Strona:Wyznania świętego Augustyna.djvu/481

Ta strona została przepisana.


Rozd. V. Człowiek nie poznaje zupełnie siebie samego 
 256.
Rozd. VI. To wié z pewnością, że kocha Boga 
 257.
Rozd. VII. Za pomocą zmysłów poznać Boga nie można 
 259.
Rozd. VIII. Rozprawia o pamięci 
 260.
Rozd. IX. Że nie postacie, ale rzeczywistość nauk zachowuje się w pamięci 
 263.
Rozd. X. Nauki nie wchodzą do pamięci przez zmysły 
 264.
Rozd. XI. Nabywać nauki zmysłem niepojmowane, jest to zgromadzać wiadomości po umyśle rozproszone 
 265.
Rozd. XII. Że i matematyczne liczby, i wymiarów prawidła, zmysłami niepojmowane, pamięć w sobie obejmuje 
 266.
Rozd. XIII. Pamięć obejmuje w sobie działania umysłu 
 — 
Rozd. XIV. Pamięć o skłonności duszy 
 267.
Rozd. XV. Jakim sposobem wystawiają się w pamięci nieobecne rzeczywistości 
 269.
Rozd. XVI. Że i zapomnienie chowamy w pamięci, pojąć jednak trudno jakim sposobem 
 270.
Rozd. XVII. Mija i potęgę pamięci, aby się rychléj zbliżył ku Bogu 
 272.
Rozd. XVIII. Że tylko według zachowanego w pamięci obrazu stracony jego przedmiot znaleść można 
 273.
Rozd. XIX. Jakim sposobem pamięć przypomina sobie rzecz zapomnianą 
 274.
Rozd. XX. Szukać Boga jest jedno, co szukać życia szczęśliwego 
 275.
Rozd. XXI. Jakim sposobem wyobrażenie wiecznéj szczęśliwości istnieć może w pamięci 
 276.
Rozd. XXII. Bóg jest prawdziwą dla serca ludzkiego roskoszą 
 278.
Rozd. XXIII. Ludzie naturalną miłością kochają prawdę, i wtedy jéj tylko nienawidzą, kiedy się przeciwi nagannym ich skłonnościom 
 278.
Rozd. XXIV. Bóg znajduje się w pamięci, bo w niéj prawdę znajdujemy 
 280.
Rozd. XXV. W którém ustroniu naszéj pamięci Bóg przebywa 
 281.
Rozd. XXVI. Bóg jest prawdą, któréj radzą się ludzie 
 282.
Rozd. XXVII. Rozczula swoje serce przed Bogiem 
 — 
Rozd. XXVIII. Nędza ludzkiego życia 
 283.
Rozd. XXIX. Łaska Boża jest podporą naszéj słabości 
 284.
Rozd. XXX. O trojakiéj pokusie: roskoszy ciała, ciekawości oczu i dumie świata 
 —