Biblia Wujka (1923)/List do Efezjan (całość)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Biblia, to jest księgi Starego i Nowego Testamentu |
| Wydawca | Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne |
| Data powstania | 1599 |
| Data wyd. | 1923 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Jakub Wujek |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały Nowy Testament |
| Indeks stron | |
BŁOGOSŁAWIONEGO
Paweł, Apostół Jezusa Chrystusa przez wolą Bożą, wszystkim świętym, którzy są w Ephezie, i wiernym w Chrystusie Jezusie.
2 Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.
3 Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas błogosławił wszelakiem błogosławieństwem duchownem w niebieskich w Chrystusie. [1]
4 Jako nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli świętymi i niepokalanymi przed oczyma jego w miłości.
5 Który nas przenaznaczył ku przysposobieniu za syny przez Jezusa Chrystusa ku sobie, wedle postanowienia woléj swojéj:
6 Ku chwale sławy łaski swojéj, przez którą nas przyjemnymi uczynił w umiłowanym Synie swoim.
7 W którym mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów wedle bogactw łaski jego,
8 Która nader obfitowała przeciw nam we wszelakiéj mądrości i roztropności,
9 Aby nam oznajmił tajemnicę woléj swojéj, wedle upodobania swojego, które postanowił w nim,
10 W rozrządzeniu zupełności czasów, aby w Chrystusie wszystko naprawił, co na niebiesiech, i co na ziemi jest: w nim,
11 W którym téż my losem wezwani jesteśmy, przenaznaczeni wedle postanowienia jego, który sprawuje wszystko, wedle rady woléj swojéj,
12 Abyśmy byli ku chwale sławy jego my, którzyśmy wprzód nadzieję pokładali w Chrystusie,
13 W którym i wy, usłyszawszy słowo prawdy, (Ewangelią zbawienia waszego); w którego téż uwierzywszy, jesteście zapieczętowani Duchem obietnice Świętym,
14 Który jest zadatkiem dziedzictwa naszego na okup nabycia, ku chwale sławy jego.
15 Dlatego i ja usłyszawszy wiarę waszę, która jest w Panie Jezusie, i miłość ku wszystkim świętym,
16 Nie przestawam dziękować za was, wzmiankę o was czyniąc w modlitwach moich,
17 Aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia, w uznaniu jego:
18 Oświecone oczy serca waszego, abyście wiedzieli, która jest nadzieja wezwania jego, i które bogactwa chwały dziedzictwa jego w świętych:
19 I która jest przewyższająca wielkość mocy jego przeciwko nam, którzy wierzymy, według skuteczności mocy siły jego, [2]
20 Którą sprawił w Chrystusie, wzbudziwszy go z martwych i posadziwszy na prawicy swojéj na niebiesiech:
21 Nad wszelakie księstwa i władzą i moc, panowanie, i wszelkie imię, które się mianuje nie tylko w tym wieku, ale téż i w przyszłym.
22 I wszystko poddał pod nogi jego: a jego dał głową, nad wszystkim kościołem, [3]
23 Który jest ciałem jego i napełnieniem tego, który wszystko we wszystkich wypełnia.
I was, którzyście byli umarli przez występki i grzechy wasze, [4]
2 W którycheście niekiedy chodzili wedle wieku świata tego, według książęcia władzy powietrza tego, ducha, który teraz moc pokazuje w synach niewierności,
3 Między którymi i my wszyscy obcowaliśmy niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc wolą ciała i myśli, i byliśmy z przyrodzenia synmi gniewu jako i drudzy.
4 Lecz Bóg, (który jest bogatym w miłosierdziu), dla zbytniéj miłości swojéj, którą nas umiłował,
5 I gdyśmy byli umarłymi przez grzechy, ożywił nas społem w Chrystusie, (którego łaską jesteście zbawieni).
6 I wzbudził pospołu i wespółek posadził na niebiesiech w Chrystusie Jezusie,
7 Aby okazał w nadchodzących wiekach obfite bogactwa łaski swojéj, w dobrotliwości przeciwko nam w Chrystusie Jezusie.
8 Albowiem łaską jesteście zbawieni przez wiarę, (i to nie z was, bo dar Boży jest).
9 Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.
10 Albowiem stworzeniem jego jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie na uczynki dobre, które przedtem Bóg zgotował, abyśmy w nich chodzili.
11 Przetóż pamiętajcie, żeście niekiedy wy poganie w ciele, którzy nazwani jesteście odrzezkiem, od tego, które zowią obrzezaniem na ciele rękoma uczynionem,
12 Którzyście byli na on czas bez Chrystusa, oddaleni od obcowania z Izraelem i obcymi od testamentów obietnice, nadzieje nie mający i bez Boga na tym świecie.
13 A teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzyście niekiedy byli daleko, staliście się blizko we krwi Chrystusowéj.
14 Albowiem on jest pokojem naszym, który oboje jednem uczynił i średnią ścianę przegrody rozwalił: nieprzyjaźń w ciele swojem
15 I zakon przykazania wyrokami skaziwszy, aby dwu stworzył w samym sobie w jednego nowego człowieka, czyniąc pokój:
16 I pojednał obudwu w jednem ciele z Bogiem przez krzyż, umorzywszy nieprzyjaźni w samym sobie.
17 I przyszedłszy opowiedział pokój wam, którzyście byli daleko, i pokój tym, którzy blizko.
18 Albowiem przezeń mamy przystęp oboje w jednym Duchu do Ojca. [5]
19 A przeto już nie jesteście goście i przychodnie, aleście mieszczanie z świętymi i domownicy Boży,
20 Wybudowani na fundamencie Apostołów i proroków, gdzie głównym węgielnym kamieniem sam Jezus Chrystus.
21 Na którym wszystko budowanie wywiedzione, rośnie w kościół święty w Panu,
22 Na którym téż i wy pospołu budujecie się na mieszkanie Boże w Duchu.
Dlatego ja Paweł więzień Chrystusa Jezusa za was pogany:
2 Jeźliście jedno słyszeli o szafowaniu łaski Bożéj, która mi jest do was dana.
3 Przez objawienie oznajmiona mi jest tajemnica, jakom przedtem pisał na krótce:
4 Jako czytając możecie zrozumieć wyrozumienie moje w tajemnicy Chrystusowéj.
5 Która inszych wieków nie była poznana od synów ludzkich, jako teraz objawiona jest świętym Apostołom jego i prorokom w Duchu.
6 Iż poganie są spółdziedzicy i spółcielni i spółuczęstnicy obietnice jego w Chrystusie Jezusie przez Ewangelią.
7 Któréjem się stał sługą wedle daru łaski Bożéj, która mi jest dana wedle skuteczności mocy jego. [6]
8 Mnie najmniejszemu ze wszystkich świętych dana jest łaska ta, abym między pogany przepowiadał niedościgłe bogactwa Chrystusowe,
9 A iżbym objaśnił wszystkim, który jest szafunek tajemnice zakrytéj od wieków w Bogu, który wszystko stworzył,
10 Aby teraz wiadoma była księstwom i zwierzchnościom na niebiosach przez kościół rozliczna mądrość Boża,
11 Wedle przenaznaczenia wieków, które uczynił w Chrystusie Jezusie Panie naszym,
12 W którym mamy bezpieczność i przystęp z ufaniem, przez wiarę jego.
13 Przetóż proszę, abyście nie ustawali w uciskach moich za was, która jest chwała wasza.
14 Dlatego klękam na kolana moje ku Ojcu Pana naszego Jezusa Chrystusa,
15 Z którego wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi jest nazywane,
16 Aby wam dał wedle bogactw chwały swéj, żebyście byli mocą utwierdzeni przez Ducha jego we wnętrznego człowieka,
17 Aby mieszkał Chrystus przez wiarę w sercach waszych: w miłości wkorzenieni i ugruntowani,
18 Żebyście mogli pojąć z wszystkimi świętymi, która jest szerokość i długość i wysokość i głębokość:
19 I poznać miłość Chrystusową przewyższającą naukę, abyście byli napełnieni wszelakiéj zupełności Bożéj.
20 A temu, który mocen jest wszystko daleko obficiéj uczynić, niż prosimy albo rozumiemy, wedle mocy, która w nas skutecznie robi: [7]
21 Jemu chwała w kościele i w Chrystusie Jezusie na wszystkie rodzaje wieku wieków. Amen. [8]
Proszę was tedy ja, więzień w Panu, abyście chodzili godnie powołaniu, któremeście powołani: [9]
2 Z wszelaką pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc jeden drugiego w miłości,
3 Starając się, abyście zachowali jedność ducha w związce pokoju. [10]
4 Jedno ciało i jeden duch, jako jesteście wezwani w jednéj nadziei wezwania waszego.
5 Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest.
6 Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest nade wszystkie i po wszystkich i we wszystkich nas. [11]
7 Lecz każdemu z nas dana jest łaska wedle miary daru Chrystusowego. [12]
8 Dlatego mówi: Wstąpiwszy na wysokość, wiódł więźnie poimane, i dał dary ludziom. [13]
9 A to, że wstąpił, cóż jest, jedno iż pierwéj był zstąpił do niższych części ziemie?
10 Który zstąpił, tenżeć jest, który téż wstąpił nad wszystkie niebiosa, aby napełnił wszystko.
11 I tenże dał niektóre Apostoły, a niektóre proroki, a drugie Ewangelisty, a inne pasterze i doktory: [14]
12 Ku wykonaniu świętych, ku robocie posługowania, ku budowaniu ciała Chrystusowego,
13 Ażbyśmy się wszyscy zeszli w jedność wiary i poznania Syna Bożego, w męża doskonałego, w miarę wieku zupełności Chrystusowéj.
14 Abyśmy już nie byli dziećmi chwiejącemi się, i nie byli uniesieni od każdego wiatru nauki przez złość ludzką, przez chytrość na oszukanie błędu.
15 A czyniąc prawdę w miłości, żebyśmy rośli w nim we wszystkiem, który jest głowa, Chrystus, [15]
16 Z którego wszystko ciało złożone i spojone będąc, przez wszystkie stawy dodawania wedle skuteczności podług miary każdego członka, czyni pomnożenie ciała ku zbudowaniu samego siebie w miłości.
17 To tedy powiadam i oświadczam się w Panu, abyście już nie chodzili jako i poganie chodzą, w próżności umysłu swego. [16]
18 Ciemnościami zaćmiony mając rozum, oddaleni od żywota Bożego dla nieumiejętności, która w nich jest, dla zaślepienia serca ich, [17]
19 Którzy przyszedłszy w rozpacz, udali samych siebie na niewstydliwość ku popełnieniu wszelakiéj nieczystości, ku łakomstwu.
20 Lecz wy nie takeście się Chrystusa nauczyli:
21 Jeźliżeście go jednak słuchali i w nim jesteście wyuczeni, (jako jest prawda w Jezusie).
22 Abyście złożyli według dawnego obcowania starego człowieka, który się psuje według żądz błędu. [18]
23 A odnówcie się duchem umysłu waszego: [19]
24 I obleczcie się w nowego człowieka, który wedle Boga stworzony jest w sprawiedliwości i świętobliwości prawdy. [20]
25 A przetóż złożywszy kłamstwo, mówcie każdy prawdę z bliźnim swoim; bo jesteście członkami jeden drugiego. [21]
26 Gniewajcie się, a nie grzeszcie; słońce niechaj nie zapada na rozgniewanie wasze. [22]
27 Nie dawajcie miejsca djabłu. [23]
28 Który kradł, niechaj już nie kradnie; lecz raczéj niech pracuje, robiąc rękoma swemi co jest dobrego, aby miał zkąd udzielić mającemu potrzebę.
29 Wszelka mowa zła niech z ust waszych nie pochodzi; ale jeźli która dobra ku zbudowaniu wiary, aby łaskę zjednała słuchającym.
30 A nie zasmucajcie Ducha Świętego Bożego, w którym zapieczętowani jesteście na dzień odkupienia.
31 Wszelaka gorzkość, i gniew i zagniewanie i wrzask i bluźnienie niech będzie odjęte od was z wszelaką złością.
32 Ale bądźcie łaskawi jedni przeciw drugim, miłosierni, odpuszczając jeden drugiemu, jako i Bóg w Chrystusie wam odpuścił. [24]
Bądźcież tedy naśladowcami Bożymi, jako synowie najmilsi,
2 A chódźcie w miłości, jako i Chrystus umiłował nas i wydał samego siebie za nas obiatą i ofiarą Bogu na wonność wdzięczności. [25]
3 A porubstwo i wszelka nieczystość, albo łakomstwo niechaj nie będzie ani pomieniono między wami, jako świętym przystoi. [26]
4 Albo sprosność, albo głupia mowa, albo żartowanie, które do rzeczy nie należy, ale raczéj dziękowanie.
5 Bo to wiedzcie rozumiejąc, iż wszelki porubca, albo nieczysty, albo łakomiec, (co jest bałwochwalstwo,) nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusowem i Bożem.
6 Niechaj was nikt nie zwodzi próżnemi słowy; albowiem dlategoć przychodzi gniew Boży na syny niewierności. [27]
7 Nie bądźcież tedy uczęstnikami ich.
8 Albowiemeście byli niekiedy ciemnością; lecz teraz światłością w Panu. Jako synowie światłości chódźcie.
9 Bo owoc światłości jest w wszelakiéj dobrotliwości i sprawiedliwości i prawdzie.
10 Doświadczając, co jest wdzięcznego Bogu:
11 A nie spółkujcie z uczynkami niepożytecznemi ciemności, ale raczéj strofujcie.
12 Albowiem co się od nich potajemnie dzieje, sromota i powiadać.
13 A wszystko, co bywa strofowano, od światłości bywa objawiono; bo wszystko, co objawiono bywa, jest światło.
14 Dlatego mówi: Wstań, który śpisz, i powstań zmartwych, a oświeci cię Chrystus.
15 Patrzcież tedy, bracia! jakobyście ostróżnie chodzili, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy, [28]
16 Czas odkupując, iż dni złe są.
17 A przetóż nie bądźcie nieroztropnymi, ale rozumiejącymi, która jest wola Boża. [29]
18 A nie upijajcie się winem, w którem jest nieczystota, ale bądźcie napełnieni Duchem świętym,
19 Rozmawiając sobie w Psalmiech i w pieśniach i w śpiewaniach duchownych, śpiewając i grając w sercach waszych Panu,
20 Dziękując zawsze za wszystko, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa Bogu i Ojcu,
21 Będąc poddanymi jedni drugim w bojaźni Chrystusowéj.
22 Żony niechaj będą poddane mężom swym, jako Panu; [30]
23 Albowiem mąż jest głową żony, jako Chrystus jest głową kościoła: on Zbawicielem ciała jego. [31]
24 Ale jako kościół poddany jest Chrystusowi, tak téż żony swoim mężom we wszystkiem.
25 Mężowie! miłujcie żony wasze, jako i Chrystus umiłował kościół i samego siebie wydał zań, [32]
26 Aby go poświęcił, oczyściwszy go omyciem wody w słowie żywota,
27 A sam sobie wystawił kościół chwalebny, nie mający zmazy albo zmarszczku, albo czego takowego; ale iżby był święty i niepokalany.
28 Tak i mężowie mają miłować żony swoje, jako swoje ciała. Kto miłuje żonę swoję, samego siebie miłuje.
29 Albowiem nigdy żaden ciała swego nie miał w nienawiści; ale je wychowywa i ogrzewa, jako i Chrystus kościół.
30 Bo jesteśmy członkami ciała jego, z ciała jego i z kości jego.
31 Dlatego opuści człowiek ojca i matkę swoję i złączy się z żoną swoją. I będą dwoje w jednem ciele. [33]
32 Sakrament[34] to wielki jest: a ja mówię w Chrystusie i w kościele.
33 Wszakże i każdy z was z osobna niechaj miłuje żonę swoję jako siebie samego: a żona niech się boi męża swego.
Synowie! bądźcie posłuszni rodzicom waszym w Panu; bo to jest sprawiedliwa. [35]
2 Czcij ojca twego i matkę twoję, (które jest pierwsze przykazanie z obietnicą), [36]
3 Abyć się dobrze działo, i abyś był długowieczny na ziemi.
4 A wy ojcowie! nie pobudzajcie ku gniewowi synów waszych; ale je wychowywajcie w karności i w groźbie Pańskiéj.
5 Słudzy! posłuszni bądźcie panom wedle ciała z bojaźnią i ze drżeniem, w prostości serca waszego, jako Chrystusowi: [37]
6 Nie na oko służąc, jakoby ludziom się podobając, ale jako słudzy Chrystusowi, czyniąc wolą Bożą z serca:
7 Z dobrą wolą służąc, jako Panu a nie ludziom:
8 Wiedząc, iż każdy, cokolwiek uczyni dobrego, to odniesie od Pana, choć niewolnik, choć wolny.
9 A wy panowie! tóż im czyńcie, odpuszczając groźby, wiedząc, iż i ich i wasz Pan jest w niebiesiech, a niemasz u niego względu na osoby. [38]
10 Na ostatek bracia! zmacniajcie się w Panu i w sile mocy jego.
11 Obleczcie się w zupełną zbroję Bożą, abyście mogli stać przeciwko zasadzkom djabelskim.
12 Albowiem nie mamy biedzenia przeciw ciału i krwi, ale przeciwko książętom i władzom, przeciwko rządzcom świata tych ciemności, przeciwko duchownym złościom w niebiesiech.
13 A przetóż weźcie zupełną zbroję Bożą, abyście mogli sprzeciwić się w dzień zły i w wszystkiem doskonali stać.
14 Stójcież tedy, przepasawszy biodra wasze prawdą, a oblókłszy pancerz sprawiedliwości,
15 I obuwszy nogi w gotowość Ewangelii pokoju:
16 We wszystkiem biorąc tarczą wiary, którąbyście mogli wszystkie strzały ogniste złośliwego zgasić.
17 I przyłbicę zbawienia weźmijcie i miecz ducha, (które jest słowo Boże). [39]
18 W każdéj modlitwie i prośbie modląc się na każdy czas w duchu i w nim czując z wszelką ustawicznością i prośbą za wszystkie święte: [40]
19 I za mię, aby mi była dana mowa w otworzeniu ust moich z dufnością, abym oznajmiał tajemnicę Ewangelii, [41]
20 Dla któréj poselstwo sprawuję w łańcuchu, tak żebym o nie śmiały był, jako mi mówić potrzeba.
21 A iżbyście i wy wiedzieli, co się zemną dzieje, co czynię, wszystko wam oznajmi Tychikus, najmilszy brat i wierny sługa w Panie,
22 Któregom posłał do was na to samo, abyście wiedzieli, co się z nami dzieje, ażeby pocieszył serca wasze.
23 Pokój braciéj i miłość z wiarą od Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa.
24 Łaska ze wszystkimi, którzy miłują Pana naszego Jezusa Chrystusa w nieskazitelności. Amen.
- ↑ 2.Kor. 1, 5. 2.Piot. 1, 3.
- ↑ Niż. 3, 7.
- ↑ Psal. 8, 8.
- ↑ Kolos. 2, 13. — 3, 3.
- ↑ Rzym. 5, 2.
- ↑ Wyż. 1, 19. 1.Kor. 15, 9.
- ↑ Rzym. 16, 25.
- ↑ Rzym. 16, 27.
- ↑ Phil. 1, 27. Kolos. 1, 10. 1.Thes. 2, 12. — 4, 1.
- ↑ Rzym. 12, 10. 1.Kor. 7, 10.
- ↑ Deut. 4, 35. Mal. 2, 10.
- ↑ Rzym. 12, 3. 1.Kor. 12, 11. 2.Kor. 10, 13.
- ↑ Psal. 67, 19.
- ↑ 1.Kor. 12, 28.
- ↑ Zach. 8, 16.
- ↑ Rzym. 1, 9. 1.Piot. 4, 3.
- ↑ Rzym. 1, 21.
- ↑ Kol. 3, 8. Żyd. 12, 1. 1.Piot. 4, 2.
- ↑ Rzym. 6, 4. — 12, 2.
- ↑ Kolos. 3, 12.
- ↑ 1. Piot. 2, 1. Zach. 8, 16.
- ↑ Psal. 4, 5.
- ↑ Jak. 4, 7.
- ↑ Kolos. 3, 12.
- ↑ Jan. 13, 34. — 15, 12. 1.Jan. 4, 13.
- ↑ Kol. 3, 5.
- ↑ Matth. 24, 4. Marc. 13, 5. Luc. 21, 8. Kol. 2, 18. 2.Thess. 2, 3.
- ↑ Kol. 4, 5.
- ↑ 1. Thess. 4, 9.
- ↑ Gen. 3, 16. Kol. 3, 18. 1. Piot. 3, 1.
- ↑ 1. Kor. 11, 3.
- ↑ Kol. 3, 19.
- ↑ Gen. 2, 24. Matth. 19, 5. Marc. 10, 7. 1. Kor. 6, 16.
- ↑ t. j. dosłownie: „Tajemnica to wielka jest”.
- ↑ Kol. 3, 20.
- ↑ Exod. 20, 12. Deut. 5, 16. Matth. 15, 4. Marc. 7, 10.
- ↑ Kol. 3, 22. Tit. 2, 9. 1. Piot. 2, 18.
- ↑ Deut. 10, 17. 2. Par. 19, 7. Job. 34, 19. Rzym. 2, 11. Gal. 2, 6. Kol. 3, 25. 1. Piot. 1, 17.
- ↑ Isai. 59, 17.
- ↑ 1.Thess. 5, 8.
(Błąd w druku, przypis do 1.Thess. 5, 8. powinien był znaleźć się pod poprzednim wersetem – Eph. 6, 17) Luc. 18, 1. Kol. 4, 2.
- ↑ 2.Thess. 3, 1.
