i akropolis).
Atlas — syn Tytana Japeta, brat Prometeusza, król hesperyjskiej (zachodniej) krainy.
Atlasa wnuk — Merkury, syn Mai, córki Atlasa.
Atos — góra na półwyspie Chalcidice.
Atryda — syn Atreusza, Agamemnon lub Menelaus.
Atys (Athis) — syn Gangesu i nimfy Limnee.
Attys (Attis) — ulubieniec matki bogów, Cybeli.
August — cesarz rzymski.
Aulida (Aulis) — przystań morska w Beocji naprzeciw Eubei.
Aura (aura — powiew) — rzekome imię niewieście.
Auster — wiatr południowy.
Autolik (Autolycus) — syn Merkurego, ojciec Antyklei, matki Uliksesa.
Autonoe — córka Kadmusa, ciotka Penteusza.
Auzonja (Ausonia) — dawna nazwa Italji.
Azbol (Asbolos) — nazwa psa.
Bakchantki — czcicielki Bakchusa.
Bakchus — syn Semeli i Jowisza, bóg wina.
Bakchusa dary — wino.
Balearska proca. Mieszkańcy wysp Balearskich byli słynnymi procarzami.
Battus (»papla«) — pasterz Neleusza.
Baucys — zona Filemona.
Bebes — jezioro w Tessalji.
Bel (Belus) — król egipski. Jego wnuczki, zwane od ojca Danausa Danaidami, za zabójstwo swych mężów, synów brata Danausa, Egipta, skazane są w podziemiu na bezskuteczną pracę, napełnianie beczki bez dna wodą, czerpaną sitami.
Bela wnuki — Danaidy.
Bellona — bogini wojny.
Beoty, Beotowie (Boeotii) — mieszkańcy Beocji.
Boot (Bootes »poganiacz wołów«) — konstelacja w pobliżu Wozu; »leniwy« dlatego, że zachodząc, powoli się spuszcza i późno zanurza w oceanie.
Boreasz — wiatr północny.
Broteasz — wódz etjopski.
Brytannowie — lud mieszkający w Brytanii.
Buris — m. w Achai na Peloponezie, zapadło się w ziemię podczas trzęsienia ziemi w r. 373 przed Chr.
Buzyrys (Busiris) — władca Egiptu, zabijał wszystkich cudzoziemców na ofiarę Jowiszowi, aż wreszcie sam poniósł śmierć z ręki zagrożonego tymże losem Herkulesa.
Cea (Chia telius) — w. Chios w pobliżu wybrzeży M. Azji.
Cebren — bożek rzeki tejże nazwy w Troadzie.
Cefal (Cephalus) — syn Merkurego i Hersy, Ateńczyk.
Cefej, Cefeusz (Cepheus) — syn Belosa, król etjopski.
Cefiz (Cephisus) — rz. 1) w Focydzie 2) w Beocji.
Ceiks (Ceyx) — syn Jutrzenki, król m. Trachis.
Cej (Coeus) — Tytan, ojciec Latony.
Cekrops — założyciel Aten.
Celadont — uczestnik polowania kalidońskiego, zresztą nieznany.
Cenej (Caeneus) — syn Elatosa i Hipei, Lapita z Gortyny w Magnezji. Był pierwotnie dziewicą imieniem Caenis; Neptun przemienił ją na jej własne prośby w młodzieńca.
Ceran (Coeranos) — Lidyjczyk.
Cerber — syn Echidny, potworny pies z potrójną paszczęką, stróż podziemia.
Cerera, Ceres — córka Saturna, bogini zbóż i plonów polnych.
Cerery córka — Prozerpina.
Cerery owoce — zboże, a zwłaszcza chleb.
Cezar, C. Julius — dyktator rzymski.
Cezarowa krew (str. 8) — zabójstwo dyktatora C. Juliusza Cezara.
Charop (Charops) — Licyjczyk.
Chersydamas — syn Pryama.
Chimera (Chimaera) — potwór ziejący ogniem, z głową lwią, ogonem smoczym, tułowiem kozim.
Chromi (Chromius) — Licyjczyk.
Chromis — wódz etjopski.
Chryza (Chryse) — m. w Troadzie.
Chryzaor — olbrzym, syn Neptuna i Meduzy.
Cyana (Cyane) — źródło na Sycylji w pobliżu Syrakuz, uchodzące do rz. Anapis; nimfa tego źródła.
Cygnus, syn Stenela, krewny Klimeny.
Cygnus — syn Neptuna, król m. Colonae w Troadzie, sprzymierzeniec Trojan.
Cyklady — wyspy na morzu Egejskiem.
Cyklop Polifem — dziki olbrzym o jednem oku, syn Neptuna.
Cyklopi (Cyclopes) — synowie Uranosa i Gey (Nieba i Ziemi), olbrzymy, kują dla Jowisza pioruny.
Cykonowie (Cicones) — lud w Tracji.
Cylla (Cilla) — m. w Troadzie.
Cyllene — pasmo górskie w Arkadji.
Cymmerowie (Cimmerii) — u Homera naród na zachodnich krańcach ziemi mieszkający.
Cynir (Cinyras) — postać mytologiczna, zresztą nieznana.
Cynt, Cyntus (Cynthus) — góra na w. Delos.
Cyntja (Cynthia) — przydomek Dyany (od góry Cynthos na w. Delos, gdzie się miała urodzić).
Cyparys, Cyparyssus (Cyparissus) — syn Telefa z Ceos, ulubieniec Apollina.
Cypr (Cyprus) — w. na morzu Śródziemnem.
Cyprys (Cyprius) — nazwa psa.
Cypus (Cipus) — Gcnucius Cipus, wódz rzymski.
Cyrce (Circe) — córka Słońca, czarodziejka; od niej ma nazwę przylądek Circei w połudn. Lacjum.
Cyrcy ziemia — Circei w Lacjum.
Cytereja — Wenus, czczona na wyspie Cytera.
Cyteron (Cithaeron) — pasmo górskie pomiędzy Attyką a Beocją, »Bakchusowi poświęcone«.
Cytn (Cytnus) — w., jedna z Cyklad.
Damazychton — syn Nioby i Amfiona.
Danai syn — Perseusz.
Danaje — inna nazwa Greków.
Dardańczycy, Dardanowie — inna nazwa Trojan.
Dedal (Daedalus) — Ateńczyk, budowniczy i rzeźbiarz, zbudował na Krecie labirynt.
Dejanira — córka Eneusza i Altei, żona Herkulesa.
Delfy (Delphi) — m. w Focydzie z słynną wyrocznią Apollina; D. uchodziły za punkt środkowy Hellady a nawet całej ziemi, stąd Delfy śródziemne.
Delos — w. jedna (najmniejsza) z Cyklad. Delu pan, władca, król — Apollo, gdyż tam miał się urodzić.
Deukaljon (Deucalion) — syn Prometeusza, mąż Pyrry.
Dolon — szpieg trojański, zabity w nocnej wycieczce przez Uliksesa.
Don (Tanais) — rz. w Scytji.
Dorcej (Dorceus) — nazwa psa.
Doryl (Dorylas) — wódz etjopski.
Dorys — córka Oceana i Tetydy, małżonka Nereusza, matka Nereid.
Dromas — nazwa suki.
Dryady — nimfy, mieszkające w drzewach.
Dryas — syn Marsa, brat króla tessalskiego, Tezeusza.
Dryopa (Dryope) — córka Euryta, siostra Ioli.
Dunaj — rz. wpadająca do Morza Czarnego.
Dyana — córka Jowisza i Latony, bogini łowów, także księżyca; jako siostra Febusa, zowie się też Feba.
Dyktys — żeglarz tyrreński.
Dymasowa córka — Hekuba, żona Pryama.
Dyndym (Dindymon) — góra we Frygji.
Dyomed (Diomedes) — syn Tydeusza, bohater grecki.
Dyona (Dione) — matka Wenery, także imię samejże Wenery.
Dyrcejski zdrój — źródło Dirce w pobliżu Teb.
Eacyda — syn Eaka.
Eacyda — wnuk Eaka, Achilles.
Eacydy, Eacydowie — potomkowie Eaka.
Eak (Aeacus) — syn Jowisza i nimfy Eginy, król wyspy Enopja (Oenopia), przezwanej od imienia matki Eginą.
Echalja (Oechalia) — m. na Eubei. Echalji zwycięzca — Herkules; zob. Iola.
Echemon — wódz etjopski.
Echidna — córka Chryzaora, straszliwy potwór, przez pół dziewica, przez pół wąż, matka Cerbera, lernejskiej Hydry, Chimery, lwa nemejskiego, Sfinksa i innych potworów.
Echinady — wyspy na morzu Jońskiem naprzeciw ujścia rz. Achelousa.
Echion — syn Merkurego, Argonauta.
Echjon (Echion) — jeden z rycerzy, którzy wyrośli z smoczych zębów, posianych przez Kadmusa.
Echo — nimfa górska, oreada, skazana przez Junonę na powtarzanie cudzych wyrazów (odgłos).
Edyp (Oedipus) — syn króla tebańskiego Lajosa i Jokasty, rozwiązał zagadkę Sfinksa: »Co to za zwierzę, co rano ma cztery, w południe dwie, a wieczór trzy nogi?« (Człowiek). Sfinks rzucił się w morze.
Eeta (Aeeta) — król Kolchidy, ojciec Medey.
Egejskie morze (mare Aegaeum) — oddzielające Grecję od M. Azji.
Egeon (Aegaeion) — sturęki olbrzym morski.
Egerja (Egeria) — italska nimfa-wróżka, żona Numy. Były dwa źródła jej poświęcone: jedno za bramą Kapeńską pod Rzymem, drugie w pobliżu Arycji w gaju Dyany.
Egida (Aegis) — postrach siejąca tarcz Jowisza, którą dzierży także jego córka Minerwa (Pallada).
Egina (Aegina) — w. w zatoce Sarońskiej.
Elis, Elida — kraina w Peloponezie.
Elpenor — towarzysz Uliksesa.
Ematja (Emathia) — kraina w Macedonji.
Ematon (Emathion) — sędziwy wódz etjopski.
Ematydy — Macedonki tj. Pierydy, córki Pierosa.
Eneadzi, Eneja potomki — Rzymianie.
Eneasz, Enej (Aeneas) — syn Anchizesa i Wenery, bohater trojański, po zburzeniu Troi przybywa z niedobitkami trojańskimi do Lacjum; jego potomkiem jest Romulus, założyciel Rzymu.
Enej, Eneusz (Oeneus) — król Kalidonu w Etolji.
Eneja syn — Meleager.
Enezym (Enaesimus) — jeden z synów Hippokoona, króla amyklejskiego.
Enipej (Enipeus) — rz. w Tessalji.
Ennejski gród — m. Enna lub Henna na Sycylji.
Ennomus — Trojanin.
Eol (Aeolus) — władca wiatrów.
Eolska góra — góra Eola, władcy wiatrów.
Epopej (Epopeus) — żeglarz tyrreński.
Erazyn (Erasinus) — rz. w Argolis na Peloponezie.
Ereb (Erebus) — podziemie.
Erycyna (Erycina) — Wenus, czczona na górze Eryx na Sycylji.
Erydan (Eridanus) — bajeczna rzeka gdzieś na zachodzie.
Eryfili mąż — Amfiaraus z Argos, słynny wróż.
Eryks — góra na Sycylji.
Eryks — wojownik etjopski.
Erymant (Erymanthus) — rz. i góra w Arkadji.
Erynny (Erinyes) — boginie zemsty, Furje, Alecto, Tisiphone, Megaera.
Erysychton — syn króla tessalskiego, Tryopasa.
Eryton — wódz etjopski.
Esak (Aesacos) — syn króla trojańskiego Pryama.
Eskulap (Aesculapius) — syn Apollina i nimfy Koronis, bóg sztuki lekarskiej.
Eta (Oeta) — góra na granicy Tessalji i Beocji.
Etaljon (Aethalion) — żeglarz tyrreński.
Etjopowie (Aethiopes) — mieszkańcy środkowej Afryki.
Etjopów jezioro — nieznane bliżej jezioro w połudn. Afryce.
Etna (Aetna) — wulkan na Sycylji.
Etny ostrowie — w. Sycylja.
Eton (Aethon) — jeden z rumaków, ciągnących rydwan Słońca.
Euenus — rz. w Etolji.
Euforb (Euphorbus) — pod tem nazwiskiem miał żyć Pytagoras w czasie wojny trojańskiej.
Eufrat — rz. w Azji.
Euippe — żona Pierosa.
Eumenidy — Furje, boginie zemsty.
Eumolp (Eumolpus) — twórca eleuzyńskich misteryj i protoplasta rodu Eumolpidów.
Eur (Eurus) — wiatr wschodni.
Europa — córka króla fenickiego Agenora, siostra Kadmusa, założyciela Teb.
Eurotas — rz. w Lakonji.
Eurydyka (Eurydice) — żona Orfeusza.
Euryloch (Eurylochus) — towarzysz Uliksesa.
Eurypil (Eurypylus) — Grek, przywódca Tessalów pod Troją.
Eurysteusz — syn Stenelosa, władca Argos, nakazał z polecenia Junony wykonać Herkulesowi dwanaście prac.
Eurytjon — władca Ftyi w Tessalji, teść Peleusza.
Eus (Eous) — jeden z rumaków, ciągnących rydwan Słońca.
Faeton — syn boga słońca i Klimeny.
Faetuza — jedna z Heljad.
Fantazos (Phantasos) — bożek snu.
Farfar (Farfarus) — rz. w kraju Sabinów, lewy dopływ Tybru.
Faros (Pharos) — w. i m. naprzeciw Aleksandrii.
Farsalja (Pharsalus) — m. w Tessalji, gdzie Cezar zadał klęskę Pompejuszowi 48 r. przed Chr.
Faunowie — bożkowie leśni i polni.
Fazys (Phasis) — rz. w Kolchidzie pod Kaukazem.
Feb, zob. Apollo.
Feba siostra — Dyana.
Feba syn — Eskulap.
Febe, zob. Dyana.
Fedym (Phaedimus) — syn Nioby i Amfiona.
Feneos (Phaeneos) — m. w Arkadji; w pobliżu są spady potoku Styks, którego woda w starożytności miała sprowadzać śmierć.
Feniks (Phoenix) — syn Amyntora, władca Dolopów, wychowawca Achillesa.
Feniks — ptak bajeczny, który się co pięćset lat odradza.
Filej (Phileus) — syn króla Augeasza, brata Aktora.
Filemon (Philemon) — pobożny i cnotliwy wieśniak frygijski.
Filippi (Philippi) — m. w Macedonji; tu w r. 42 przed Chr. Oktawjan (i Antonjusz) zadał klęskę Brutusowi i Kassjuszowi, zabójcom Cezara.
Filoktet (Philoktetes) — syn Peanta, druh Herkulesa, po którym zatrute strzały oddziedziczył.
Fineusz (Phineus) — syn Belosa, brat Egipta, Danausa i Cefeusza, stryj Andromedy.
Flegon — jeden z rumaków, ciągnących rydwan Słońca.
Flegetońska woda — Flegeton, ognista rz. w podziemiu.
Fobetor — bożek snu, zwany przez bogów Icelem.
Focyda (Phocis) — kraina w środkowej Grecji.
Fok (Phocus) — syn Eaka i Nereidy Psamate.
Forbas (Phorbas) — zuchwały siłacz i mistrz w walce na pięści, niepokoił na czele Flegijów okolice Delf, nie dozwalając pielgrzymom wstępu do wyroczni Apollina.
Forbas — wódz etjopski.
Forkówny — trzy córki Forkusa, Graje, siostry Gorgon; żyją w pobliżu Gorgon i mają do spółki tylko jedno oko i jeden ząb.
Frygja — kraina w M. Azji.
Fryksa skarb złoty. Atamas, król Orchomenu w Tessalji, miał za żonę boginkę Nefele, a z nią dwoje dzieci: Friksusa i Hellę. Kiedy później Atamas pojął śmiertelną Ino i macocha czyhała na życie pasierbów, Netele przysłała swym dzieciom złotorunego barana, na którym Friksus i Helle uciekli z domu ojca. Helle wpadła do morza, nazwanego od niej Hellespontem, a Friksus przybył do króla Kolchidy, Eety, i przyjęty odeń gościnnie, barana zabił na ofiarę Jowiszowi, a runo zawiesił w gaju Marsa, gdzie go strzegł smok, nigdy nie śpiący. Po to runo wybrał się do Kolchidy Jazon z rozkazu stryja Peliasza, który go chciał w ten sposób pozbawić życia.
Ftya — m. w Tessalji, stolica Peleusza.
Furje — boginie zemsty
Ganges — rz. w Indjach.
Ganimed (Ganimedes) — syn Trosa, brat Ila i Asaraka, porwany przez Jowisza.
Geryones — olbrzym o trzech głowach i ciałach. Herkules zastrzelił go z łuku i zabrał liczne trzody bydła.
Giar (Gyarus) — w., jedna z Cyklad.
Giganci (Gigantes) — synowie Gei (Ziemi), sturękie olbrzymy, szturmowali niebo, chcąc strącić z tronu Jowisza; w tym celu postawili (wedle Owidjusza) Ossę na Pelionie, a na tym Olimp.
Gorge — córka Eneusza i Altei.
Gorgona — jedna z Gorgon, Meduza; zamiast włosów miała na głowie węże, a twarz tak przerażającą, że na jej widok kamienieli ludzie i zwierzęta.
Gradyw (Gradivus) — przydomek Marsa.
Gradywa pagórek — Areopag w Atenach.
Gromowładca — przydomek Jowisza, sam Jowisz.
Halcyonej (Halcyoneus) — wódz etjopski.
Hali (Halius) — Licyjczyk.
Harpal (Harpalos) — nazwa psa.
Hebr (Hebrus) — rz. w Tracji.
Hekate (Hecate) — córka Tytana Persesa i Asterji, bogini czarów; przedstawiano ją z trzema głowami.
Hektor — syn Pryama i Hekuby, bohater trojański.
Helen (Helenus) — syn Pryama, wróż trojański.
Helena — córka Jowisza i Ledy, żona Menelausa, uprowadzona przez Parysa.
Helika (Helice) — m. na Peloponezie, pochłonięte przez morze podczas trzęsienia ziemi w r. 373 przed Chr.
Helikon — pasmo górskie w Beocji, siedlisko Muz.
Helikonu mieszkanki — Muzy.
Heljady (Heliades) — córki Słońca (Heliosa), siostry Faetona.
Hellenowie — Grecy.
Hemonja (Haemonia) — dawna nazwa Tessaiji.
Hemoński młodzieniec — tessalski, Jazon.
Hemoński Strzelec — znak w zodjaku. Starożytni wystawiali go sobie jako centaura; hemoński tyle, co tessalski, gdyż ojczyzną centaurów była Tessalja, która się zwała dawniej Hemonją (Haemonia).
Hemus (Haemus) — pasmo górskie w Tessalji.
Herkules — syn Jowisza i Alkmeny, miał się pierwotnie nazywać Alcaeus lub Alcides (od greek. alke — siła). Nienawidzony i prześladowany przez Junonę, dostał się za jej sprawą w moc Eurysteusza i służąc mu, wykonał 12 nadludzkich prac; po ich wykonaniu odzyskał wolność.
Herkules — konstelacja gwiazd, w oryginale Anguitenens »trzymający węża«.
Herse — córka Cecropsa, założyciela Aten.
Hersylja (Hersilia) — żona Romulusa.
Hesperja (Hesperia) — córka bożka rzeki Cebren.
Hesperydy — córki Atlasa i nimfy Hesperis, stróżki złotych jabłek Junony.
Hesperyjskie Najady — mieszkanki krajów hesperyjskich tj. zachodnich.
Hilaktor (Hylaktor) — nazwa psa.
Hipotous (Hippotous) — syn Cercyona z Eleusis.
Hippolit (Hippolytus) — syn Tezeusza, oczerniony przez macochę Fedrę przed ojcem, został przez tegoż przeklęty i skazany na wygnanie.
Hippot (Hippotes) — ojciec Eola, władcy wiatrów.
Hippota syn — Eol, władca wiatrów.
Hipsej (Hipseus) — wódz etjopski.
Hora — nazwa Hersylji w gronie bogów.
Hyady — Dżdżownice, konstelacja w głowie Byka; wschód ich zapowiadał porę słotną, niesposobną do żeglugi.
Hylej (Hylacus) — nazwa psa.
Hymen (Hymenaeus) — bóg małżeństwa.
Hymet (Hymettus) — góra w Attyce.
Hypanis — rz. w europejskiej Sarmacji.
Hypepy (Hypaepa) — m. na południowym stoku Tmolu.
Hyperboreowie — naród bajeczny, mieszkający na północy, jeszcze za »Boreaszem«.
Iber (Hiberus) — rz. w Hiszpanji.
Icelos — bożek snu, zwany przez ludzi Fobetorem.
Ida — góra we Frygji.
Idas — syn króla messeńskiego, Afareusa.
Idas — wódz etjopski.
Idomenej (Idomeneus) — wnuk Minosa, przywódca Kreteńczyków pod Troją.
Ifigenja (Iphigenia) — córka Agamemnona i Klitemnestry.
Ifis (Iphis) — młodzieniec niskiego rodu na Cyprze.
Ifityda — syn Ifitosa, Ceran.
Ikar (Icarus) — syn Dedala.
Ikarja (Icaria) — w. na morzu Egejskiem, jedna ze Sporad.
Iksjon (Ixion) — syn Flegiasa, król Lapitów w Tessalji, ojciec Piritousa, przypuszczony przez Jowisza do uczty bogów, chciał uwieść Junonę i zato przykuty został w podziemiu do ognistego koła, które się z nim ustawicznie obraca.
Iksjona syn — Pirytous.
Il (Ilus) — syn Trosa, dziad Pryama.
Ilionej (Ilioneus) — syn Nioby i Amfiona.
Ijon (Ilium) — inna nazwa Troi.
Inona (Ino) — córka Kadmusa, żona króla Atamasa, ciotka Bakchusa.
Iola — córka Euryta, króla Echalji na Eubei, siostra Dryopy. Ojciec obiecał ją dać za żonę temu, co odniesie zwycięstwo w strzelaniu z łuku. Gdy zwycięzcą został Herkules, a E. zaprzeczył mu przyrzeczonej nagrody, rozgniewany bohater zburzył Echalję, Euryta ukarał śmiercią a Iolę posłał jako niewolnicę żonie swej Dejanirze.
Iolaj (Iolaus) — syn Ifiklesa, brata Herkulesa.
Iryda (Iris) — bogini tęczy, posłanniczka bogów.
Ismen (Ismenus) — syn Nioby i Amfiona.
Ismen (Ismenos) — rz. w Beocji.
Ismenidy — Tebanki (od rz. Ismenus, nad którą leżały Teby).
Itaka — w. na morzu Jońskiem.
Janus — bóg italski z głową o dwóch twarzach, bóg początku roku, bram i łuków.
Japet — jeden z Tytanów. Japeta syn — Prometeus.
Japygowie — lud zamieszkujący połudn. Italję.
Jazon (Iason) — syn Ezona, krói Jolku w Tessalji, mąż Medey.
Jolk, Jolkus (Jolcus) m. w Tessalji.
Jowisz, syn Saturna, najwyższy z bogów i władca świata górnego.
Jowisza ptak — orzeł.
Juba — król Numidji.
Jul (Iulus) — syn Eneasza.
Juljusz — C. Iulius Caesar, dyktator rzymski.
Junona (Juno) — córka Saturna, siostra, zarazem małżonka Jowisza.
Kadma wnuk — Akteon.
Kadmus — syn króla fenickiego, Agenora, brat Europy.
Kaik (Caicus) rz. w Mizji w M. Azji.
Kaistr (Caystros) — rz. w Lidji i Jonji.
Kalchas, syn Testora, sławny wróż grecki.
Kalidon (Calydon) — m. w Etolji.
Kalidonka — Dejanira, córka króla kalidońsktego Eneusza.
Kalimna (Calymne) — w. przy wybrzeżu mało-azjatyckiem.
Kalliopa — jedna z Muz.
Kameny (Camenae) — italskie boginie śpiewu i wróżb.
Kanache — nazwa suki.
Kanenta (Canens) — córka Janusa i Wenilji, żona Pikusa.
Kanop (Canopus) — m. w Egipcie, słynne z rozwiązłości.
Kapitol (Capitolium) — jeden z 7 pagórków rzymskich, na którym stał zamek.
Kaprea (Capreae) — w. w zatoce Neapolitańskiej.
Kartea (Carthaea) — m. na w. Ceos.
Kassyopa (Cassiope) — żona Cefeusza, matka Andromedy.
Kastalska krynica — źródło w Delfach.
Kastor i Polluks — bliźnięta, synowie Jowisza i Ledy.
Kastr (Castrum) — m. w Lacjum.
Kaukaz — pasmo górskie między morzem Czarnem a Kaspijskiem.
Kaulon — m. w Bruttium w połudn. Italji.
Klaros — m. w Jonji w M. Azji z wyrocznią Apollina.
Klęczący (Nixus) — konstelacja gwiazd, zwykle Herkulesem zwana: mąż klęczący z maczugą w ręku.
Klimen (Clymenus) — wódz etjopski.
Klimena — córka bogini morskiej Tetydy, matka Faetona i Heljad.
Klitorski zdrój — źródło w pobliżu m. Clitor lub Clitorium w Arkadji.
Klitus — syri Mantiosa, uprowadzony podobnie, jak Cefal, przez Zorzę.
Kocyt (Cocytos) — rz. w podziemiu.
Kolchowie — mieszkańcy krainy Kolchis pod Kaukazem.
Korycejska grota — w zboczu Parnasu.
Korynt — m. na przesmyku istmijskim w środkowej Grecji.
Kratys (Crathis) — rz. w połudn. Italji.
Kreta — w. na morzu Śródziemnem.
Kroton — m. w połudn. Italji.
Ksant (Xantos) lub Skamandros — rz. w Troadzie.
Kumy (Cumae) — m. w Italji na północ od Neapolu.
Kwiryn (Quirinus) — nazwa Romulusa, umieszczonego w gronie bogów.
Kwiryna lud — Rzymianie.
Kwiryty (Quirites) — inna nazwa Rzymian.
Labros — nazwa psa.
Lachnc — nazwa suki.
Lacjum — kraina w Italji środkowej.
Lacyńska świątynia — słynna świątynia Junony na przylądku Lacinium w połudn. Italji.
Ladon — nazwa psa; sycyoński — z Sycyonu w półn. Peloponezie.
Laerta syn — Ulikses.
Lakon — nazwa psa.
Lampacja — jedna z Heljad.
Lamus — władca Lestrygonów.
Latona — córka Tytana Cea, matka Apollina i Dyany.
Laurent (Laurentum) — m. w Lacjum.
Lawinjum (Lavinium) — m. w Lacjum.
Learch (Learchus) — syn Atamasa i Inony.
Lebint (Lebinthus) — w. na morzu Egejskiem, jedna z Sporad.
Lelap (Laelaps) — nazwa psa.
Leleks — bohater grecki z Naryksu w ozolskiej Lokrydzie.
Lesbos — w. w pobliżu brzegów M. Azji.
Lestrygonowie (Laestrigones) — dziki lud ludożerców, gdzieś na zachodzie mieszkający.
Letea (Lethaea) — nieznana zresztą postać mytologiczna, zamieniona w skałę.
Leucyp (Leucippus) — brat Afareusa, króla Messenji.
Leukada (Leucas) — w. u brzegów akarnańskich.
Leukon — nazwa psa.
Leukosja (Leucosia) — w. na morzu Sródziemnem w pobliżu Pestum.
Leukotoe — nazwa Inony, przemienionej w boginię morską.
Libis (Libys) — żeglarz tyrreński.
Libja (Lybia) — północna Afryka.
Licejskie gaje. Licaeum, miejsce pod Atenami, przeznaczone na ćwiczenia gimnastyczne.
Lichas — druh Herkulesa.
Licja (Lycia) — kraina w M. Azji.
Licysce (Lycisce) — nazwa suki.
Ligurowie — mieszkańcy Ligurji w Italji.
Likabas — 1) żeglarz tyrreński, z Etrurji za zbrodnie wygnany. Poeta uważa Etrusków zgodnie z podaniem całej starożytności za jeden naród z Tyrrenami, mieszkającymi na wyspach Lemnos i Imbros, a trudniących się korsarstwem, 2) Wódz assyryjski.
Likaon — król Arkadji.
Likormas lub Euenus — rz. w Etolji w środkowej Grecji.
Likormas — wódz etjopski.
Lików kraj — Licja.
Likurg (Lycurgus) — krój Edonów w Tracji, rozszarpany z rozkazu Bakchusa końmi za to, że się z toporem targnął na Bakchantki.
Likus (Lycus) — rz. w Frygji.
Lilibej (Lilybaeum) — zachodni przylądek Sycylji.
Limnate, mylnie zam. Limnee (Limnaee) — nimfa wodna, matka Atysa.
Lincej (Linceus) — syn Afareusa, króla Messenji.
Lincest (Lyncestius amnis) — rz. w połudn.-zachodniej Macedonji.
Lincyda (Lyncides) — potomek Lynceusa, Perseusz.
Linkus (Lyncus) — król scytyjski.
Lintern (Linternum) — m. w Kampanji.
Lirjopa (Liriope) — nimfa, matka Narcyza.
Lirnes (Lyrnesstis) — m. w Troadzie.
Lotys (Lotis) — nimfa drzewa lotosowego.
Lucyna (Lucina) — bogini porodu; przydomek Dyany i Junony.
Maja — córka Atlasa, najstarsza z Plejad, matka Merkurego.
Makarej (Macarens) — Grek z Itaki, towarzysz Uliksesa.
Manto, córka Tyrezjasza, wróżka tebańska.
Mars — bóg wojny.
Marsa plemię — Tebanie. Smok, z którego zębów, posianych przez Kadma, wyrośli Tebanie, miał być synem Marsa.
Meander (Maeandros) — kręta rz., przepływająca Frygję, Karję i Jonję.
Medea — córka króla kolchidzkiego, Eety, żona Jazona, słynna czarownica.
Medon — żeglarz tyrreński.
Meduza, zob. Gorgona.
Meduzy źródło — Hipokrene, dobyte z ziemi przez Pegaza, syna Meduzy.
Melamp (Melampus) — syn Amytaona, wróż i lekarz, czciciel Bakchusa, którego cześć w Grecji miał zaprowadzić.
Melanchet (Melanchates) — nazwa psa.
Melanej (Melaneus) — wódz etjopski.
Melaneusz (Melaneus) — nazwa psa.
Melant (Melanthus) — żeglarz tyrreński.
Melas — rz. w Tracji.
Meleager — syn króla etolskiego Eneasza i Altei.
Meleagra siostra — Dejanira.
Melicertes — syn Atamasa i Inony.
Menady (Maenades) — »szalone« zwolenniczki Bakchusa.
Menal (Maenalus) — pasmo górskie w Arkadji.
Menelaj, Menelaus — brat Agamemnona, mąż Heleny, król Sparty.
Menet (Menoetes) — Licyjczyk.
Meonja (Maeonia) — dawniejsza nazwa Lidji.
Merjon (Meriones) — druh i woźnica Idomeneusa.
Merkury (Mercurius) — syn Jowisza i Mai, posłannik bogów, bóg kunsztów, wynalazków i złodziei, opiekun trzód.
Messena — Messenja w połudn.-zachodnim Peloponezie.
Miceny — m. na Peloponezie.
Midas — król Frygji.
Mikale — przylądek w Jonji w M. Azji.
Milon — sławny atleta grecki rodem z Krotony.
Mimas — przylądek w Jonji w M. Azji.
Minerwa, Pallas, Pallada, córka Jowisza, bogini mądrości, sztuk (tkactwa) i nauk, opiekunka Aten, które jej były poświęcone.
Minerwa — metonimicznie: tkanie.
Miniasz (Minyas) — król Orchomenu w Beocji.
Minos — syn Jowisza i Europy, król wyspy Krety.
Minosa córka — Arjadna.
Minturna (Minturnae) — m. w Lacjum w pobliżu malarycznych bagien Pomptyńskich.
Mirmidoni (Myrmidones) — lud na Eginie, wywodzący się od mrówek; (myrmex — mrówka).
Mitrydat (Mithridates) — z przydomkiem Wielki, król Pontu 121—64 przed Chr.
Mnemonidy — córki Mnemosyny i Jowisza, Muzy.
Mnemosyny córy — Muzy.
Mnestra — córka Eryzychtona, żona Autolika, dziada z matczynej strony Uliksesa.
Molossów kraina. Molossi — lud, mieszkający w Epirze.
Molpej (Molpeus) — wódz etjopski.
Mopsus — syn Ampyka z Echalji, wróż i kapłan Feba.
Morfej (Morpheus) — bożek snu.
Munichijskie wzgórza — półwysep z portem w pobliżu Aten.
Mutyna (Mutina) — m. w półn. Italji. W tem mieście oblegał Antoniusz przez kilka miesięcy (44/43 r.) D. Brutusa, lecz został pobity przez Oktawjana.
Mygdonki — mieszkanki Mygdonji, krainy graniczącej z Lidją; tu Mygdonki metonim. zam. Lidyjki.
Nabata państwo — Arabja. Nabatowie (Nabataei) — lud, mieszkający w Arabia petraea.
Najady — nimfy wodne.
Naksos — w., jedna (największa) z Cyklad.
Nape — nazwa suki.
Nar — rz. w Italji, lewy dopływ Tybru.
Narcyz (Narcissus) — syn bożka rzecznego Cefizu i nimfy Lirjopy.
Narycja (Naricia) — m. w Bruttium w połudn. Italji.
Nebrofon (Nebrophonos) — nazwa psa.
Neleusz — ojciec Nestora, król m. i krainy Pylos.
Neptun, brat Jowisza, władca morza.
Nerej (Nereus), syn Oceana, bóg morski — morze.
Nessus — jeden z centaurów.
Nestor — syn Neleusa, król m. i krainy Pylos.
Nil — rz. w Egipcie.
Nilej (Nileus) — wojownik etjopski.
Niobe — córka Tantala, żona króla tebańskiego Amfjona, wnuka i synowa Jowisza.
Noemon — Licyjczyk.
Not (Notus) — wiatr północny.
Numidja (Numidia) — kraina w zach.-północnej Afryce.
Numik (Numicus) — rz. w Lacjum.
Odyt (Hodites) — wódz etjopski.
Ofeltes — żeglarz tyrreński.
Olen (Olenos) — nieznana zresztą postać mytologiczna, człowiek zamieniony w skałę.
Olenijska koza — Amaltea, która karmiła Jowisza w pobliżu m. Olenos w Achai, w nagrodę za to w poczet gwiazd policzona.
Olimp (Olympus) — góra w półn. Tessalji, siedziba bogów.
Oreada — nimfa górska.
Orezytrof (Oresitrophos) — nazwa psa.
Orfeusz (Orpheus) — syn Apollina i Muzy Kalliopy, śpiewak tracki.
Orfne »ciemność« — matka Askalafa.
Orjon (Orion) — konstelacja gwiazd: potężny mąż z mieczem, maczugą i lwią skórą.
Orontes — rz. w Syrji.
Ortygja (Ortygie) — dawna nazwa w. Delos.
Orybas (Oribasos) — nazwa psa.
Orytja (Orithyia) — córka króla ateńskiego, Erechteusza, porwana przez Boreasza.
Ossa — góra w Tessalji.
Otryda, Otrys — góra w Tessalji.
Pachyn (Pachynum) — południowo-wschodni przylądek Sycylji.
Pad — rz. w półn. Italji.
Paktol (Pactolus) — rz. złotonośna w Lidji.
Palamed (Palamedes) — syn króla Naupliusa na Eubei.
Palatyn — jeden z 7 pagórków, na których był zbudowany Rzym, w czasach Owidego siedziba Augusta.
Palemon (Palaemon) — nazwa Melicertesa, przemienionego w bożka morskiego.
Palikowie (Palici) — ubóstwieni synowie Jowisza i Talji; staw, od nich nazwany, między Enną a Syrakuzami.
Pallada, Pallas, zob. Minerwa.
Palladzie poświęcony owoc — oliwki.
Pallady przylądek (promunturium Minervae) — zamykający od południa zatokę Neapolitańską.
Pallas — palladium, wizerunek Pallady-Minerwy (str. 198).
Pallene — zachodni półwysep Chalcydyki.
Pamfag (Pamphagos) — nazwa psa.
Pan — bożek gór, lasów i bydła.
Pandroza (Pandrosos) — córka Cekropsa.
Panopejskie błonie — pod miastem Panopeus w Focydzie na granicy Beocji.
Parki — boginie losów ludzkich, snują i przecinają przędzę życia ludzkiego.
Parnas — góra w Focydzie z dwoma szczytami (»dwie głowie«, str. 25).
Paros — w., jedna z Cyklad.
Partenope (Parthenope) — pierwotna nazwa Neapolu.
Parys (Paris) — syn Pryama i Hekuby.
Peanta syn — Filoktet.
Pegaz (Pegasus) — skrzydlaty koń, syn Neptuna i Meduzy.
Pelazgowie — pierwotni mieszkańcy Grecji, metonimicznie Grecy.
Pelej, Peleusz — syn Eaka i Eginy, król Ftyi w Tessalji.
Peleja syn — Achilles.
Pelid, Pelida — syn Peleusza, Achilles.
Pelion — góra w Tessalji, na południe od Ossy.
Pelops — syn Tantala, króla Frygji; porąbany na sztuki przez ojca (zob. Tantal), lecz z woli i rozkazu bogów wskrzeszony przez Merkurego, przybył młodzieńcem do Pizy, gdzie zdobył rękę Hippodamji, pokonawszy w wyścigach na rydwanie ojca jej Enomausa, i został najpotężniejszym władcą na półwyspie, który od jego imienia otrzymał nazwę Peloponezu.
Pelor (Pelorum) — północno-wschodni przylądek Sycylii.
Pemenis — nazwa suki.
Penej (Peneus) — rz. w Tessalji; »stary«, gdyż bożka rzecznego wystawiano sobie w postaci starca.
Penelopy świekr — Laertes, ojciec jej męża, Uliksesa.
Penteusz — syn Echjona i Agawy, król tebański.
Peon (Paean) — przydomek Eskulapa.
Peony (Paeones) — lud, mieszkający w Peonji, północnej części Macedonji.
Pergam (Pergama) — zamek trojański, Troja sama.
Pergus — jezioro w pobliżu m. Enny.
Perseusz — syn Jowisza i Danay.
Perymela (Perimele) — w., jedna z Echinad.
Pettal — wódz etjopski.
Pieros — Macedończyk, ojciec Pieryd, przemienionych w sroki.
Piędziaki (Pygmaei) — lud karłów bajecznych, wysokich na piądź, mieszkających w głębi Afryki.
Piędziaków królowa — Gerana lub Oenoe, wzgardziwszy bogami, kazała sobie oddawać cześć boską. Hera przemieniła ją w żórawia, wzniecając nieprzyjaźń między tym ptakiem a Piędziakami — stąd ciągła wojna między Piędziakami a żórawiami.
Pikus — syn Saturna, pierwszy król latyński.
Pind (Pindus) — pasmo górskie, zachodnia granica Tessalji.
Pirena (Pirene) — źródło na akropolis korynckiej.
Pireneusz (Pyreneus) — król tracki.
Piteusz (Pittheus) — syn Pelopsa, mądry król Trezenu.
Piza (Pisa) — m. w Elidzie na Peloponezie.
Plejad siostrzenica — Niobe; matka Nioby, Dione, była córką Atlasa i jedną z Plejad.
Plejady (Pleiades) — Baby, konstelacja 7 gwiazd w znaku Byka; ich wschód i zachód zapowiadał początek i koniec żeglugi.
Pleksyp (Plexippus) — brat Altei, wuj Meleagra.
Pluton — brat Jowisza i Neptuna, bóg podziemia.
Polit (Polites) — towarzysz Uliksesa.
Pomona — bogini sadów, żona Wertumna.
Pont (Pontus) — kraina nad morzem Czarnem w M. Azji.
Pret (Proetus) król Argos; miał on trzy córki: Iphinoe, Lysippe i Iphianassę, które Bakchus ukarał szaleństwem za to, że wzgardziły jego kultem. Uleczył je Melamp ziołami i zaklęciami.
Prokryda, Prokrys (Procris) — córka króla ateńskiego Erechtensa, żona Cefala.
Protenor (Prothonor) — wódz etjopski.
Protesylaj (Protesilaos) — król Fylaki w Tessalji, poległ pierwszy z Greków pod Troją.
Proteusz — bóg morski, zmieniający często swą postać.
Prozerpina — córka Jowisza i Cerery, żona Plutona.
Pryam (Priamus) — syn Laomedonta, król trojański.
Prytani (Prytanis) — Licyjczyk.
Pterel (Pterelas) — nazwa psa.
Pyrojs (Pyrois) — jeden z rumaków, ciągnących rydwan Słońca.
Pyrra — córka Epimeteusa, małżonka Deukaljona.
Pyrrus — syn Achillesa, wychowywany na w. Scyros.
Pytagoras — z Samos, filozof grecki, żyjący w VI w. przed Chr. W 40-tym roku życia miał się przenieść do Krotonu i tu założył sektę filozoficzną, żyjącą według pewnych prawideł; wierzył w wędrówkę dusz po śmierci (metempsychozę).
Pyton — smok, zabity przez Apollina.
Pytyjskie igrzyska odbywały się co pięć lat na równinie kryssejskiej w pobliżu Delf ku czci Apollina; zwycięzca otrzymywał wieniec wawrzynowy w nagrodę.
Ramnuzja — bogini, czczona w Ramnus w Attyce, tj. bogini zemsty, Nemesis.
Ren — rz. graniczna między Gallją i Germanją.
Ret (Rhoetus) — wojownik etjopski.
Rez, Rezus (Rhesus) — król tracki, sprzymierzeniec Trojan, zabity w nocnej wycieczce przez Uliksesa.
Rodan — rz. w połudn. Gallji.
Rodopa — pasmo górskie w Tracji.
Rodope i Hemos — miało być rodzeństwo, które w zuchwałej zarozumiałości nazywało siebie Junoną i Jowiszem, za co zostali zamienieni w kamienie.
Romet (Romethium) — nieznana skądinąd nazwa jakiejś miejscowości w połudn. Italji.
Romulus — syn Marsa i Rey Sylwji, założyciel i pierwszy król Rzymu.
Rzym (Roma) — m. nad Tybrem w środkowej Italji.
Sabinowie — lud w środkowej Italji.
Salamis — m. na Cyprze.
Salmaki krynica (Salmacis undae) — źródło nimfy Salmacis w Karji w pobliżu m. Halikarnassus.
Sardy (Sardes) — stolica Lidji.
Sarpedon — władca licyjski, syn Jowisza.
Saturn — bóg najwyższy, syn Uranosa i Gey, ojciec Jowisza, Neptuna, Plutona, Junony, Cenery i Westy, strącony przez Jowisza do podziemia.
Saturna córka — Junona.
Satyrowie (Satyri) — bożkowie pól i lasów, towarzysze Bakchusa.
Scylacejskie nadbrzeża — połudn. wybrzeże Italji, na którem leży m. Scylacium.
Scyr (Scyros) — w. na połudn. zachód od Chios.
Scytowie (Scythae) — ludy zamieszkujące kraje od dolnego Dunaju aż po morze Kaspijskie.
Semele, córka Kadmusa, matka Bakchusa.
Seryf (Seriphus) — w., jedna z Cyklad. Na tej wyspie Perseusz przemienił w kamień władcę jej Polidektesa, swego wroga i prześladowcę matki Danay.
Sinuessa — m. w połudn. Lacjum.
Sparta — m. i kraina w środkowym Peloponezie.
Sperchejskie wody, Spercheusz (Spercheos) — rz. w Tessalji.
Stabia (Stabiae) — m. nad zatoką Neapolitańską.
Strymon — rz. w Tracji.
Styks — rz. w podziemiu.
Stykte (Sticte) — nazwa suki.
Stymfal (Stymphalus) — jezioro w Arkadji; gnieżdżące się tam ptaki o śpiżowych dzióbach i szponach, a nawet piórach miał wytępić Herkules.
Surrent (Surentum) — m. na przylądku Minerwy na południe od Neapolu.
Sybarys (Sybaris) — rz. w połudn. Italji.
Sydon — m. w Fenicji.
Sykanja — inna nazwa Sycylji.
Sylen (Silenus) — sędziwy Satyr, wychowawca i nieodstępny towarzysz Bakcha.
Sylwanus — bożek lasów i pasterzy.
Symois — rz., dopływ Skamandru.
Symplegady (Symplegades) — dwie skaliste wysepki na Morzu Czarnem przy wjeździe do Bosforu; miały one być ruchome i miażdżyły okręt, który pomiędzy niemi przepływał.
Sypilus (Sipylus) — syn Nioby i Amfiona.
Syreny — córki bożka rzecznego Acheloa (stąd Acheloidy) i muzy Melpomeny.
Syzyf (Sisyphus) — syn króla korynckiego, Eola, toczy w podziemiu ogromny głaz na szczyt góry; ale kiedy już dosięga wierzchołka, kamień spada w dół, a Syzyf rozpoczyna niewdzięczną pracę na nowo. Winę, za którą cierpi w podziemiu, podają rozmaicie; to, że zdradzał zamiary bogów lub napadał i łupił podróżnych, to znowu, że zdradził Asopowi, iż mu Jowisz córkę Eginę uprowadził.
Tacjusz, (Tatius) — król m. Cures w kraju Sabinów; następnie obok Romulusa król rzymski.
Tajgeta (Taygete) jedna z Plejad (Bab); ich wschód i zachód zapowiadał początek i koniec żeglugi.
Tantal (Tantalus) — 1) syn Jowisza, król Frygji, za to, że poćwiartował własnego syna, Pelopsa, i poczęstował nim sproszonych na ucztę bogów, chcąc się przekonać, czy są istotnie wszechwiedzący, został wtrącony do podziemia i cierpi tam wieczny głód i pragnienie. 2) Syn Nioby i Amfiona.
Tarpei szczyt — Kapitol. Południowo-zachodnia, stroma ściana Kapitolu zwała się saxum Tarpeium albo rupes Tarpeia.
Tartar (Tartarus) — podziemie.
Taurus — pasmo górskie w M. Azji.
Teby (Thebae) m. w Beocji, w środkowej Grecji, 2) m. pod górą Plakus w Cylicji.
Telamon — syn Eaka, króla Eginy.
Telamończyk — syn Telamona, Ajaks.
Telef (Telephus) — syn Herkulesa, król Mizji, zraniony włócznią przez Achillesa, został przez tegoż wyleczony rdzą włóczni wedle słów wyroczni: »Ten cię wyleczy, co zranił«.
Temida (Themis) — córka Uranosa i Gey, bogini sprawiedliwości, wydająca także (przed Apollinem) wyrocznie.
Tened (Tenedos) — wysepka tuż u wybrzeży trojańskich.
Termodon — rz. w Pontus w M. Azji.
Terodam (Therodamas) — nazwa psa.
Teron (Theron) — nazwa psa.
Tersyt (Thersites) — warchoł i krzykacz w obozie greckim pod Troją.
Tescel (Thescelus) — wódz etjopski.
Testjusz (Thestius) król Pleuronu, ojciec Altei, Pleksypa i Tokseusza.
Testyadowie — synowie króla pleurońskiego, Testiusa, bracia Altei: Plexippus i Toxeus.
Tetyda (Thetis) — jedna z Nereid, matka Achillesa.
Tetydy syn — Achilles.
Tetys, Tetyda (Tethys), — córka Urana, małżonka Oceana.
Teucer — brat przyrodni Ajaksa Telamończyka.
Tezeusz (Theseus) — syn króla ateńskiego, Egeuszu, przyjaciel Pirytousa.
Tmol, Tymolus (Tmolus) — góra w Lidji.
Toas (Thoas) — Grek, przywódca Etolów pod Troją.
Toksej (Toxeus) — brat Altei, wuj Meleagra.
Toon (Thoon) — Trojanin.
Tous (Thoos) — nazwa psa.
Tracha (Trachas) — inna nazwa m. Tarracina w Lacjum.
Trezena (Troezene) — m. w Argolidzie na Peloponezie.
Troja — m. w M. Azji.
Tryony — Wielka Niedźwiedzica, Wóz (5 gwiazd), ciągniony przez parę wołów (triones — młocki, woły młócące zboże).
Tryptolem (Triptolemus) — syn Celeusa z Eleuzys, rozpowszechniał z polecenia Cerery uprawę roli.
Tryton (Triton) — syn Neptuna i Amfitryty, bożek morski.
Trytońskie bagnisko (Tritonia palus) — bajeczne jezioro na północy.
Turn (Turnus) — król Rutulów w Lacjum.
Tyber — rz. w środkowej Italji.
Tydeja syn — Dyomedes, bohater grecki.
Tyesta uczta — mięsna. Tyestes, syn Pelopsa, brat Atreusa, spożył ciała własnych synów, podanych mu w potrawie przez Atreusa, który się w ten sposób chciał zemścić na Tyestesie za krzywdy, doznane od brata.
Tyfoeus, Tyfoj — syn Gai i Tartarosa, olbrzym stugłowy, zabity przez Jowisza piorunem, gdy chciał zawładnąć światem; według innego podania został tylko strącony do podziemia i przywalony Etną.
Tygrys (Tigris) — nazwa suki.
Tymolus, zob. Tmol.
Tyr, Tyrus — m. w Fenicji; było do r. 332 przed Chr. wyspą.
Tyrezy (Tiresias) — ciemny wróżbita w Tebach.
Tyryjski kraj — Fenicja. Tyr — m. w Fenicji.
Tytani — potomstwo Uranosa i Gey (Nieba i Ziemi), sześciu synów i sześć córek; Jowisz strącił ich do podziemia. Potomkowie Tytanów zwali się również Tytanami.
Tytjos (Tityos) — olbrzym, syn Ziemi, za to, że chciał gwałt zadać dziewiczej Latonie, strącony do podziemia, gdzie mu dwa sępy dzióbią wątrobę.
Tyzyfona (Tisiphone) — jedna z Furyj.
Ulikses — syn Laertesa, król Itaki, prawnuk Jowisza przez dziadka Arcesjosa, który był synem Jowisza; wedle innego podania, syn Syzyfa, pasierb Laertesa.
Uranja (Urania) — jedna z Muz.
Wenery wnuczka — Inona; matka jej, Harmonia, była córką Marsa i Wenery.
Wenilja (Venilia) — italska bogini morska.
Wenus — córka Jowisza i Dyony, bogini miłości, żona Wulkana, matka Kupidyna czyli Amora; nazwa gwiazdy.
Wertumnus — »zmienny« (wedle pór roku) bóg płodów rolnych.
Wiktorja — bogini zwycięstwa.
Wirbjus (Virbius) — imię Hippolita, pod którem był czczony w gaju arycyjskiej Dyany.
Wolturn (Volturnus) rz. w połudn. Italji.
Wozy oba — Wielki i Mały, konstelacja Wielka i Mała Niedźwiedzica; zob. Tryony.
Wulkan — syn Jowisza i Junony, bóg ognia i sztuki obrabiania metali.
Zancle (później Messana, dziś Mesyna) — m. na Sycylji.
Zefir (Zephyrus) — wiatr zachodni.
