Biblia Wujka (1923)/Księga Przysłów 8
Izali mądrość nie woła, a roztropność nie podawa głosu swego?
2 Na wierzchach i wysokich górach, przy drodze, w pośrodku dróg stojąc,
3 Przy bramach miejskich i w samych drzwiach mówi, rzekąc:
4 O ludzie, do was wołam, a głos mój ku synom człowieczym.
5 Zrozumiejcież, maluccy, chytrość, a głupcy obaczajcie się.
6 Słuchajcie; bo o wielkich rzeczach mówić będę: i otworzą się usta moje, aby opowiadały prawości.
7 Prawdę rozmyślać będzie gardło moje, a wargi moje będą się brzydzić niezbożnością.
8 Sprawiedliwe są wszystkie powieści moje, niemasz w nich nic krzywego ani przewrótnego.
9 Proste są rozumnym, i prawe najdującym umiejętność.
10 Przyjmijcie ćwiczenie moje, a nie pieniądze: umiejętność raczéj niż złoto obierajcie.
11 Lepsza jest bowiem mądrość nad wszelakie najdroższe rzeczy, i wszystko, co może być pożądane, nie może jéj być przyrównane.
12 Ja, mądrość mieszkam w radzie, a przy myślach ćwiczonych bywam.
13 Bojaźń Pańska nienawidzi złości: pychą i hardością, i drogą złą, i usty dwujęzycznemi brzydzę się.
14 Moja jest rada i prawość, moja jest roztropność, moje jest męstwo.
15 Przez mię królowie królują, i prawodawcy stanowią sprawiedliwość.
16 Przez mię książęta panują, i mocarze skazują sprawiedliwie.
17 Ja miłuję tych, którzy mię miłują: a którzy rano czują do mnie, najdą mię.
18 Przy mnie są bogactwa i sława, pyszne majętności i sprawiedliwość.
19 Lepszy bowiem jest owoc mój niż złoto i kamienie drogie: a urodzaje moje niż śrebro wyborne.
20 Na drogach sprawiedliwości chodzę, w pośrodku ścieżek sądowych:
21 Abych ubogaciła te, którzy mię miłują, i skarby ich abym napełniła.
22 Pan mię posiągł na początku dróg swoich, pierwéj niźli co czynił z początku.
23 Od wiekum jest zrządzona i z starodawna, pierwéj niźli się ziemia stała.
24 Jeszcze nie było przepaści, a jam już poczęta była: ani jeszcze źródła wód były wyniknęły:
25 Ani jeszcze góry ciężką wielkością były stanęły przed pagórkami, jam się rodziła.
26 Jeszcze był ziemie nie uczynił, ani rzek, ani zawias okręgu ziemie.
27 Gdy gotował niebiosa, tamem ja była: gdy pewnym porządkiem i kołem otaczał przepaści.
28 Gdy niebiosa utwierdzał wzgórę, i ważył źródła wód.
29 Gdy zakładał morzu granice jego, a ustawę dawał wodom, aby nie przestępowały granic swoich: kiedy zawieszał fundamenty ziemie.
30 Z nimem była wszystko składając, i kochałam się na każdy dzień:
31 Igrając przed nim na każdy czas,
32 Igrając na okręgu ziemie: a kochanie moje, być z synmi człowieczymi.
33 Teraz tedy, synowie! słuchajcie mię: błogosławieni, którzy strzegą dróg moich.
34 Słuchajcie ćwiczenia a bądźcie mądrymi, a nie odrzucajcie go.
35 Błogosławiony człowiek, który mię słucha: i który czuje u drzwi moich na każdy dzień, i pilnuje u podwojów drzwi moich.
36 Kto mię najdzie, najdzie żywot i wyczerpnie zbawienie od Pana.
37 Ale kto przeciw mnie zgrzeszy, obrazi duszę swoję. Wszyscy, którzy mię nienawidzą, kochają się w śmierci.