Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/470

Ta strona została przepisana.

str.

131. I ci chleb jedzą, co domu nie wiedzą

236

132. Bez prace nie będą kołacze

—

133. Kto zazdrościw, ten sobie krzyw

237

134. Kto ma mniej, ma beśpieczniej

238

135. Źli więcej mają, iż cudze chwytają

239

136. Niewieścia żałoba tylko u pogrzebu

240

137. Kożdy ma swe rupie

241

138. Kto rad szczebiece, wszytko wymiece

242

139. Rozne mieszkanie przychodzi w nieznanie

243

140. Kto dobrze broi, śmierci się nie boi

—

141. Miłośnice są drapieżnice

245

142. Kto miecz trzyma, pokój miewa

246

143. Więcej się chłop onego boi, co stoi

—

144. Pomoc nierówna nie pewna

247

145. Dobrodzieja nie gniewaj

248

146. Niźli się masz mścić, trzeba myślić

249

147. Co sie nagodzi, schować nie wadzi

250

148. Nowsze wszytko lepsze

—

149. Takie czcienie, jakie odzienie

251

150. Kto gardy, jada chleb twardy

252

151. Ze złego nałogu trudno ku Bogu

253

152. Wdowiec z wdową rzadko dobrze z sobą

254

153. Zięciem być lwowi źle myszurowi

255

154. Prozno sie kusić, czym nie dano być

256

155. Kto chce bogaty być, łatwie mu ku nędzy przyść

—

156. Komu wiła mił, nigdy mądry nie był

258

157. Panów mnóstwo czyni ubóstwo

259

158. Miłości tylko jej do śmierci

—

159. Strzec niewiasty nalewać piasty

260

160. Bogacza żałują, gdy pożytek czują

261

161. Kto mówi, co wie, swych sie win dowie

262

162. Twarz płaczliwa chytra bywa

263

163. Kto złego świebodzi, siebie szkodzi

264

164. Gdy szukasz rady, patrzaj jakiej zdrady

265

165. Wielka jest świeboda bez złego sąsiada

266

166. Strzeż sie gości, którzy mają ości

—

167. Głupi rad się chełpi

267

168. Kto miłuje księgi, nie miewa teskności

268

169. Złoto którzy mają, zawżdy śmielszy bywają

269

170. Nie wierz cudzemu, chocia nędznemu

271

171. Z nierównym w wierze nie pływaj na morze

274

172. Miłownicy szaleni wszyscy

278

173. To chciej myślić, co może być

282

174. Kto działa skoro, bywa mu niesporo

283

175. Długo sie dobre pamięta

284

176. Zdrajca nie ma miejsca

287

177. Źli sobie zaźrzą

287

Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:PL_Chrzanowski_Ignacy_-_Biernata_z_Lublina_Ezop.djvu/470&oldid=1582444”