Biblia Wujka (1923)/Księga Przysłów 11
Waga zdradliwa brzydliwość jest u Pana: a gwicht sprawiedliwy wola jego.
2 Gdzie będzie pycha, tam będzie i hańba: a gdzie jest pokora, tam i mądrość.
3 Prostota sprawiedliwych poprowadzi je: a podejście fałszerzów spustoszy je.
4 Nie pomogą bogactwa w dzień pomsty: ale sprawiedliwość wybawi od śmierci.
5 Sprawiedliwość prostego naprostuje drogę jego: a niezbożnik upadnie w swojéj niezbożności.
6 Sprawiedliwość prawych wyzwoli je: a niesprawiedliwi w zasadkach swoich poimani będą.
7 Gdy umrze człowiek niezbożny, ustanie wszystka nadzieja: i oczekawanie frasowliwych zginie.
8 Sprawiedliwy z ucisku wyrwan jest: a miasto niego niezbożnik będzie dany.
9 Obłudnik usty zdradza przyjaciela swego: ale sprawiedliwi umiejętnością będą wybawieni.
10 W szczęściu sprawiedliwych będzie się radowało miasto: a w zatraceniu niezbożnych będzie pochwała.
11 Błogosławieństwem sprawiedliwych wywyższy się miasto: a usty niezbożnych wywróci się.
12 Kto gardzi przyjacielem swoim, potrzebujący serca jest: a człowiek rozumny milczy.
13 Kto zdradliwie chodzi, objawia tajemnice: ale kto wiernego serca, tai tego, czego mu się przyjaciel zwierzył.
14 Gdzie niemasz rządzce, lud upadnie: a zdrowie, gdzie wiele rady.
15 Złem utrapion będzie, który ręczy za obcego: lecz, kto się strzeże sideł, bezpieczen będzie.
16 Niewiasta wdzięczna dostąpi sławy: a mocarze będą mieć bogactwa.
17 Dobrze czyni duszy swéj człowiek miłosierny: a który okrutnym jest, odrzuca i krewne.
18 Bezbożnik czyni dzieło nietrwałe, a siejącemu sprawiedliwość zapłata wierna.
19 Łaskawość gotuje żywot: a naśladowanie złych śmierć.
20 Brzydliwe Panu serce przewrótne: a upodobanie jego w tych, którzy w prostości chodzą.
21 Ręka w ręce, nie ujdzie zły karania: ale nasienie sprawiedliwych zachowane będzie.
22 Kolce złote w pysku u świnie niewiasta piękna a głupia.
23 Żądza sprawiedliwych wszelka dobra jest: oczekawanie niezbożników zapalczywość.
24 Jedni udzielają własnych, a bogatszymi się stawają, a drudzy wydzierają nieswoje, a zawsze są w niedostatku.
25 Dusza, która błogosławi, utyje: a kto upaja, i sam téż upojon będzie.
26 Kto kryje zboże, przeklnie go pospólstwo: lecz błogosławieństwo nad głową przedawających.
27 Dobrze wstaje rano, który szuka dobra: ale kto szuka złości, zatłumi go.
28 Kto ufa w bogactwach swoich, upadnie: a sprawiedliwi jako zielony list zakwitną.
29 Kto mięsza dom swój, odziedziczy wiatry: a kto głupi jest, będzie służył mądremu.
30 Owoc sprawiedliwego drzewo żywota: a kto przyjmuje dusze, mądry jest.
31 Jeźliż sprawiedliwy na ziemi odnosi: jako daleko więcéj niezbożny i grzeszny? [1]